Πως εκτιμά κάποιος την πόλη του. Η πρώτη φωτό από τη Βέροια του 2010, κάθε νύχτα και οι ίδιες εικόνες, οι άλλες δύο από την Μαδρίτη του σήμερα.
Άλλες νοοτροπίες, άλλες λογικές... ποιό όμορφες όμως απο τις δικές μας.
Τρίτη 27 Απριλίου 2010
26 Απριλίου 1937, Guernica: ένα έγκλημα πολέμου και ένα αριστούργημα
Όταν στις 26 Απριλίου 1937, στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου γερμανοί και ιταλοί πιλότοι βομβάρδισαν την κωμόπολη Guernica στη χώρα των Βάσκων της Ισπανίας, ο Pablo Picasso βρήκε στο τραγικό αυτό γεγονός, το οποίο κόστισε τη ζωή σε 1.650 ανθρώπους και ισοπέδωσε το 70% της πόλης, μια πηγή έμπνευσης.
Ο λόγος για το έργο του, Guernica, το οποίο περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και τη φρίκη του συγκεκριμένου πολέμου, αλλά και όλων των πολέμων.
Από το 1936 έως το 1939 η Ισπανία αντιμετώπισε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο: ο δικτάτορας Franco εναντίον των δημοκρατικών δυνάμεων.
Οι Βάσκοι, στο βορρά της χώρας, ήταν από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους εθνικιστές του Franco, καθώς αντιστέκονταν σθεναρά και συνεργάζονταν με τη δημοκρατική κυβέρνηση της Μαδρίτης.
Όταν, λοιπόν, την άνοιξη του 1937, οι εθνικιστές θέλησαν να καταλάβουν επιτέλους τον ατίθασο βορρά, η Guernica θεωρήθηκε εξαρχής το μεγαλύτερο εμπόδιο για την κατάληψη της στρατηγικής πόλης Bilbao. Η μικρή αυτή κωμόπολη, με τους 5.000 μόνιμους κατοίκους, αλλά και τους χιλιάδες δημοκρατικούς πρόσφυγες, βρισκόταν σε στρατηγικό σημείο πάνω στο δρόμο για το Bilbao.
Επιπλέον, η Guernica ήταν σημαντική για τους Βάσκους γιατί στο κέντρο της πόλης υπήρχε μια βελανιδιά, κάτω από την οποία συνήθιζε να συνεδριάζει η Βουλή τους.
Η "Επιχείρηση Επίπληξη" (Operation Rugen), όπως ονομάστηκε ο βομβαρδισμός της Guernica, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 26ης Απριλίου, 1937, από τις 16:30 έως τις 19:00. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος 20 γερμανικά μαχητικά και 3 ιταλικά. Επρόκειτο στην πραγματικότητα για μια πολύ απλή επιχείρηση, καθώς η μικρή βασκική πόλη ήταν ανοχύρωτη.
Μετά από τους απανωτούς βομβαρδισμούς γρήγορα ξέσπασαν πυρκαγιές σε πολλά σημεία της πόλης, καταστρέφοντάς την ολοσχερώς.
Οι εθνικιστές δεν αρνήθηκαν τον βομβαρδισμό της Guernica, αλλά έριξαν την ευθύνη για τις φωτιές και την εκτεταμένη καταστροφή της πόλης στους υποχωρούντες Δημοκρατικούς, τους οποίους και κατηγόρησαν για εφαρμογή τακτικών "καμένης γης". Εξήντα, πάντως, χρόνια μετά από αυτό το έγκλημα πολέμου –επίθεση σε μη στρατιωτικό στόχο, θάνατος άοπλων- το 1997, ο γερμανός πρόεδρος Roman Herzog "έτεινε χείρα φιλίας και συμφιλίωσης, εξ ονόματος του γερμανικού λαού" προς τους επιζώντες της επίθεσης.
Από την αρχή του πολέμου ο Picasso είχε ταχθεί με τους δημοκρατικούς. Όταν, λοιπόν, πληροφορήθηκε την καταστροφή της βασκικής πόλης Guernica θέλησε να διαμαρτυρηθεί με το δικό του τρόπο: ζωγραφίζοντας τον ομώνυμο πίνακα, καταδικάζοντας έτσι τον πόλεμο και την ωμότητά του. Ο διάσημος ζωγράφος ήταν, εξάλλου, οπαδός της στρατευμένης τέχνης, έχοντας δηλώσει στο παρελθόν ότι "η ζωγραφική είναι ένα όπλο για την επίθεση και την άμυνα ενάντια στον εχθρό".
Τις ημέρες, λοιπόν, εκείνες του βομβαρδισμού, ο Picasso ετοίμαζε έναν πίνακα, παραγγελία της Δημοκρατικής κυβέρνησης της Μαδρίτης για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού. Μόλις έμαθε για την τύχη της Guernica είχε βρει τόσο το θέμα, όσο και τον τίτλο του έργου του.
Λέγεται, τέλος, ότι όταν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί εισέβαλαν στο Παρίσι, με στόχο την κατάσχεση καλλιτεχνικών θησαυρών, ένας Γερμανός αξιωματικός έδειξε στον Πικάσο τον πίνακα αυτόν και τον ρώτησε: δικό σας έργο; "Όχι, δικό σας!" ήταν η απάντηση.
Ο λόγος για το έργο του, Guernica, το οποίο περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και τη φρίκη του συγκεκριμένου πολέμου, αλλά και όλων των πολέμων.
Από το 1936 έως το 1939 η Ισπανία αντιμετώπισε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο: ο δικτάτορας Franco εναντίον των δημοκρατικών δυνάμεων.
Οι Βάσκοι, στο βορρά της χώρας, ήταν από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τους εθνικιστές του Franco, καθώς αντιστέκονταν σθεναρά και συνεργάζονταν με τη δημοκρατική κυβέρνηση της Μαδρίτης.
Όταν, λοιπόν, την άνοιξη του 1937, οι εθνικιστές θέλησαν να καταλάβουν επιτέλους τον ατίθασο βορρά, η Guernica θεωρήθηκε εξαρχής το μεγαλύτερο εμπόδιο για την κατάληψη της στρατηγικής πόλης Bilbao. Η μικρή αυτή κωμόπολη, με τους 5.000 μόνιμους κατοίκους, αλλά και τους χιλιάδες δημοκρατικούς πρόσφυγες, βρισκόταν σε στρατηγικό σημείο πάνω στο δρόμο για το Bilbao.
Επιπλέον, η Guernica ήταν σημαντική για τους Βάσκους γιατί στο κέντρο της πόλης υπήρχε μια βελανιδιά, κάτω από την οποία συνήθιζε να συνεδριάζει η Βουλή τους.
Η "Επιχείρηση Επίπληξη" (Operation Rugen), όπως ονομάστηκε ο βομβαρδισμός της Guernica, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 26ης Απριλίου, 1937, από τις 16:30 έως τις 19:00. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος 20 γερμανικά μαχητικά και 3 ιταλικά. Επρόκειτο στην πραγματικότητα για μια πολύ απλή επιχείρηση, καθώς η μικρή βασκική πόλη ήταν ανοχύρωτη.
Μετά από τους απανωτούς βομβαρδισμούς γρήγορα ξέσπασαν πυρκαγιές σε πολλά σημεία της πόλης, καταστρέφοντάς την ολοσχερώς.
Οι εθνικιστές δεν αρνήθηκαν τον βομβαρδισμό της Guernica, αλλά έριξαν την ευθύνη για τις φωτιές και την εκτεταμένη καταστροφή της πόλης στους υποχωρούντες Δημοκρατικούς, τους οποίους και κατηγόρησαν για εφαρμογή τακτικών "καμένης γης". Εξήντα, πάντως, χρόνια μετά από αυτό το έγκλημα πολέμου –επίθεση σε μη στρατιωτικό στόχο, θάνατος άοπλων- το 1997, ο γερμανός πρόεδρος Roman Herzog "έτεινε χείρα φιλίας και συμφιλίωσης, εξ ονόματος του γερμανικού λαού" προς τους επιζώντες της επίθεσης.
Από την αρχή του πολέμου ο Picasso είχε ταχθεί με τους δημοκρατικούς. Όταν, λοιπόν, πληροφορήθηκε την καταστροφή της βασκικής πόλης Guernica θέλησε να διαμαρτυρηθεί με το δικό του τρόπο: ζωγραφίζοντας τον ομώνυμο πίνακα, καταδικάζοντας έτσι τον πόλεμο και την ωμότητά του. Ο διάσημος ζωγράφος ήταν, εξάλλου, οπαδός της στρατευμένης τέχνης, έχοντας δηλώσει στο παρελθόν ότι "η ζωγραφική είναι ένα όπλο για την επίθεση και την άμυνα ενάντια στον εχθρό".
Τις ημέρες, λοιπόν, εκείνες του βομβαρδισμού, ο Picasso ετοίμαζε έναν πίνακα, παραγγελία της Δημοκρατικής κυβέρνησης της Μαδρίτης για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού. Μόλις έμαθε για την τύχη της Guernica είχε βρει τόσο το θέμα, όσο και τον τίτλο του έργου του.
Λέγεται, τέλος, ότι όταν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί εισέβαλαν στο Παρίσι, με στόχο την κατάσχεση καλλιτεχνικών θησαυρών, ένας Γερμανός αξιωματικός έδειξε στον Πικάσο τον πίνακα αυτόν και τον ρώτησε: δικό σας έργο; "Όχι, δικό σας!" ήταν η απάντηση.
Ο πίνακας Guernica του Picasso, βρίσκεται στη Μαδρίτη, στο μουσείο Reina Sofia
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
Βλάχικα τραγούδια... στο Μαγαζάκι
Βασίλης Σερμπέζης, Μανέκας Γιώργος, 12 Μαρτίου 20010, στο Μαγαζάκι στο Σέλι. Μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές!!!!
Μια Πρωτομαγιά... στο Σέλι
Κάποιες όμορφες και αστείες στιγμές με φίλους, Πρωτομαγιά 2008...γιορτινή μέρα, όμορφη μέρα, με κρασί και πολλά χαμόγελαΤρίτη 6 Απριλίου 2010
Έκθεση φωτογραφίας για τη Μελίνα... στη Βέροια
Το Ίδρυμα "Μελίνα Μερκούρη" σε συνεργασία με τον Τομέα Πολιτισμού της ΝΕ ΠΑΣΟΚ Ημαθίας και το Ινστιτούτο Επιμόρφωσης Ημαθίας, με αφορμή τη συμπλήρωση των 16 ετών από το θάνατο της Μελίνας Μερκούρη, πραγματοποιούν έκθεση φωτογραφικού υλικού με θέμα τη ζωή και τη δράση της μεγάλης Ελληνίδας ηθοποιού και πολιτικού.
Το όνομα Μελίνα Μερκούρη φέρνει στο μυαλό μια γυναίκα-σύμβολο αγωνιστικότητας, πάθους για τη ζωή, πολιτισμού αλλά και θηλυκότητας. Στο μυαλό όλων, μια ιδιαίτερη προσωπικότητα διεθνούς ακτινοβολίας. Η πρόταση της έκθεσης στηρίχθηκε στο φωτογραφικό υλικό του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη και συνθέτει την πορεία μιας ζωής με ανεξάντλητη ενέργεια, ενός ακραίου παιχνιδιού αντοχής και πείσματος, καταγράφοντας με μοναδικό τρόπο μια δημιουργική μυθική προσωπικότητα.
Σε μια εποχή, που φωνές όπως της Μελίνας (αν υπάρχουν) σπάνια υψώνουν το ανάστημά τους και διεκδικούν, ας θυμηθούμε τουλάχιστον μια δυναμική γυναίκα που χωρίς να χάσει τίποτα από τη θηλυκότητά της, είχε το θάρρος και το χάρισμα ταυτόχρονα να ξεχωρίζει, καθώς και την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τον σπουδαίο ρόλο του πολιτισμού για την πορεία της χώρας μας.
Δημαρχείο Βέροιας (ισόγειος χώρος)
9-16 Απριλίου 2010
Το cafe Αγέρι παρουσιάζει τους Black Rose... στο Σέλι
Το cafe Αγέρι, παρουσιάζει τους Black Dose, μία μπάντα που έχει δώσει το δικό της στίγμα στο κοινό της Βέροιας, με ροκ μπαλάντες αλλά και πιο γρήγορα κομμάτια.
Θα μας ταξιδέψουν με γνωστές επιτυχίες, όπως, Play that funky music (Wild Cherry), Suicide blond (INXS), With ot without you (U2) και μας υπόσχονται ένα αξέχαστο βράδυ...
Στή μπάντα συμμετέχουν ο Αντώνης Χασιώτης στα τύμπανα, ο Μανόλης Γκότσης στα φωνητικά, ο Παναγιώτης Πείδης στη κιθάρα και ο Βαγγέλης Τουλουμτζίδης στο μπάσο...
Και όλα αυτά στο Σέλι... το Σάββατο 10 του Απρίλη... το βράδυ.
Reserve 6979280240
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
Οι πόνοι της Παναγιάς
Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Λουκάς Θάνου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
.
Πού να σε κρύψω γιόκα μου
να μη σε φτάνουν οι κακοί
σε ποιο νησί του ωκεανού
σε πια κορφή ερημική.
Δε θα σε μάθω να μιλάς
και τ' άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα χεις την καρδιά
τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής
ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.
Συ θα'χεις μάτια γαλανά
θα 'χεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή
και από κακό καιρό
Από το πρώτο ξάφνιασμα
της ξυπνημένης νιότης
δεν είσαι συ για μάχητες
δεν είσαι συ για το σταυρό
εσύ νοικοκερόπουλο
όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης
Κι αν κάποτε τα φρένα σου
το δίκιο φως της αστραπής
κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε
παιδάκι μου να μην τα πεις
Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν
το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή
απ' την αλήθεια της σιωπής
χίλιες φορές να γεννηθείς
τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)