Το 1879 στο Ουλμ της Γερμανίας γεννήθηκε ένα ιδιαίτερο παιδί.
Βλέποντας οι γιατροί το κεφάλι του θεώρησαν ότι έχει κάποια γενετική
ανωμαλία. Μίλησε όταν έκλεισε τα τρία του χρόνια και περνούσε την ώρα
του φτιάχνοντας πύργους από τραπουλόχαρτα.
Βλέποντας το γερμανικό στρατό να παρελαύνει, αποκάλεσε τους
στρατιώτες "κακομοίρηδες" στους οποίους δε θα ήθελε ποτέ να μοιάσει. "Οι
δάσκαλοι στο δημοτικό μου φαίνονταν σα λοχίες και οι καθηγητές στο
λύκειο σα λοχαγοί", θα πει πολύ αργότερα.
Αυτοί οι λοχαγοί καθηγητές του λυκείου τον θεωρούν από τους πλέον
αργόστροφους μαθητές που είχαν ποτέ. Αλλά δεν το λένε έτσι, στον αέρα.
Το αιτιολογούν επιστημονικά και άκρως παιδαγωγικά οι άνθρωποι: "δεν
απαντά ποτέ αμέσως σε μια ερώτηση. Σκέφτεται ώρες προτού απαντήσει. Δεν
αποστηθίζει ποτέ τίποτα. Δηλαδή και να προσπαθήσει, δε μπορεί να το
κάνει".
Είναι απείθαρχος, δεν υπακούει σε καμία εντολή, δεν ευθυγραμμίζεται
με κανέναν κανόνα, δεν έχει ενδιαφέροντα, δεν ασχολείται με κανένα
άθλημα. Κι επιπροσθέτως είναι και Εβραίος. Θέλεις κι άλλα για να
καταλάβεις ότι αυτό το παιδί ήταν μια σκέτη καταστροφή;
