Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Ατυχήματος συνέχεια...

Οδηγούσε τη μηχανή ο "ένας"... έφυγε από το δρόμο και ο "άλλος", ο φίλος του, έτρεξε με το αυτοκίνητο να τον βοηθήσει, έφυγε και αυτός από το δρόμο... στην είσοδο του χωριού, σε έναν τοίχο... Ο "ένας" στο Νοσοκομείο της Βέροιας, ο "άλλος" καλύτερα... προσοχή ρε παιδιά, προσοχή.
Φίλοι και οι δύο.. φίλοι του Σελίου, ήρθαν για να περάσουν ένα ευχάριστο τριήμερο.

Ατυχήματα στο Σέλι...

Δύο κατά πληροφορίες τα ατυχήματα στο Σέλι πριν λίγη ώρα, ένας με μηχανή στον περιφερειακό και ένα άλλος με αυτοκίνητο μέσα στο χωριό, ανατροπή... και ακόμη δεν έχει κίνηση το χωρίο. Τον ένα τον κατέβασε ασθενοφόρο

Καλή επιτυχία Ελλάδα


Η στιγμή που περίμεναν με ανυπομονησία τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι φίλοι του ποδοσφαίρου έφτασε.
Σε λίγη ώρα, στην σέντρα του γηπέδου "Soccer City" στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής ο διαιτητής θα σφυρίξει την έναρξη του αγώνα.
Μαζί με τις ομάδες που συμμετέχουν και η εθνική ομάδα της χώρας μας, η "αγαπημένη" εθνική όλων των Ελλήνων.
Ευχές και σκέψεις την συνοδεύουν. 'Οτι και να καταφέρει, μεγάλο ή μικρό, δεν θα πάψει να είναι η "αγαπημένη" μας.
Καλή επιτυχία Ελλάδα, καλή επιτυχία παιδιά, καλή επιτυχία Ότο... από όλους μας. Είμαστε μαζί σας...

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Το Who is Who του Ελληνα blogger


Της Σόνιας Χαϊμαντά
Γένους αρσενικού, στην πιο παραγωγική τους ηλικία, μισθωτοί της μεσαίας τάξης που θέλουν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι Ελληνες bloggers. Σύμφωνα με έρευνα του αναπληρωτή καθηγητή πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Πλειού 7 στους 10 Bloggers στην Ελλάδα είναι άνδρες (74%). Είναι άτομα που βρίσκονται στην ακμή της παραγωγικής τους ηλικίας 25-44 (66%), μισθωτοί του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα (48%) ή ελεύθεροι επαγγελματίες (17%) και μαθητές (24%).
Εισοδηματικά οι Ελληνες bloggers φαίνεται να ανήκουν κυρίως στα μεσαία στρώματα (39%). Το 66% των bloggers είναι άτομα υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης και περίπου οι μισοί έχουν μεταπτυχιακές σπουδές. Σε άλλη έρευνα βρέθηκε ότι το 68% των Ελλήνων bloggers έχουν "ανώτερη μόρφωση", το 30% "μέση", ενώ δεν εντοπίστηκε στατιστικά σημαντικό ποσοστό bloggers που να έχουν "κατώτερη" μόρφωση (0%).
Υψηλή αναγνωσιμότητα
Στην Ελλάδα, τα blogs έχουν υψηλή αναγνωσιμότητα και φαίνεται να παίζουν τον ρόλο ενός άλλου είδους παραδοσιακών μέσων και τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι περίπου το 4% των Bloggers στην Ελλάδα έχουν κερδίσει χρήματα από αυτή τη δραστηριότητα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των blogs χαρακτηρίζεται από τους ίδιους τους bloggers "γενικού περιεχομένου" (58%), "προσωπικά" (56%), "πολιτικά" (42%) και με σημαντική διαφορά ακολουθούν πολύ εξειδικευμένα blogs, επικεντρωμένα στη μουσική (18%) τον κινηματογράφο (12%) κ.ά.
Ανωνυμία
Στην Ελλάδα διαπιστώθηκε ότι το ποσοστό της ανωνυμίας (συμπεριλαμβανομένης και της ψευδωνυμίας) αγγίζει το 75%, ενώ στα δημοσιεύματα που σχολιάζουν την προσωπική ζωή των ίδιων των bloggers ή τρίτων ξεπερνά το 88%, είναι ανώνυμα.
Παρά τους φόβους σχετικά με την έκταση ή τις επιπτώσεις της ανωνυμίας στην blogόσφαιρα, έρευνες δείχνουν ότι αυτή δε φαίνεται να συνιστά, επί του παρόντος, κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα.
H συντριπτική πλειοψηφία των πιο διάσημων blogs στην Ελλάδα (troktiko, fimotro, nonews-news, pres-gr, antinews, trelokouneli, taxalia, newstime, kafeneio-gr, prezatv, totefteri, neolaia.gr, papatzides), παραμένει στην... ανωνυμία, δημιουργώντας πολλά ερωτήματα για την ποιότητα της παρεχόμενης πληροφόρησης.

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Μονρόε - Κένεντι... Η μοναδική φωτογραφία


Η μοναδική φωτογραφία του προέδρου Τζον Φ. Κένεντι και της Μέριλιν Μονρόε, που τραβήχτηκε στις 19 Μαΐου 1962 στο Μανχάταν μετά την συγκέντρωση του κόμματος το βράδυ όπου η Μονρόε τραγούδησε το περίφημο "Happy Birthday" βγαίνει σε δημοπρασία με τιμή εκκίνησης 23.000 δολάρια.
Ήταν η τελευταία μεγάλη δημόσια εμφάνιση της ηθοποιού, πριν από τον μυστηριώδη θάνατό της τον Αύγουστο του 1962.Η ασπρόμαυρη φωτογραφία, τραβήχτηκε από το φωτογράφο του Λευκού Οίκου Σέσιλ Στούγκχτον, δείχνοντας τον Ρόμπερτ, τον Τζον και την εκθαμβωτική Μέριλιν μαζί.
Εκείνη την εποχή η μυστική υπηρεσία είχε λάβει ρητή εντολή να μην κυκλοφορήσει ποτέ η φωτογραφία του προέδρου Κένεντι με την Μονρόε μαζί.
Η φωτογραφία επέζησε μόνο επειδή τα αρνητικά ήταν σε κάποιο στούντιο φυλαγμένα, ενώ η κόπια από το φιλμάκι είχε δημευθεί.
"Δεν υπάρχει καμία άλλη γνωστή φωτογραφία του Τζον με Μέριλιν", είπε ο σκηνοθέτης Kέγια Μόργκαν, ο οποίος έχει στην κατοχή του τη φωτογραφία και την πουλά.

Ένα "έξυπνο" ημερολόγιο για το Μουντιάλ

Κυκλοφορούν πολλά ημερολόγια για τους αγώνες του Μουντιάλ 2010, αυτό όμως ξεχωρίζει...

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Τι μας οδήγησε στο "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαρίλαου Τρικούπη


"Η ιστορία της δημόσιας οικονομίας του νεότερου ελληνικού κράτους είναι εν πολλοίς η ιστορία του δημοσίου χρέους". Αυτά έγραφε πριν από 80 χρόνια ο καθηγητής Ανδρέας Ανδρεάδης. Ίσως είναι διδακτική σήμερα αυτή η ιστορία...
Η ιστορία του δανεισμού αρχίζει το 1824. Ο επαναστατικός αγώνας για την απελευθέρωση της χώρας από τους Τούρκους βρισκόταν σε κρίσιμη φάση. Άμεση ήταν η ανάγκη στρατιωτικού εξοπλισμού και κυρίως η ενίσχυση του στόλου. Η διαίρεση και η αντιπαράθεση μεταξύ κοτζαμπάσηδων και καραβοκυραίων από τη μια μεριά και οπλαρχηγών από την άλλη είχαν φθάσει και πάλι στα πρόθυρα του εμφυλίου τη χώρα. Οι πρώτοι, με επικεφαλής τους Μαυροκορδάτο και Κουντουριώτη, αγγλόφιλοι· ρωσόφιλοι οι δεύτεροι, με επικεφαλής τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Όταν ο Κουντουριώτης ανέλαβε πρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος προσέφυγε στην Αγγλία και ζήτησε δάνειο. Οι Άγγλοι φάνηκαν πρόθυμοι να ανταποκριθούν. Όχι βέβαια για να ενισχύσουν τον αγώνα κατά των Τούρκων, αφού ήταν δεμένοι με το δόγμα της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το δάνειο ήταν μέσο εφαρμογής της γνωστής αγγλικής πολιτικής "Διαίρει και βασίλευε"!
Ούτως ή άλλως οι Αγγλοι θα ήταν κερδισμένοι. Είχαν εξασφαλίσει το δάνειο "επί της γης και των φθαρτών κτημάτων του έθνους". Εάν η Επανάσταση δεν έφθανε στην ολοκλήρωσή της, δεν θα είχαν πρόβλημα με τους Τούρκους και θα ήλεγχαν το ισχυρότερο τμήμα της τότε ελληνικής ηγεσίας. Εάν η Επανάσταση ολοκληρωνόταν, θα ήσαν οι "μεγάλοι ευεργέτες" και ταυτοχρόνως θα εξουδετέρωναν την ενοχλητική και ισχυρά ρωσική επιρροή.
Θα συναφθούν δύο δάνεια, το 1824 και το 1825. Πολιτικοί οι στόχοι της αγγλικής κυβέρνησης, ληστρικοί οι όροι των τραπεζιτών, που σχημάτισαν την περίφημη "τετραρχία". Το πρώτο δάνειο είχε ονομαστικό ποσό 800.000 στερλινών, αλλά μόνο 308.000 στερλίνες και πολεμοφόδια αξίας 11.900 στερλινών θα εδίδοντο στην Ελλάδα!
Το δεύτερο δάνειο είχε ονομαστική αξία 2.000.000 στερλινών και συμφωνήθηκε σε πραγματική αξία στο 55%, δηλαδή στις 1.100.000 στερλίνες. Από αυτό το ποσό θα κρατηθούν διάφορα ποσά για τόκους, έξοδα, μεσιτικά και προηγούμενα δάνεια, συνολικά 529.000 στερλινών!
Έχει και συνέχεια. Από τα υπόλοιπα θα σταλούν στην Αμερική 156.000 στερλίνες για να κατασκευαστούν δύο ατμοφρεγάτες και 123.000 θα παραμείνουν στην Αγγλία για την κατασκευή έξι ατμοκινήτων πλοίων. Ποσό 37.000 θα δοθεί για μισθοδοσία στον άγγλο ναύαρχο Κόχραν, ο οποίος ανελάμβανε την ηγεσία του υπό κατασκευή ελληνικού στόλου! Τελικά, από τα 2.000.000 στερλίνες θα φθάσουν στην Ελλάδα 190.000, οι οποίες θα σπαταληθούν στις εμφύλιες αναμετρήσεις την εποχή που ο Ιμπραήμ έφθανε ανενόχλητος στην Πελοπόννησο.
Οι περιπέτειες των πλοίων
Μετά τη ληστρική συμπεριφορά των τραπεζιτών έρχεται η αισχρή συμπεριφορά των "φιλελλήνων". Η περιβόητη τετραρχία χωρίς να ρωτήσει τους έλληνες απεσταλμένους στο Λονδίνο, Λουριώτη και Ορλάνδο, και προκειμένου να πάρει και από εκεί "μίζα" παραγγέλλει τα πέντε σκάφη στο Ναυπηγείο Γκαλογουέι. Η ναυπήγηση των πλοίων καθυστερούσε και προβάλλονταν διάφορες δικαιολογίες. Οι τραπεζίτες ωστόσο στα συμβόλαια "ξέχασαν" να θέσουν και κάποιες, έστω οικονομικές, ρήτρες. Ήρθε όμως ένα δημοσίευμα των "Τimes" για να αποκαλύψει τη συνωμοσία τραπεζιτών και ναυπηγών. Ο γιoς του ιδιοκτήτη των Ναυπηγείων Γκαλογουέι υπηρετούσε στον Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου και καθυστερούσε σκόπιμα την κατασκευή των ελληνικών σκαφών, τα οποία θα χρησιμοποιούνταν εναντίον του αιγυπτιακού στόλου! Από τα έξι πλοία που επρόκειτο να ναυπηγηθούν στην Αγγλία και για τα οποία είχε δεσμευτεί το ποσό των 123.000 στερλινών, η "Καρτερία" έφθασε στην Ελλάδα «εις κακήν κατάστασιν» με καθυστέρηση 13 μηνών, τον Σεπτέμβριο του 1826. Ο "Ακαταμάχητος" κάηκε στον Τάμεση. Η "Επιχείρησις" όταν βγήκε στο πέλαγος κινδύνευσε να βουλιάξει γιατί έσκασαν τα καζάνια... Από τα τρία μικρότερα, μόνο το "Ερμής" θα φθάσει, και αυτό με χαλασμένη μηχανή και θα χρειαστεί η αντικατάστασή της. Η Επανάσταση όμως είχε λήξει και είχε φθάσει και ο πρώτος κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας.
Ανάλογη ήταν και η περιπέτεια της ναυπήγησης των δύο φρεγατών στην Αμερική, για τις οποίες είχαν διατεθεί 156.000 στερλίνες. Η ναυπήγηση ανατίθεται στον "φιλέλληνα" Γουίλιαμ Μπάγιαρντ, ιδιοκτήτη ομώνυμου ναυπηγείου. Αυτός σε συνεννόηση με το Ναυπηγείο Χάουλαντ προτείνουν τη ναυπήγηση δύο φρεγατών των 50 κανονιών και έξι μικροτέρων, σε διάστημα έξι μηνών, αντί του ποσού των 155.000 στερλινών. Επέρχεται συμφωνία. Εισπράττουν το χρήμα και αναθέτουν τη ναυπήγηση σε άλλα ναυπηγεία και αρχίζει η πρωτοφανής απάτη. Το πάνε από αναβολή σε αναβολή και ζητούν συνέχεια και άλλα χρήματα. Τελικά θα ναυπηγηθούν μόνο δύο φρεγάτες και η υπόθεση θα φθάσει στα δικαστήρια. Η μία φρεγάτα θα δοθεί στην Ελλάδα και η άλλη στο αμερικανικό ναυτικό, στη μισή τιμή από εκείνη που πλήρωσε η Ελλάδα. Και το όνομα αυτής, "Ελλάς". Και η τύχη της; Θα πυρποληθεί από τον πυρπολητή Μιαούλη, όταν ξέσπασε το κίνημα για ανατροπή του Καποδίστρια!
"Θα ήταν διαφορετική η τύχη της Επαναστάσεως αν εις τα εν Αγγλία σκάνδαλα δεν προσετίθεντο και τα εν Αμερική συμβάντα" υποστηρίζει ο Ανδρέας Ανδρεάδης. Και ο άγγλος ιστορικός Φίνλεϊ θα γράψει ότι "η Ελλάδα ζημιώθηκε περισσότερο από αυτούς που αυτοονομάζονταν φιλέλληνες".Εμφύλιος για τα δάνεια.
Προφητικός όπως πάντα ο αγωνιστής και θυμόσοφος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης προειδοποιούσε τον Ανδρέα Ζαΐμη: "Δεν πίστευα, ούτε ακόμη πιστεύω κυρ Ανδρέα, να μην εννοείς τι ζητείς και τι θα πάθης από τους συντρόφους σου. Ήρθε το δάνειο κυρ Ανδρέα κι αν ακόμη δεν ήρθε θα έρθη και τότε τα κουβεντιάζομεν. Εκείνο που σου λέγω εγώ τώρα, θα μου το λέγη η εκλαμπρότης σου ύστερα". Μαυροκορδάτος και Κουντουριώτης, και από κοντά και ο γεννήτωρ της φαυλοκρατίας Κωλέττης, θα "αξιοποιούσαν" το δάνειο για να εξουδετερώσουν τους αντιπάλους τους και να εδραιώσουν την εξουσία τους. Κατηγορηματικός ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος: "Η αγγελία της αλληλοδιαδόχου αφίξεως των δόσεων αυτού (του δανείου) ηύξανεν τον περί κατοχής της εξουσίας πόθον και ο πόθος ούτος απέληξε βαθμηδόν εις τον δεύτερον εμφύλιον πόλεμον".
Στάσεις πληρωμών
Η πρώτη ουσιαστική πτώχευση θα σημειωθεί το 1827 με την αδυναμία καταβολής των τοκοχρεολυσίων των δύο πρώτων δανείων. Η δεύτερη το 1843, όταν διακόπηκε η εξόφληση των δόσεων του δανείου των 60.000.000 γαλλικών φράγκων που είχε δοθεί στη Βαυαροκρατία με την εγγύηση των προστάτιδων δυνάμεων. Το δάνειο αυτό εξανεμίστηκε στην αποπληρωμή των δόσεων των δύο αγγλικών δανείων.
Οταν ο Καποδίστριας ανέλαβε τη μεγάλη προσπάθεια να συγκροτήσει κράτος βρήκε άδεια ταμεία, ή μάλλον ένα νόμισμα και αυτό κίβδηλο. Αναζήτησε και αυτός δάνειο. Βρήκε όλες τις πόρτες κλειστές. Ήταν βέβαια η χώρα τότε επισφαλής σε δανεισμό. Όχι όμως περισσότερο από ό,τι το 1824 και το 1825. Υπήρχαν και πολιτικοί λόγοι. Οι Άγγλοι δεν τον «πήγαιναν». Η προϋπηρεσία του ως υπουργού των Εξωτερικών του τσάρου έδωσε αφορμή για να τον θεωρούν "άνθρωπο" της Ρωσίας. Αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με 50.000 γαλλικά φράγκα από την προσωπική του περιουσία και με σημαντικές συνεισφορές ομογενών και φιλελλήνων. Στη συνέχεια, με την ανάπτυξη και τη φορολογία, παρήγαγε σημαντικό έργο.
Στον βασιλιά Όθωνα επικεντρώθηκαν οι πιέσεις των δανειστών και κυρίως των Άγγλων. Και πίσω από όλα αυτά η θέληση της Αγγλίας να έχει τον έλεγχο της βασιλικής εξουσίας. Ο Όθωνας απέφυγε τον δανεισμό και τους πρόσθετους φόρους. Προσέφερε τη βασιλική χορηγία από 200.000 δραχμές και προέβη σε δραστικές περικοπές δαπανών με μείωση των στρατιωτικών και των υπαλλήλων. Η τρίτη στάση πληρωμών θα συμπέσει, το 1893, προς το τέλος της ιστορικής και δημιουργικής διακυβέρνησης από τον Χαρίλαο Τρικούπη. Θα σημειωθεί και μια τέταρτη, το 1932, στην επίσης ιστορική διακυβέρνηση από τον εθνικό ηγέτη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Οι τρεις πρώτες στάσεις πληρωμών οφείλονταν κατά κύριο λόγο στους αβάστακτους όρους που είχαν επιβάλει οι ξένοι κεφαλαιούχοι. Ουσιαστικά τα νέα δάνεια εξυπηρετούσαν τα προηγούμενα, όπως συμβαίνει και επί των ημερών μας. Η στάση πληρωμών επί Βενιζέλου οφειλόταν κατά κύριο λόγο στη διεθνή οικονομική κρίση του 1929.
Η στάση πληρωμών δεν εσήμαινε "κανόνι". Οι δανειοδότες είχαν φροντίσει να εξασφαλιστούν. Στην πράξη εσήμαινε αναστολή πληρωμών. Ο τελευταίος διακανονισμός όλων των προπολεμικών δανείων έγινε από την κυβέρνηση Παπάγου το 1952-1953, με υπουργό τον Σπ. Μαρκεζίνη.
"Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν"
Ο Χαρίλαος Τρικούπης έχει περάσει στην Ιστορία ως ο σημαντικότερος πολιτικός ηγέτης της νεότερης Ελλάδος μετά τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Θα κυβερνήσει τη χώρα, για εννέα σχεδόν χρόνια, από το 1882 ως το 1895, και θα θέσει τα θεμέλια ενός σύγχρονου κράτους και τις υποδομές για την οικονομική ανάπτυξη. Πίστευε ότι οι απαραίτητοι πόροι έπρεπε να προέλθουν από τους φόρους, δεν απέφυγε όμως και τον εξωτερικό δανεισμό. Στην υπανάπτυκτη οικονομία της εποχής εκείνης η απόδοση των φόρων ήταν πολύ μικρότερη της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Ο Τρικούπης θα συνάψει επτά δάνεια με ληστρικούς όρους. Από το συνολικό ονομαστικό ποσό των 643.000.000 εκατ. χρυσών φράγκων θα εισπραχθούν μόνο 463 εκατ. Για τα νέα και τα παλαιά δάνεια θα καταβληθούν, τη δεκαετία 188-1890, τοκοχρεολύσια ύψους 455.000.000 χρυσών φράγκων, το 40%-50% του προϋπολογισμού, και το υπόλοιπο 25% 30% θα διατεθεί για τη συγκρότηση των Ενόπλων Δυνάμεων.
Τα δάνεια όμως δεν σπαταλήθηκαν. Επενδύθηκαν σε σημαντικά έργα υποδομής. Ολοκληρώθηκε η διώρυγα της Κορίνθου, κατασκευάστηκαν 907 χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών και 1.446 χιλιόμετρα αμαξιτών δρόμων. Αρχίζει η ραγδαία αύξηση των επενδύσεων, η διεύρυνση της εμπορευματικής οικονομίας, η αύξηση των εξαγωγών, η συγκρότηση αστικών κέντρων και η μετατροπή της Αθήνας σε σύγχρονη πόλη. Το Ναυτικό ενισχύεται με τα σύγχρονα σκάφη "Ύδρα", "Σπέτσες" και "Ψαρά". Στις εκλογές του 1890 ο Τρικούπης "θα πληρώσει" την πολιτική των φόρων. Θα τον διαδεχθεί ο Δηλιγιάννης και θα επιχειρηθεί η πολιτική εξόντωσή του με την παραπομπή σε Ειδικό Δικαστήριο "ως σπαταλήσαντα το δημόσιο χρήμα"! Η πρόταση θα απορριφθεί από την πλειοψηφία των βουλευτών, αλλά το έργο του θα διακοπεί και η δηλιγιαννική φαυλοκρατία θα οδηγήσει τη χώρα από το κακό στο χειρότερο. Ο λαός θα διορθώσει το λάθος του 1890 και στις εκλογές του 1892 θα δώσει στον Τρικούπη ισχυρή πλειοψηφία. Τα δημόσια οικονομικά είναι σε αδιέξοδο και τα ελληνικά χρεόγραφα σε κατρακύλα. Ο Τρικούπης καταφεύγει σε νέους φόρους, που αυξάνουν τη λαϊκή αντίδραση...
Από την αντίπερα όχθη οι ξένοι κεφαλαιούχοι είναι "πρόθυμοι" να προσφέρουν νέα δάνεια με στόχο να ελέγξουν απόλυτα την οικονομία και τη χώρα. Ανταγωνίζονται οι Αγγλοι, οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί και στέλνουν, αντίστοιχα, στην Ελλάδα για έλεγχο των δημοσιονομικών τον λόρδο Εδουάρδο Λω, τον οικονομικό επιθεωρητή Ρου και τον τραπεζίτη Μόργκαν!
Ο Τρικούπης θα ζητήσει από τους Άγγλους δάνειο 3.500.000 στερλινών για να στηρίξει τα ελληνικά χρεόγραφα. Η συμφωνία προβλέπει την κύρωσή της με βασιλικό διάταγμα. Μετά την αντίδραση της αντιπολίτευσης ο Τρικούπης ζητεί επικύρωσή της από τη Βουλή. Οι Άγγλοι αρνούνται και ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ αρνείται
να επικυρώσει το δάνειο με διάταγμα. Ο Τρικούπης αναγκάζεται να παραιτηθεί και ο Γεώργιος διορίζει πρωθυπουργό τον Σωτήριο Σωτηρόπουλο, πρώην υπουργό Οικονομικών, τον οποίο υποστηρίζουν μόνον 20 βουλευτές!
Βασιλικό πραξικόπημα με στόχο τον Τρικούπη
Δεν "τον πήγαινε" ο βασιλιάς από τότε που είχε γράψει το περίφημο άρθρο "Τίς πταίει" και τον ανάγκασε να αποδεχθεί την "αρχή της δεδηλωμένης" για τον διορισμό κυβέρνησης. Ο Τρικούπης απέφευγε τη σύγκρουση και δεχόταν τη σπάταλη ζωή της βασιλικής οικογένειας και τις συχνές απουσίες του Γεωργίου στο εξωτερικό και τις επισκέψεις του στα καμαρίνια της διάσημης ηθοποιού Σάρας Μπερνάρ. Σιώπησε και όταν ακόμη πληροφορήθηκε ότι ο βασιλιάς έπαιζε κερδοσκοπικά με τα ελληνικά χρεόγραφα με αχυρανθρώπους τον ταμία του Νικόλαο Θων και τον κουμπάρο του Ανδρέα Συγγρό. Αποκαλυπτικό το σχόλιο στην "Ακρόπολι" του Βλάση Γαβριηλίδη: "Απελπισθέντες (ανακτορικοί και αντιπολίτευση) να καταστρέψουν έναν άνδρα, ενόμισαν ευκολώτερον να καταστρέψουν το Εθνος".
Η χρεοκοπία ουσιαστικά είχε επέλθει προτού ο Τρικούπης αναλάβει για τελευταία φορά την πρωθυπουργία, στις 30 Οκτωβρίου του 1893. Εμφανιζόμενος την ίδια ημέρα στη Βουλή δεν θα διστάσει να καταθέσει την αλήθεια με την ιστορική φράση: "Δυστυχώς, κύριοι, επτωχεύσαμεν". Δεν θα παραιτηθεί. Θα προσπαθήσει να πετύχει διακανονισμό με τους δανειστές. Εκείνοι θα ζητήσουν τον έλεγχο όλων των κρατικών εσόδων. Ο Τρικούπης αρνείται, θεωρώντας ότι στην ουσία θα υποθηκευόταν η ανεξαρτησία της χώρας. Είχαν όμως συμμάχους τα Ανάκτορα και την αντιπολίτευση, που υπεκίνησαν μεγάλες διαδηλώσεις με σύνθημα κατά της πληρωμής των φόρων! Στις διαδηλώσεις εμφανίστηκε έφιππος και ο διάδοχος του θρόνου!
Αποκαλυπτικό το ειρωνικό σχόλιο της γαλλικής εφημερίδας "Le Τemps": "Η διαγωγή μερικών πολιτικών κύκλων και της Αυλής θυμίζει τη μερίδα εκείνη των Αθηναίων που έδινε σήματα από την κορυφή του Υμηττού στους Πέρσες, για να τους καθοδηγήσει πού ήταν το καταλληλότερο μέρος για την απόβασή τους!
Στις 10 Ιανουαρίου του 1895 ο Χαρίλαος Τρικούπης θα ανεβεί στα Ανάκτορα για να ζητήσει εξηγήσεις για τη συμμετοχή του διαδόχου στα αντικυβερνητικά συλλαλητήρια. Ο βασιλιάς θα καλύψει προκλητικά τον διάδοχο και θα αφήσει ακάλυπτο τον λαοπρόβλητο πρωθυπουργό! Η «ιστορική εποχή Τρικούπη» τερματίζεται άδοξα... Μετά τρεις μήνες, στις εκλογές του Απριλίου του 1895, το κόμμα του θα συντριβεί και ο ίδιος θα μείνει εκτός Βουλής. Θα δηλώσει, τότε, με πικρή ειρωνεία: "Και ανθ΄ ημών ο Γουλιμής"... Θα αναχωρήσει στο εξωτερικό και ύστερα από ένα χρόνο θα επιστρέψει στην Ελλάδα νεκρός...
Ο διάδοχός του Δηλιγιάννης θα οδηγήσει τη χώρα, το 1897, στον ατιμωτικό πόλεμο κατά της Τουρκίας. Με την ήττα θα έλθει και ο ΔΟΕ (Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος) που θα εισπράττει για λογαριασμό των δανειστών τους φόρους των ειδών μονοπωλίου (αλάτι, σπίρτα, πετρέλαιο, παιγνιόχαρτα, σιγαρόχαρτο και σμύριδα) και ακόμη τον φόρο του καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και τους δασμούς του τελωνείου Πειραιώς!
Ο ΔΟΕ θα καταργηθεί ύστερα από 80 χρόνια, το 1978!
.
TO BHMA -Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009
του Γιώργου Ρωμαίου

Η χρεωκοπία της Ελλάδος το 1932

(Πριν ξεκινήσουμε το κείμενο μας για την Ελληνική χρεοκοπία του 1932, ας ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει ο όρος χρεοκοπία για μια εθνική οικονομία. Χρεοκοπία λοιπόν σημαίνει όταν το κράτος κηρύσσει παύση πληρωμών και δηλώνει στους πιστωτές του πως αδυνατεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του σε αυτούς. Στην συνέχεια είτε η κυβέρνηση έρχεται σε διαπραγμάτευση με τους πιστωτές της προτείνοντας να γίνει η εξόφληση σε μικρότερα ποσά, η αν τα χρέη είναι δυσβάστακτα (και αυτό είναι το χειρότερο), αναλαμβάνει το Δ. Ν. Τ. και εκχωρεί σημαντικούς πόρους τηςπτωχευμένης χώρας απ΄ ευθείας στους πιστωτές της. )
Το 1927 ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιστρέφει στην Ελλάδα και γίνεται δεκτός ως μεσσίας από τον Ελληνικό λαό. Μετά από πολλή σκέψη και πιέσεις από το περιβάλλον του ανακαλεί την απόφαση του προ τετραετίας για παραίτηση από την πολιτική και επανέρχεται σε αυτή ως αρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων στις 23 Μαΐου 1928. Το μέγεθος του εκλογικού θριάμβου των Βενιζελικών στις εκλογές της 19ης Αυγούστου ήταν απρόσμενο ακόμη και για τον αρχηγό του: οι βενιζελικοί εξέλεξαν 223 βουλευτές έχοντας μια συντριπτική πλειοψηφία στην βουλή.
Η Ελληνική οικονομία είχε κάνει βήματα σταθεροποίησης την διετία 1926-1928. Η δραχμή σταθεροποιήθηκε μετά από δεκαπέντε χρόνια συνεχούς υποτίμησης. Έτσι, το 1928 η δραχμή εντάχθηκε στον περίφημο "κανόνα του χρυσού". Ο "κανόνας του χρυσού" ήταν ένας μηχανισμός μετατροπής των νομισμάτων μέσω μιας ισοτιμίας σε σχέση με τις τιμή του χρυσού.
Όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της Χώρας ο Ελευθέριος Βενιζέλος, παρουσίασε ένα ιδιαίτερα αισιόδοξο και φιλόδοξο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων που χρειάζονταν για να μπει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά και να αποκαταστήσει τους πρόσφυγες από την Μικρασιατική Καταστροφή. Ο εκτεταμένος αυτός δανεισμός θα καλυπτόταν κυρίως από Άγγλους κεφαλαιούχους που ήδη μετά το 1922 είχαν επενδύσει μικρά κεφάλαια, αλλά τώρα ήταν πρόθυμοι να μεγαλώσουν την παρουσία τους στην Ελλάδα. Ο έλεγχος της νομισματικής πολιτικής και των συναλλαγματικών ισοτιμιών αποδόθηκαν στην Τράπεζα της Ελλάδος που ιδρύθηκε τότε ακριβώς για τον σκοπό αυτό με πρώτο πρόεδρο τον Αλέξανδρο Διομήδη.
Ως το 1931 τίποτα δεν προμήνυε την χιονοστιβάδα αρνητικών γεγονότων που θα ακολουθούσε. Η Ελλάδα είχε τρεις συνεχόμενους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, όμως το εξωτερικό της χρέος είχε διογκωθεί από δάνεια που είχε συνάψει η κυβέρνηση Βενιζέλου κυρίως στο Σίτυ της Αγγλίας. Συγκεκριμένα το εξωτερικό χρέος την τετραετία 1928-1932 αυξήθηκε από 27,8 δισεκατομμύρια δραχμές στα 32,7 δισεκατομμύρια.
Η μεγάλη διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση ξεκίνησε με την αδυναμία της Γερμανίας να συνεχίσει να εξυπηρετεί τις δυσβάσταχτες οικονομικές τις υποχρεώσεις από τον Ά παγκόσμιο πόλεμο και εντάθηκε με την κατάρρευση των τιμών των μετοχών στο Αμερικάνικο Χρηματιστήριο τηςΓουόλ Στριτ. Η οικονομία της Ελλάδας βρέθηκε αμέσως υπό πίεση, καθώς μειώθηκαν δραστικά οι εξαγωγές της (καπνά και άλλα γεωργικά προϊόντα), όπως επίσης και τα εμβάσματα από τους Έλληνες της Αμερικής που εκείνη την εποχή ήταν σημαντικός οικονομικός παράγοντας για την χώρα. Οι δύο αυτές δυσμενείς εξελίξεις επιδείνωσαν το εξωτερικό ισοζύγιο συναλλαγών, ασκώντας αφόρητες πιέσεις στην δραχμή. Ο Βενιζέλος αποφάσισε να δώσει την μάχη της δραχμής: αν η δραχμή δεν παρέμενε ισχυρή έναντι της στερλίνας και των άλλων νομισμάτων, θα του ήταν αδύνατο να εξυπηρετήσει το ήδη διογκωμένο δημόσιο χρέος. Αν δηλαδή γινόταν η υποτίμηση της δραχμής, τότε το εξωτερικό χρέος σχεδόν θαδιπλασιαζόταν. Ο συνεπέστερος επικριτής της κυβερνητικής πολιτικής, εκτός από τον Δ. Μάξιμο, ήταν τότε ο Κυριάκος Βαρβαρέσος, ειδικός σύμβουλος της τράπεζας της Ελλάδος και ένας από τους κορυφαίους Έλληνες οικονομολόγους του Μεσοπολέμου.
Η Βενιζελική πολιτική της διατήρησης των υφιστάμενων νομισματικών ισορροπιών ανάγκαζαν την Τράπεζα της Ελλάδος να χρησιμοποιεί τα αποθέματα της σε χρυσό και συνάλλαγμα για να στηρίζει την δραχμή. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εξανεμιστούν πολύ σύντομα τα μικρά αποθεματικά της, φέρνοντας το οικονομικό επιτελείο της Ελλάδας στις αρχές του 1932 σε πολύ δύσκολη θέση. Παράλληλα το κράτος φορολογούσε τις εισαγωγές και μείωνε τις δραχμές στην Αγορά, προσπαθώντας να ελέγξει τις συνεχείς κερδοσκοπικές πιέσεις που δεχόταν η Ελλάδα. Η μόνη πιθανή λύση από το διαφαινόμενο αδιέξοδο, ήταν ο εξωτερικός δανεισμός, όχι πια για χρηματοδότηση έργων, αλλά για την στήριξη της δραχμής με ξένο συνάλλαγμα.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποφάσισε να χειριστεί το θέμα προσωπικά και να εξασφαλίσει τα εξωτερικά δάνεια που θα στήριζαν την νομισματική του πολιτική. Ταξίδεψε τον Ιανουάριο του 1932 διαδοχικά σε Ρώμη, Παρίσι, Λονδίνο ζητώντας ένα δάνειο 50 εκατομμυρίων δολαρίων για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλιώς η Ελλάδα θα εγκατέλειπε τον νόμο του χρυσού και θα βυθιζόταν στην αναξιοπιστία και στην κοινωνική αναταραχή. Τον Μάρτιο συνεδρίασε στο Παρίσι η Δημοσιονομική Επιτροπή όπου ανάμεσα στα άλλα, θα συζητιόταν και το θέμα της Ελλάδας. Στο τρίμηνο που είχε περάσει ουσιαστικά όλες οι εξαγωγές της Ελλάδας είχαν "παγώσει" και η τράπεζα της Ελλάδος είχε δώσει το 1/3 των αποθεματικών της σε συνάλλαγμα στο κράτος έτσι ώστε αυτό ναανταπεξέλθει στις δανειακές υποχρεώσεις του.
Ο τρόπος παρουσίασης των Ελληνικών προβλημάτων και αναγκών από τον ίδιο τον Ελευθέριο Βενιζέλο δεν έπεισε την Δημοσιονομική Επιτροπή, που θεώρησε ότι η Ελλάδα δεν έκανε καμία θυσία, αντιθέτως ήθελε να μεταβιβάσει τα προβλήματα της στους πιστωτές της. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος συνέχισε να ζητά απεγνωσμένα βοήθεια τον Απρίλιο του 1932 στο Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών από τους υπουργούς Εξωτερικών της Αγγλίας και της Γαλλίας, χωρίς όμως κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα, εκτός από αόριστες υποσχέσεις και ευχολόγια. Δεν υπήρχε πλέον χρόνος για διαπραγματεύσεις και αναμονή.
Την Τετάρτη 27 Απριλίου 1932, η Ελλάδα εγκατέλειψε επισήμως τον "κανόνα του χρυσού". Η δραχμή υποτιμήθηκε ραγδαία και στις 5 Μαΐου η ισοτιμία της με την στερλίνα έπεσε από τις 456 δραχμές στις 539. Τον ίδιο μήνα το κράτος επισημοποίησε την χρεοκοπία του κηρύσσοντας παύση πληρωμών. Το κύρος του Βενιζέλου είχε τρωθεί ανεπανόρθωτα στην λαϊκή συνείδηση, ενώ ένα πανελλαδικό απεργιακό κύμα παρέλυε την Χώρα. Στις 21 Μαΐου 1932, ο Ελευθέριος Βενιζέλος παραιτήθηκε από πρωθυπουργός δηλώνοντας δημοσίως πως δεν θα επέστρεφε αν δεν ενισχυόταν η εκτελεστική εξουσία και δεν περιοριζόταν ηελευθεροτυπία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Όπως είναι πολύ φανερό, η επιλογή του θέματος της χρεοκοπίας του 1931 δεν είναι άσχετη με την τρέχουσα επικαιρότητα, η οποία με προβληματίζει όπως και κάθε πολίτη της Χώρας. Η σύγκριση βέβαια των δύο περιπτώσεων δεν έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Το μόνο που εντοπίζω εγώ είναι ότι ο (αλόγιστος) εξωτερικός δανεισμός αποτελεί ένα επικίνδυνο μονοπάτι για κάθε κράτος. Κατά τα άλλα, το κράτος τότε δεν είχε υπερβολικές εσωτερικές υποχρεώσεις σε μισθούς και συντάξεις ούτε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς Άλλωστε η ανάκαμψη ήρθε αμέσως σχεδόν μετά την υποτίμηση της δραχμής, χωρίς οι κυβερνήσεις του λαϊκού κόμματος που ακολούθησαν, να λάβουν σοβαρέςπρωτοβουλίες. Η υποτίμηση της δραχμής κατέστησε ξανά τα Ελληνικά προϊόντα φτηνά άρα ελκυστικά, το κράτος απέφυγε προσωρινά τα δυσβάσταχτα βάρη των δόσεων των δανείων, ενώ η κρίση σταδιακά ξεπερνιόταν στην Ευρώπη. Σύντομα το ισοζύγιο των εξωτερικών πληρωμών είχεισορροπήσει και η εισροή χρημάτων από το εξωτερικό είχε αποκατασταθεί. Το 1937 ο Μεταξάς ήρθε σε τελική συμφωνία με τους διεθνείς οίκους που είχαν δανείσει την Ελλάδα για την καταβολή σε δόσεις των οφειλόμενων χρημάτων, τερματίζοντας την τελευταία εκκρεμότητα που παρέμενε από την χρεοκοπία του 1932.
Προφανώς κανείς δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι για να αποφευχθεί η χρεοκοπία, καθώς η διεθνής κρίση ήταν πρωτόγνωρη, μεγάλης έντασης, διάρκειας και εμβέλειας. Οι προσωπικές ευθύνες του Βενιζέλου επικεντρώνονται σε δύο θέματα άνισης βαρύτητας. Το πρώτο ήταν ότι αύξησε υπέρμετρα τον εξωτερικό δανεισμό, με μια υπεραισιοδοξία που ίσως ήταν υπερβολική. Το δεύτερο, και ομολογουμένως πολύ σημαντικό, είναι ότι ενώ έβλεπε την αδυναμία της δραχμής να κρατηθεί σε υψηλή ισοτιμία, αποφάσισε να χρηματοδοτήσει μια απελπισμένη προσπάθεια συντήρησης της. Η πολιτική αυτή όμως εξάντλησε τα συναλλαγματικά αποθεματικά του κράτους, ενώ εμπόδιζε την αναθέρμανση των εξαγωγών που φάνηκε στην συνέχεια ότι ήταν το κλειδί για την ανάκαμψη.
ΠΗΓΕΣ
Μαρκ Μαζάουερ, Η Ελλάδα και η οικονομική κρίση του μεσοπολέμου, εκδ. ΜΙΕΤ
Κωνσταντίνος Βεργόπουλος (από Ιστορία του Ελληνικού Έθνους τ ΙΕ), Η Ελληνική οικονομία από το 1926 έως το 1935, εκδόσεις "εκδοτική Αθηνών"
Αλέξης Φραγκιαδής, Ελληνική Οικονομία 19ος - 20ος αιώνας, εκδόσεις Νεφέλη
http://kapodistriako.uoa.gr/stories/115_sy_01/[/url] (μικρή αναφορά για τον Κυριάκο Βαρβαρέσο και τις θέσεις του για την νομισματική πολιτική την επίμαχη περίοδο)http://www.bankofgreece.gr/Pages/el/Bank/History/foundation.aspx (πολύ μικρή αναφορά για την Ιστορία της Τράπεζας της Ελλάδος)
http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=638&tsz=0&act=mMainView (το σχετικό επεισόδιο της καταπληκτικής σειράς ιστορικών ντοκυμαντέρ "ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ". Παρά την ολοφάνερα μονομερή τοποθέτηση των αφηγήσεων και επεξηγήσεων, αποτελεί πολύτιμη οπτικοακουστική πηγή)
http://users.hol.gr/~kokkonis/courses/interwar/depression.htm (για τα αίτια της οικονομικής κρίσης)
Ι. Β. Δ.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Μουσική ψυχαγωγική εκδήλωση από την "Πρωτοβουλία για το παιδί"

Η "Πρωτοβουλία για το παιδί" διοργανώνει μουσική-ψυχαγωγική εκδήλωση,τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν για την ενίσχυση του σπιτιού του συλλόγου. Τη Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010, στις 7 το απόγευμα στο κέντρο Φλαμουριές.
Τιμή συμμετοχής 10 ευρώ.
......
Η "Πρωτοβουλία για το Παιδί" είναι Σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με έδρα την πόλη της Βέροιας. Δραστηριοποιείται στον τομέα της παροχής υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας και είναι εγγεγραμμένο στο Εθνικό Μητρώο Φορέων Κοινωνικής Φροντίδας του Ιδιωτικού Τομέα, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (αριθ. μητρώου 02104ΦΣΝ11092012 Ν/ 0962), καθώς επίσης και στο Εθνικό Μητρώο Εθελοντικών μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (αριθ. μητρώου 0214ΦΣΝ11092Ο12Ν/0880).
Το Σωματείο έχει αυτοτελή νομική προσωπικότητα φορέα ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και στις καταστατικές διατάξεις του προβλέπεται η παροχή πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας κοινωνικής φροντίδας σε παιδιά που βρίσκονται σε ανάγκηή και σε κίνδυνο (έγκριση Καταστατικού με την 84/ΕΜ/2-4-2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βεροίας).
Διοικείται από πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, που εκλέγεται ανάδιετία (πρώτες εκλογές: 11-6-2008).
Το Σωματείο δραστηριοποιείται μεταξύ άλλων
1. στην παροχή βοήθειας κάθε είδους σε παιδιά που προέρχονται από οικογένειες πουδυσλειτουργούν 2. στην περίθαλψη παιδιών – θυμάτων βίας (μέσα και έξω από το σπίτι ) με ενεργοποίησηκάθε μέσου για την αποκατάστασή τους σε συνθήκες αξιοπρεπούς και ελεύθερης διαβίωσης.
3. στην υποστήριξη παιδιών που ζούν στο περιθώριο, με την παροχή ψυχολογικής και μαθησιακής βοήθειας
4. στην άρση του αποκλεισμού παιδιών που μειονεκτούν εξ αιτίας κοινωνικών, φυλετικών ή άλλων διακρίσεων
5. στην επέκταση της παρεχόμενης βοήθειας και σε άλλα πρόσωπα της οικογένειας, εφ’ όσον αυτό κρίνεται απαραίτητο
6. στην παροχή περίθαλψης και προστασίας σε παιδιά-θύματα σεξουαλικής βίας και εκμετάλλευσης
7. στην διεξαγωγή εκδηλώσεων και δράσεων, προκειμένου να παρασχεθεί σε παιδιά ψυχαγωγία και πνευματική και καλλιτεχνική καλλιέργεια
8. στην ενημέρωση παιδιών και κοινού για τα προβλήματα βίας και κακοποίησης, κοινωνικού αποκλεισμού και παραμέλησης, με κάθε πρόσφορο τρόπο
9. στη συνεργασία με παρεμφερείς ΜΚΟ, φορείς του Δημοσίου, Δίκτυα κλπ, με σκοπό την αποτελεσματικότερη έκβαση των προσπαθειών του.
Η "Πρωτοβουλία για το Παιδί" έχει θεμελιώσει διαρκή συνεργασία με τον Δήμο Βεροίας, αρχής γενομένης με την παραχώρηση εκ μέρους του Νομικού Προσώπου του Δήμου Βεροίας με την επωνυμία Βρεφονηπιακός Σταθμός "Θεανώ Ζωγιοπούλου" της χρήσης για οκτώ χρόνια ενός ακινήτου που βρίσκεται στην οδό Αριστοφάνους 10 στη Βέροια. Το ακίνητο αυτό, καθαρού εμβαδού 150 μ2, επισκευάστηκε, διαρρυθμίστηκε και επιπλώθηκεμε φροντίδες, δαπάνες και εθελοντική εργασία μελών και φίλων, καθώς το εγχείρημα αυτόέτυχε ευρύτατης αποδοχής από την τοπική κοινωνία.
Σήμερα, η "Πρωτοβουλία για το Παιδί" διαθέτει την πρώτη Στέγη υποδοχής και φιλοξενίαςΠαιδιών, η οποία αποτελείται από ένα γραφείο για το επιστημονικό προσωπικό, δύο χώρουςδημιουργικής απασχόλησης παιδιών, μία κουζίνα-τραπεζαρία, μια αποθήκη τροφίμων και ρούχων, δύο κοιτώνες, ένα λουτρό, ένα WC και δύο χώρους υποδοχής.
Από την 1η Μαρτίου 2010 η "Στέγη της Πρωτοβουλίας" ξεκίνησε να λειτουργεί, μετά την πρόσληψη Κοινωνικής Λειτουργού και την ενεργοποίηση εθελοντών, μελών και φίλων του Συλλόγου, που παρέχουν υπηρεσίες σχετικές με τη σίτιση, την συντήρηση και την καθαριότητα του χώρου, την μαθησιακή υποστήριξη, την εκπαίδευση σε δεξιότητες και την μύηση σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες των φιλοξενούμενων παιδιών.
Η "Πρωτοβουλία για το Παιδί" ασχολείται επίσης με την παροχή εξωτερικής βοήθειας σε παιδιά και τις οικογένειες τους που χρειάζονται υποστήριξη. Πόροι του Σωματείου είναι οι συνδρομές των μελών, οι δωρεές και οι χορηγίες των συμπολιτών, καθώς και τα έσοδα από παντοειδείς εκδηλώσεις που γίνονται σε συνεργασία με σχολεία, κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς της πόλης.
Αυτή την στιγμή τα μέλη της "Πρωτοβουλίας" ανέρχονται σε 200.

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Τα κουτάβια του Σελίου


Η "μούκου", η "λούκου" και η "σούκου" είναι έτοιμες για υιοθεσία.. είναι 2 μηνών, θηλυκές κουταβίτσες ημίαιμες και βρίσκονται στο Σέλι Ημαθίας.
Προσωρινά έχουν βρεί καταφύγιο στο καφέ Αγέρι... στα τηλέφωνα όμως 6979280240 και 6945462930 κάποιος περιμένει αυτούς που θα τα υιοθετήσει.