Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Παραίτηση Α.Τσιάρα από τη Δ.Ε.Υ.Α.Β.

"Θα ήθελα να ενημερώσω τους πολίτες του Δήμου μας ότι υπέβαλα στις 27-1-2010 την παραίτηση μου από την προεδρεία του Διοικητικού συμβουλίου της Δ.Ε.Υ.Α.Β. με επιστολή που απέστειλα στην Δήμαρχο, ευχαριστώντας την ταυτόχρονα για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε αναθέτοντας μου την μεγαλύτερη δημοτική επιχείρηση του Νομού μας και σίγουρα έναν οργανισμό πολύ πιο συγκροτημένο από πολλούς "Καποδιστριακούς" Δήμους. Στην επιστολή αυτή αναφέρθηκα στους λόγους της παραίτησης μου ενώ παράλληλα έκανα και έναν σύντομο απολογισμό της τριετούς θητείας μου.
Δεσμεύτηκα επίσης ότι θα υποβάλλω τις προσεχείς μέρες αναλυτικό υπόμνημα, για όλα τα ζητήματα - εκκρεμότητες που βρίσκονται σε εξέλιξη (οικονομικά, διοικητικά, τεχνικά, κλπ) στην επιχείρηση, ενώ θα είμαι στη διάθεση και του επόμενου προέδρου για όποιες διευκρινήσεις. Παράλληλα θα προγραμματίσω και δια του τύπου έναν απολογισμό της τριετούς θητείας μου. Στο διάστημα των τριών χρόνων έκανα ότι μπορούσα για να ανταποκριθώ στο ρόλο μου. Πολλά θέματα προχώρησαν στην επιχείρηση ενώ κάποια άλλα έμειναν πίσω. Θεωρώ ότι το ισοζύγιο των επιτυχιών σε σχέση με τα λάθη, τις παραλείψεις και τις καθυστερήσεις είναι ξεκάθαρα θετικό και είμαι περήφανος για αυτό. Παράλληλα εκτιμώ ότι δεν φοβήθηκα ποτέ να καταπιαστώ με όποια θέματα "έκαιγαν" και να μπω μπροστά με αποφάσεις που μπορεί εκ πρώτης να φαίνονταν πολιτικάντικα λανθασμένες, αλλά έχω τη βαθιά πεποίθηση ότι ήταν προπαντός δίκαιες και μακροπρόθεσμα πολιτικά ορθές. Για τις αποφάσεις αυτές λοιδορήθηκα έμμεσα και παραπολιτικά καθώς δεν μπορούσε κανένας να με κατηγορήσει ξεκάθαρα και με επιχειρήματα που αντέχουν σε πραγματική, ουσιαστική και δίκαιη κριτική.
Δεσμεύτηκα επίσης στη Δήμαρχο ότι θα βοηθάω και θα εργάζομαι για το κοινό καλό και τα συμφέροντα του Δήμου που πρέπει να ταυτίζονται με το συμφέρον της ίδιας και της δημοτικής μας ομάδας. Έτσι, από το πρωί της Τρίτης, παρόλο που είχα λάβει τις αποφάσεις μου, λόγω και των θλιβερών καταστάσεων που έλαβαν χώρα στο Δημοτικό συμβούλιο της Δευτέρας, συνεχίζω απρόσκοπτα να ασχολούμαι με προβλήματα του Δήμου. Άλλωστε ποτέ δεν διεκδίκησα κοινωνική καταξίωση, προβολή και οικονομικά οφέλη με την συμμετοχή μου στα κοινά της πόλης παρά μόνο να προσφέρω με όλη τη δύναμη του μυαλού μου υπηρεσίες σωστές, τίμιες, δίκαιες και με μοναδικό γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. Όταν κοιτάω τον καθρέπτη μου ξέρω πολύ καλά τι βλέπω μπροστά μου και αυτό που βλέπω δεν άλλαξε από το κοστούμι του προέδρου ούτε έλαμψε περισσότερο.
Με την παραίτηση αυτή ξέρω πολύ καλά ότι μένουν ζητήματα στην Δ.Ε.Υ.Α.Β. σε εκκρεμότητα αλλά σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι δεν είμαστε ούτε η αρχή ούτε το τέλος του κόσμου. Η απόφαση μου θα στεναχωρήσει κάποιους ανθρώπους που συνεργάστηκα μαζί τους, πίστεψαν σε μένα και μπήκαν μπροστά υπερβάλλοντας εαυτούς για να πετύχουμε τους στόχους για μια καλύτερη Δ.Ε.Υ.Α.Β. Τους ανθρώπους αυτούς ευχαριστώ από καρδιάς για όσα κάνουν για την επιχείρηση. Ξέρουν αυτοί ποιοι είναι και τι προσφέρουν καθημερινά.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία".
...

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Ξενώνας Μπαρμαρούσης... στο Σέλι

Η παλαιότερη τουριστική επιχείρηση (έτος ίδρυσης 1950) στο αρχαιότερο χιονοδρομικό κέντρο της χώρας.

Οι πρώτοι πανελλήνιοι αγώνες Σκι διοργανώθηκαν στο Σελι το 1934 με τη βοήθεια των Δυνάμεων Καταδρομών του Ελληνικού Στρατού.

Ο πρώτος αναβατήρας στην Ελλάδα τοποθετήθηκε στο Χ.Κ. Σελίου το 1955 και έκτοτε το Σέλι αποτελούσε συχνά προορισμό της τότε βασιλικής οικογένειας.

Ο ιδρυτής της μονάδος Γιάννης Μπαρμπαρούσης ως λάτρης του βουνού και του Σελίου είχε οραματιστεί μία ποιοτική μονάδα διαμονής και εστίασης σε ένα εξαιρετικό τόπο, δηλαδή χωριό Σέλι και Χ.Κ. Σελίου, αφού το Σέλι ως τότε αποτελούσε μόνο προορισμό για κτηνοτροφία, τυροκομία, υλοτομία, παραθέριση.
Στον ξενώνα και στο εστιατόριο έχουμε φιλοξενήσει διαχρονικά πολλούς επιφανείς Έλληνες.
Σήμερα συνεχίζουμε την οικογενειακή παράδοση καταβάλλοντας συνεχή προσπάθεια βελτίωσης των υπηρεσιών μας για την καλύτερη διαμονή σας.

...........................

ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ -Τηλ. & Fax.: 23310 49204 - Κιν.: 6945 931427

e-mail: selibarbarousis@in.gr

Ραδιοφωνικός σταθμός... στο Σέλι

Πολλά χρόνια πίσω αυτή η φωτογραφία, καλοκαίρι του 1981 και ο φίλος, ο Αντώνης, ο ραδιοπειρατής, μας κάνει παρέα... μέσα από τις συχνότητες του ραδιοφώνου.
Ραδιοσταθμός "DX", από το Σέλι.. στους 1600 khz

Απόλλων Αθηνών... Σέλι

Καλοκαίρι του 1986, λίγο πριν αναχωρήσει η αποστολή της ομάδας του Απόλλων Αθηνών, για να κάνει προετοιμασία στο Σέλι...
Από αριστερά πάνω.
Μαυρομάτης, Φαμπιάτος, Ρενέ, Καραβέλης, Πισσάς, Δάρρας, Γεωργάρας, Μαγγιώρος, Σβορώνος, Λουκάς, Πρόκοβας, Κοτταρας, Μητρόπουλος(μασσέρ)Σκούρας,
Κάτω.
Βλασσόπουλος. Πουπάκης, Τσαρμπόπουλος, Τσαπράσλης, Καστανός. Χατζής, Οδηγοί, Βρεττός.
...........................................
Όταν οι ομάδες χρησιμοποιούσαν το Σέλι και τις εγκαταστάσεις του για προετοιμασία.

Ύποπτα περιστατικά... στο Σέλι

Περιστατικό πρώτο
Σάββατο πρωί, 23 Γενάρη, κατά τις 11 στο χιονοδρομικό κέντρο. Καφέ και κουβεντούλα με φίλους. Στο βάθος ένα λευκό αυτοκίνητο κάνει την εμφάνιση του. Κατεβαίνουν δύο νεαρά άτομα. Με σακίδια στο χέρι, μας πλησιάζουν, "είμαστε παιδιά που έχουμε σταματήσει τα ναρκωτικά, είμαστε στο στάδιο της απεξάρτησης". Κάποιοι έδωσαν κάτι, κάποιοι άλλοι όχι, Έφυγαν χαμογελαστοί και μάλιστα από το δρόμο που ήρθαν.
Μετά από ένα μισάωρο, το αυτοκίνητο αυτό, με τα ίδια άτομα μέσα, ήταν σταματημένο στο χωριό για έλεγχο από την αστυνομία.
Περιστατικό δεύτερο
Την ίδια μέρα, Σάββατο, βράδυ. Ένα αυτοκίνητο σταματά στην πλατεία και ένας "ξένος" ρωτά από που πάνε στην Νάουσα. Πίσω του ένα ταξί, με γυναίκα μάλιστα οδηγό... άδειο.
Μετά από ένα 10λεπτο το ίδιο αμάξι περνά από μπροστά μας και το ακολουθεί το ταξί με τέσσερα άτομα μέσα. Λαθρομετανάστες; κάτι άλλο;

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Ειδοποίηση για βόμβα.. στη Βέροια

Ειδοποίηση για "βόμβα" στην Τράπεζα Κύπρου στη Βέροια.. κλειστός ο δρόμος, οδός Μαλακούση, μπροστά από την Τράπεζα. Άδεια τα γύρω καταστήματα και σπίτια.
.....

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Για το βιβλίο "Στον καιρό των καταιγιδων" του Γιώργου Τσαλέρα


"Τωρινοί Έλληνες που κουβαλάμε την αγάπη για γνώση και έρευνα των αρχαίων Ελλήνων, την άφοβη παλικαριά και την σοβαρότητα των Μακεδόνων του Φιλίππου και του Μεγαλέξανδρου, αλλά και την χριστιανική ευλάβεια και τη σεμνότητα των Βυζαντινών μας προγόνων".
Αυτή σου η αφιέρωση με εντυπωσίασε πολύ. Διάβασα το βιβλίο σου σεβαστέ δάσκαλε και θέλοντας και μη έφερα στη μνήμη μου πράγματα και τοποθεσίες που ήταν κρυμμένες στα υπόγεια και μουχλιασμένα ντουλάπια της. Η σχεδόν δύο δεκαετιών διαφορά ηλικίας μεταξύ μας δεν ήταν εμπόδιο να διαβώ τα ίδια μονοπάτια της ανάμνησης στον μαχαλά του Αηγιώργη και τα διάφορα λημέρια στο αγαπημένο μας ποτάμι, με τις σπηλιές τις κληματσίδες και τα αφρόψαρα.
Βέβαια άλλη η δουλειά του ναύτη και άλλη του καντηλανάφτη. Ο πρώτος είναι ολημερίς κι οληνυχτίς στο πόδι και με ήλιο και βροχή, ενώ ο δεύτερος υπό σκιάν και με το λάδι και με το ανάφορο. Δεν θάθελα με τίποτα να ζήσω τον διχασμό, τους φόνους ένθεν και ένθεν την ολική καταστροφή περιουσιών εν ονόματι των διάφορων αγώνων τον εκτοπισμό και την εξορία λόγω διαφορετικής ιδεολογίας.
Το αληθινό σου μυθιστόρημα με τους ήρωες που περιγράφεις δίνει μία πραγματική εικόνα της ζωής σου και όχι μόνο της δικής σου, αλλά και των άλλων με αποκλειστικά υποκειμενικό τρόπο.
Διαβάζοντάς το αμέσως καταλαβαίνεις ότι το χέρι που χρησιμοποιεί την πένα έχει μία ακρίβεια, μία σταθερότητα που σε παραπέμπει σε άτομο ειλικρινές, με σκέψη τεχνοκράτη και όχι φιλολογική και νομικίστικη διάθεση.
Η περιδιάβαση στον χώρο της Βέροιας με θύμισες σε πρόσωπα γνωστά ανά την πόλη, με συγκίνησε ιδιαίτερα, γιατί είχα την τύχη να μεγαλώσω κοντά στο τυπογραφείο των δύο αδελφών, του Νίκου και του Μέλτη.
Η απογευματινή παρέα στον πάγκο στην δεξιά άκρη του μαγαζιού ήταν συνήθως ο αγαπημένος σου Στέλιος, ο βουλευτής ο Μήτσος, ο δικηγόρος και ιδρυτής της Φιλαρμονικής Βεροίας, ο Τάκης, υπάλληλος της ηλεκτρικής εταιρίας και ποιητής, (άραγε θα φροντίσει κάποιος να μαζευτούν τα ωραία ποιήματά του που δημοσιευόταν και στην τότε Μακεδονία ;) καθώς και άλλοι μερικοί των οποίων είναι εν ζωή.
Είμαι υποχρεωμένος να γράψω και γω δύο γραμμές για τον Στέλιο μια και έμαθα πολλά τις λίγες ώρες που μπορούσα να είμαι κοντά του στο τυπογραφείο και να έχω σαν κειμήλιο την αφιερωμένη σε με ποιητική του συλλογή. Εύγε σου κυρ Γιώργη για όσα και ότι έκανες γιαυτόν τον ωραίο υμνωδό της Βέροιας, τον οποίο, επειδή ζω μακριά, εύχομαι να προβάλλει η δημοτική αρχή, η επιφορτισμένη με τα της τέχνης και της νόησης.
Η λεπτομερής σου αναφορά στην περίοδο του εμφυλίου, ο τρόπος που τα γράφεις ίσως είναι η μία πλευρά του νομίσματος που παίχτηκε "κορώνα"-"γράμματα", γιαυτό πιστεύω να δημιουργήσεις και διαφωνίες οι οποίες κατά την ταπεινή μου γνώμη πρέπει να υπάρχουν, γιατί αποτελούν την νοστιμιά, την γλυκάδα μιάς συζήτησης για το βιβλίο και δεν είναι αυτό ένα ξενέρωτο άχρωμο κατευθυνόμενο έντυπο.
Αναφέρθηκες και στην χούντα. Δεν ήμουν τόσο μεγάλος και τόσο γνώστης της πολιτικής εκείνης της εποχής. Αφού ήρθαν με τη βία βεβαίως και όχι με ευχές, εγκαταστάθηκαν, γιατί δεν φύγαν στους στρατώνες τους και να αφήσουν το τοπίο στο λαό;
Πιστεύω απόλυτα ότι αυτοί που πρωτοστάτησαν στο κίνημα της χούντας, προδόθηκαν και εξαφανίστηκαν σιγά σιγά, μιά και η καμαρίλα και οι τιτλουάριοι(βυζάντιο) εκεί κάτω στην Αθήνα δεν αφήνουν κανέναν να επιβιώσει. Δεν βλέπεις την σημερινή εποχή; Αναδεικνύεις κάποιον βουλευτή και στο τέλος καταλήγει μόνιμος κάτοικος Αθηνών και αφήνει στο τέλος εκεί τα κόκαλά του.(έχω άδικο;)
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η χειρότερη Δημοκρατία είναι πολύ πιο καλή από την χούντα, για έναν και μόνο λόγο. Έχεις λόγο κυρ Γιώργο μου. Έχεις τρόπο προσωπικά να δείξεις την αντίθεσή σου σε σοβαρά θέματα, να παρασύρεις στην διαφωνία σου και άλλους χωρίς να φακελωθείς.
Αν πρόσφερες ή όχι στην Βέροια αν έχουν το κουράγιο οι μετέπειτα δημοτικοί άρχοντες ας το πούν. Νομίζω ως Βλαχοβεροιώτης που έζησα πολύ λίγο αλλά έντονα την Βέροια (από τα 19 μου που έφυγα έρχομαι μόνο σαν επισκέπτης και ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ καθώς και η φαμίλια μου) έχω το δικαίωμα να εκφράσω την άποψή μου για το ότι ήσουν όντως από τους πιο άξιους δημοτικούς άρχοντες, το ότι δεν βοηθήθηκες να ξαναγίνεις Δήμαρχος πιστεύω στο κατεξοχήν ελληνικό "Εξ ιδίων τα βέλη Δέσποτα".
Νομίζω αγαπητέ δάσκαλε ότι οι Βεροιώτες καλά θα κάνουν να διαβάσουν τον βιβλίο αυτό γιατί το αξίζει. Πρέπει να σε βασάνισε πολύ κατά τη γραφή, πρέπει να χρησιμοποίησες ζυγαριά ακριβείας ώστε να μην αδικήσεις κάποιον.
Σου εύχομαι να είσαι γερός να γράφεις να μας συγκινείς να μας στενοχωρείς και να μας υπομένεις.
Γιάννης Ντισέλιας

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0:1 ΠΑΟΚ


Μεγάλη νίκη πέτυχε ο ΠΑΟΚ εκτός έδρας με 1-0 επί του Ολυμπιακού στο στάδιο "Καραϊσκάκη". Με γκολ του Edinho, οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ κατέκτησαν τους 3 βαθμούς της νίκης και ανέβηκαν στην 2η θέση της βαθμολογίας.
Ο ΠΑΟΚ που είχε τον έλεγχο του παιχνιδιού, έχασε και δύο μεγάλες ευκαιρίες με τον Vieirinha (δοκάρι στο '67) και τον Garcia (δοκάρι στο ΄88) για να διευρύνει το σκορ.
...........................................

20' ΓΚΟΛ για τον ΠΑΟΚ! Σε μια υποδειγματική αντεπίθεση, Vieirinha και Ivic άλλαξαν γρήγορα την μπάλα με τελικό αποδέκτη τον Edinho που πλάσαρε ιδανικά τον Νικοπολίδη ανοίγοντας το σκορ
...........................................

Μεγάλη μέρα για τον ΠΑΟΚ, για όλους μας...

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καταδικάζει την απόπειρα εμπρησμού της συναγωγής των Χανίων

Tώ Εντιμοτάτω κυρίω Μωυσεί Κωνσταντίνη,
Προέδρω του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος,
χάριν και ειρήνην παρά Θεού.
...
Μετά πολλής λύπης επληροφορήθημεν εν τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω περί της νέας αποπείρας εμπρησμού του κτηρίου της Εβραϊκής Συναγωγής εν τη Παλαιά Πόλει των Χανίων.
Εφ ω και δια τών δε των Πατριαρχικών ημών Γραμμάτων γνωρίζομεν υμίν ότι καταδικάζομεν την πράξιν αυτήν, ως και πάσαν ενέργειαν βίας και τρομοκρατίας και δη εναντίον τόπων λατρείας του Θεού, και εκφράζομεν υμίν την βαθείαν συμπάθειαν της καθ ημάς Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και ημών προσωπικώς επί τω θλιβερώ γεγονότι τούτω, ευχόμεθα δε όπως ο Θεός διαφυλάττη υμάς και την εν Ελλάδι Εβραϊκήν κοινότητα από πάσης προσβολής.
Επί δε τούτοις, επικαλούμεθα εφ υμάς την χάριν και το άπειρον έλεος του Θεού.
βι’ Ιανουαρίου κ’

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Αιτή καλεί Ελλάδα

Του Νότη Ανανιάδη

Πρέπει να ομολογήσω πως η εμμονή μου στη συλλογή «άχρηστων πληροφοριών», όπως λέει και μια φίλη μου, σε συνδυασμό με τα χρόνια που έχουν περάσει, από τότε που τέλειωσα το Λύκειο, με έκαναν εδώ και μέρες, με το άκουσμα της συγκλονιστικής καταστροφής που έπληξε τη φτωχότερη χώρα της Καραϊβικής, την Αϊτή, να χάνω το κύριο, που είναι φυσικά η ανθρωπιστική τραγωδία εκεί μακριά. Και να αναζητώ κάτι άλλο. Δεν μπορούσα να θυμηθώ, αλλά ήμουν βέβαιος ότι κάτι άλλο μου έφερνε στο μυαλό η λέξη Αϊτή. Ότι θερίζει το AIDS; Ναι, αλλά δεν ήταν αυτό.
Δικτάτορες τύπου Πάπα Ντοκ και Μπέιμπυ Ντοκ; Ναι, αλλά ούτε αυτό. Εκλογή και ανατροπή του προέδρου Αριστίντ; Ούτε αυτό. Ούτε οι εικόνες από τις εξεγέρσεις και τις λεηλασίες στο παρελθόν στο Πορτ-ο-Πρενς. Ούτε καν το περίεργο, κατʼ αρχήν, ένα νησί της Καραϊβικής, η Εσπανιόλα, να είναι χωρισμένο στη μέση και το μισό που συνιστά την Αϊτή να είναι βυθισμένο στην εξαθλίωση, ενώ το άλλο μισό, η Δομινικανή Δημοκρατία, να διατηρεί ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Τη λύση στην απορία μου την έδωσε μια σύνθετη αναζήτηση στο google. Και θυμήθηκα ένα μπλε βιβλίο. Στο μάθημα της Ιστορίας - επιλογής, για τις πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο, που μας εισήγαγε στην ανάγνωση και αναζήτηση των πηγών.
Εκεί είχα βρει την Αϊτή της Ελλάδας και της Ελληνικής Επανάστασης που μου ξανάφερε μπροστά μου το google. Στην Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας του Τάσου Βουρνά, καταγράφεται πως η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την ελληνική κυβέρνηση - διοίκηση, μόλις λίγους μήνες μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Οι μαύροι σκλάβοι της Αφρικής, που ζούσαν σε συνθήκες εξαθλίωσης κάτω απʼ τους Γάλλους γαιοκτήμονες της Εσπανιόλας είχαν εξεγερθεί λίγα χρόνια πριν. Και στις αρχές του 19ου αιώνα κατάφεραν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους.
Στο πλαίσιο δε μιας διεθνούς εκστρατείας αναγνώρισης - υποστήριξης της Ελληνικής Επανάστασης της "Επιτροπής του Παρισιού" υπό τον Κοραή, ο πρόεδρος τότε της μικρής νησιωτικής Δημοκρατίας, συγκινητικά αναγνώρισε τη χώρα, πρώτος σε όλο τον κόσμο και ευχήθηκε τη νίκη της Επανάστασης. Και ακόμη, έστειλε στην Επιτροπή στο Παρίσι τόνους καφέ (πολύτιμο προϊόν στην Ευρώπη τότε), για να πουληθούν και να αγοραστούν όπλα για τον Αγώνα. Αλλά και κάποιους εθελοντές, για να πολεμήσουν δίπλα στους αγωνιστές του ʽ21.
Όλα αυτά από μια φτωχή τότε και τώρα μικρή χώρα. Χρωστάμε πολλά, ως σύγχρονο κράτος, σχεδόν παντού στον κόσμο. Δεν χρωστάμε ηθικά πολλά περισσότερα στη δύστυχη αυτή χώρα; Πόσο θα επιβάρυνε τη δεινή οικονομική μας θέση μια ενδεχόμενη "υιοθέτηση" της Αϊτής; Έστω, ως ανταπόδοση εκείνη της προ σχεδόν 200 ετών έμπρακτης αλληλεγγύης που επέδειξαν προς την Ελλάδα οι Αϊτινοί.΄
εφημερίδα Η ΑΥΓΗ

Εβδομάδα Παράδοσης.... ΑΠΟΚΡΙΕΣ 2010, στη Βέροια


Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ
"Αποκριάτικο ξεφάντωμα" πατινάδα, γλέντι χορός με το Σύνολο παραδοσιακής μουσικής "Φανφάρα"
Διοργάνωση : Κ.Ε.Π.Α ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ - ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου
ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
"Ο Μπέης"
Από τη Θρακική Εστία Βέροιας
στην αγορά της πόλης
Διοργάνωση : Κ.Ε.Π.Α ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου
ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
"Φανοί"
Από το Τμήμα Λαογραφίας ΤΗΣ Κ.Ε.Π.Α Δήμου Βέροιας
στην αγορά της πόλης
Διοργάνωση : Κ.Ε.Π.Α ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου
ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
"Οι Μάγκες, η Κοκκώνα, οι Καπεταναραίοι, το Γαιτανάκι"
Από το Λύκειο των Ελληνίδων, παράρτημα Βέροιας
στην αγορά της πόλης
Διοργάνωση : Κ.Ε.Π.Α ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου
ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
"Οι Καπεταναίοι"
Από το Σύλλογο Βλάχων Βέροιας
Στην αγορά της πόλης
Διοργάνωση : Κ.Ε.Π.Α ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Ο Γιάννης Ντισέλιας γράφει... Βλάχοι ευεργέτες

Δεν ξέρω πως να εκφραστώ για τον τρόπο που ενεργεί αυτό το κομμάτι της Ελληνικής φυλής. Ξαφνικά, στο τέλος αυτού του καλοκαιριού, ενώ έπινα καφέ στο "Μαγαζάκι" στο χωριό μου στο βλοημένο Σέλι, βλέπω κάτω στην πλατεία μιά κινητικότητα, αυτοκίνητα του δημοσίου, ευτραφείς και καλοταϊσμένοι υπάλληλοι να μιλάν να κουνάν τα κεφάλια να ξαναμπαίνουν στα οχήματα, βλέπω και πίσημα πρόσωπα, καλοντυμένα, απόρσα ολίγον τι κι ρωτάω τον μόνιμο κάτοικο και τα πάντα γνωρίζοντα Γιάννη, τί συμβαίνει κι με λέει ότι η Χαρούλα (έτσι την λέμε εμείς οι απλοί στα απλά τη Δήμαρχο, σύμφωνα με τον αρχαίο ελληνικό κώδικα συμπεριφοράς, όπου δεν υπήρχε ο όρος κύριε και ο πληθυντικός, αλλά η στον ενικό εξωτερίκευση του εσωτερικού σεβασμού προς πάντας και δια πάντα), θα εγκαινιάσει τη δωρεά του σπιτιού που έκτισε κάτω από τους Άγιους Αποστόλους η κυρά Μαρίκα η κόρη του παλιού μας παπά του Κοληπέτρη, για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες(ΑΜΕΑ). Προς στιγμήν αριτσιώθηκα τόσο πολύ, βούρκωσα, έσκυψα το κεφάλι για να μή με αντιληφτεί ο φίλος μου και με τρόπο σκούπισα τα μάτια μου. Τον ρωτάω λοιπόν αν μπορούμε να πάμε και μείς να παρακολουθήσουμε την τελετή και μου είπε ότι είναι καθήκον μας, μιας και το χωριό ήταν εκείνη την εποχή έρημο.
Πηγαίνουμε στο σπίτι και βρίσκουμε τα χαριτωμένα αυτά πλάσματα για τα οποία η κυρά Μαρίκα χάρισε το ωραίο οίκημα, να κάθονται ήσυχα να παρακολουθούν τον αγιασμό που τόσο σεμνά έκανε ο πατέρας μας Σωσίπατρος, εκπροσωπόντας τον Δεσπότη και να ακούν με προσοχή την Αντινομάρχη, την Δήμαρχο, τον Πρόεδρό του συλλόγου και τέλος την σεμνή, σεβαστή και ταπεινή συγχωριανή μας να τελειώνει την ομιλία της με το ότι τηρήθηκε ο όρος να είναι η τελετή χωρίς τυμπανοκρουσίες και φραμπαλάδες.
Τί να πω και τί να γράψω ρε παιδιά; Τόσοι και τόσοι παραμυθάδες κάνουν εγκαίνια και φουσκώνουν σαν κούρκοι χωρίς να δώσουν δεκάρα και να έχουμε και έξοδα για τα εγκαίνια και εδώ στο Σέλι μία χειρονομία ακριβή να περνά στα σκοτεινά λες και θα ταράξει τα θολά νερά της καιροσκόπου και αχόρταγης κοινωνίας μας.
Τί σόϊ ράτσα οι Βλάχοι; Ξαφνικά βγήκαν δύο αδέρφια και πρόσφεραν ένα τεράστιο ποσό για να γίνει γέφυρα στη Βέροια!! Μήπως δεν υπάρχουν πιό πλούσιοι με πάρα πολλά λεφτά να δωρίσουν ένα ποσό για γίνει κάτι; Γιατί δεν το κάνουν; Δεν σχολιάζω το τί θα μπορούσε να γίνει η Βέροια με τους λεφτάδες που διαθέτει, αν πρόσφεραν το ελάχιστο των δυνάμεών τους, παρά να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ και στα αδέρφια και στην κυρά Μαρίκα.
Θα ήθελα όμως να υπενθυμίσω στη Χαρούλα ή τη Δήμαρχο για όλους, να δώσει τις κατάλληλες οδηγίες στα αρμόδια όργανα ότι για να ανεβούν τα παιδιά εκεί ψηλά στο σπίτι τους τώρα το χειμώνα θα πρέπει να φροντίσουν να είναι καθαρός ο δρόμος όπως και για αργότερα να διαμορφωθεί ο χώρος, ώστε να μην έχουν κανένα ατύχημα.
Να σας έχει καλά ο Θεός
Γιάννης Ντισέλιας

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Ε.Χ.Κ.Σελίου... απαντήσεων συνέχεια

"Ο κύριος Πρόεδρος επιχειρεί να απαντήσει μέσα από το πλήρες φιλοσοφικού οίστρου κείμενο που έδωσε στον τοπικό τύπο, μεταξύ άλλων και στη δημόσια θέση που πήρα, ως Βουλευτής, για όσα συμβαίνουν στο Χιονοδρομικό. Και, διαβεβαιώνει μετ' επιτάσεως, πως το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών δεν ήταν η αιτία που έσβησε το χαμόγελο από τα χείλη του, για να αρχίσει ξάφνου να μιλά μόνο για τα προβλήματα του Χιονοδρομικού, που όλως τυχαίως αποκάλυψε (και όχι ανακάλυψε) με τη νέα κυβέρνηση. Την κυβέρνηση που δεν του έκανε τη χάρη να δεχθεί την παραίτηση του και τον διατήρησε στη θέση μέχρι σήμερα.
Αντιπαρέρχομαι τους υπαινιγμούς του για την ποιότητα της προσωπικότητας μου, γιατί, κάθ' ένας μπορεί να θεωρεί εαυτόν πιο έξυπνο από τον διπλανό του ή να κοιτάζεται στον καθρέπτη για να θαυμάζει το μεγαλούργημα που έπλασε η φύση. Κατά τον ίδιο τρόπο δηλαδή, που ο Πρόεδρος θεωρεί, ότι μετά από αυτόν όποιος επιχειρήσει να ασχοληθεί με το Χιονοδρομικό θα βρεθεί στη ζώνη του λυκόφωτος, ή σε κάτι παρόμοιο με τα σκοτεινά δάση του "Άρχοντα των Δακτυλιδιών", γιατί, προειδοποιεί στο κείμενο του τους επόμενους ότι: "... Δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας μόλις αντικρύσετε τα γκρέμια του λαβύρινθου, θα απορείτε άναυδοι με τους ποταμούς ψυχής που απαιτούνται για να σταθεί κανείς όρθιος στου τέρατος τη φλογανασεμιά..."
Δεν κατανοώ όμως την ανησυχία που εκφράζει ο αγαπητός Πρόεδρος, έναντι της άποψης μου, πως σε ότι αφορά την στάση μου ως βουλευτού για όσα συμβαίνουν και συνέβησαν στο Σέλι, θα ζητήσω πλήρη έλεγχο στο Χιονοδρομικό για τις πράξεις παρελθόντων ετών; Υπάρχει τίποτα καλύτερο από τη λευκότητα του χιονιού και της διαφάνειας που πρέπει να διατηρούμε στο δημόσιο βίο για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο; Κανένας υπαινιγμός στο πρόσωπο του! Ο ίδιος θέλησε να προκαλέσει τόσο θόρυβο μόλις ανέλαβε η νέα κυβέρνηση, γύρω από ένα πρόβλημα που το διαχειρίζεται σιωπηλά σε όλη τη διάρκεια της προηγούμενης διακυβέρνησης, και εξ αυτού προέκυψε η υποχρέωση μου ως Βουλευτή του τόπου μας να ενδιαφερθώ και να ζητήσω πλήρη διαφάνεια για τον εντοπισμό όλων των προβλημάτων και τον σχεδιασμό επίλυσης των.
Σε τι συνίστατε λοιπόν η αποστροφή του κ. Προέδρου στο πρόσωπο μου, με τους τόσο απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σε ένα κείμενο όπου τσουβαλιάζονται φύρδην μίγδην όλα τα πρόσωπα που έχουν φιλοκυβερνητικό πολιτικό πρόσημο, λες και μας έβγαλε ένα καλούπι, αυτό του Εωσφόρου; Θα τον συμβούλευα, στο μέλλον να διατηρεί την ψυχραιμία του όταν του κάνουν δημόσια κριτική, ειδικά όταν αυτή προέρχεται από πρόσωπα που ποτέ δεν αμφισβήτησαν την προσφορά του στο Χιονοδρομικό, το οποίο - κλιματικών συνθηκών επιτρεπόντων - θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από αυτόν, γιατί παντού και πάντα θα βρίσκονται άνθρωποι με διάθεση και δυνατότητες να προσφέρουν, όπως πρόσφερε κι εκείνος.
Τέλος, αυτό που θέλω να ενημέρωσω τον κύριο Γιοβανόπουλο, είναι πως, ήδη η κυβέρνηση προκήρυξε τις θέσεις του Προέδρου και των μελών του Δ.Σ. και πως εφόσον τοποθετηθεί νέα Διοίκηση, ο ίδιος θα μπορέσει στο εξής να απολαμβάνει ως επισκέπτης το Σέλι όπου "......χειμάζουν αγριεμένες συλφίδες και γητεμένες χίμαιρες, φιλήσυχοι δαίμονες κι απίθανα αερικά, ξωτικά και νεραϊδόσκονες...". και φυσικά πλέον θα μπορεί να μένει μακριά από τη "φλογανασεμία του τέρατος" επιστρέφοντας στη ασφαλή φυσιολογική ζωή της πόλης".
Θανάσης Γικόνογλου
Βουλευτής Ημαθίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Η απόδειξη και η αυτονόητη έκδοσή της

Η απόδειξη είναι παράγωγο του ρήματος αποδεικνύω, που σημαίνει «φανερώνω την αλήθεια ενός πράγματος ή μιας κατάστασης». Συνεπώς, απόδειξη είναι η φανέρωση μιας αλήθειας.
Στην πράξη και κυρίως στις συναλλαγές, η λέξη χρησιμοποιείται για να δηλώσει την γραπτή (με την ευρεία έννοια: μηχανογραφημένη ή με μηχανική σήμανση και ενδεχομένωςενυπόγραφη), δήλωση, με την οποία βεβαιώνεται η παραλαβή, ή η παράδοση αγαθών, ή και χρημάτων.
Όταν λοιπόν κάποιος αποκτά ένα αγαθό, ή είναι λήπτης μιας υπηρεσίας, καταβάλλοντας χρηματικό αντίτιμο, είναι απολύτως φυσιολογικό να απαιτήσει την ύπαρξη απόδειξης, τόσο για την κατοχύρωση της αγοράς του, όσο και για την επιβεβαίωση της συναλλαγής. Η αναγκαιότητα έκδοσης της απόδειξης αυτής, υπαγορεύεται και από το γεγονός ότι στην πράξη αυτή υπεισέρχεται και ένας τρίτος «συναλλασσόμενος» που απαιτεί το «μερίδιό» του. Ο τρίτος αυτός ενεχόμενος στην συναλλαγή είναι το κράτος, το οποίο επιδιώκει δύο οφέλη από αυτήν:
πρώτον, έσοδο από έμμεση φορολογία (ΦΠΑ), και
δεύτερον, έσοδο από φορολογία εισοδήματος.
Προς τι όμως, αυτά τα έσοδα; Ποιος είναι ο προορισμός τους;
Οι πολίτες, δηλαδή οι συναλλασσόμενοι (είτε με την ιδιότητα του αγοραστή, είτε με την ιδιότητα του πωλητή), έχουν δεχθεί την μεσολάβηση του κράτους στις μεταξύ τους συναλλαγές, γιατί με αυτόν τον τρόπο, ιδιότυπα χρηματοδοτούν υπηρεσίες κοινωνικής αναφοράς, τις οποίες από μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να συγκροτήσουν και να οργανώσουν. Τέτοιες υπηρεσίες είναι: η υγεία (πρόληψη και θεραπεία), η πρόνοια για αναξιοπαθούντες ή ανέργους, η ασφάλεια (αστική και εθνική), η ανάπτυξη της δημόσιας εκπαίδευσης, η προστασία των δημόσιων πόρων και του περιβάλλοντος, η κοινωνική οργάνωση σε διάφορους τομείς κ.λπ.
Οι πολίτες όταν αισθάνονται τις παροχές αυτές στην καθημερινή τους ζωή και απολαμβάνουν τα ωφελήματα από όλες τις ως άνω δραστηριότητες, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι πρόθυμοι να προσφέρουν μέρος από το αντίτιμο των συναλλαγών τους στην συγκρότηση και χρηματοδότηση αυτών των υπηρεσιών.
Από την άλλη πλευρά, το κράτος, στο πλαίσιο της νομοθετικής του εξουσίας, έχει φροντίσει να διασφαλίσει τα έσοδα αυτά, με νόμους και διατάξεις, επιβάλλοντας μάλιστα ιδιαίτερα υψηλές ποινές και πρόστιμα σε όσους πολίτες δεν «συμφωνούν» με το καθεστώς της ιδιότυπης αυτής χρηματοδότησης των υπηρεσιών του. Επειδή όμως, το κράτος δεν μπορεί να παρευρίσκεται στη συναλλαγή, για να περιφρουρήσει το μερίδιό του, προγραμματίζει (με εξαγγελίες, προς το παρόν), να δώσει κίνητρα στους πολίτες να ζητούν (διάβαζε: να απαιτούν) την έκδοση της απόδειξης της συναλλαγής.
Είναι απορίας άξιον, γιατί να απαιτεί ο καταναλωτής την έκδοση απόδειξης, όταν η ύπαρξη της, όχι μόνο είναι αυτονόητη, αλλά συνιστά μέρος της «συμφωνίας» των πολιτών με το κράτος. Ο κάθε πολίτης, ως μέλος αυτής της κοινωνίας, δέχεται ότι οποιαδήποτε αγορά ή λήψη υπηρεσίας, είναι λίγο ακριβότερη, συγκρινόμενη με μια ιδεατή τιμή, όντας πεπεισμένος όμως, ότι η διαφορά αυτή (δηλαδή, ο ΦΠΑ), θα τον καταστήσει «πλουσιότερο», όταν για οποιονδήποτε λόγο χρειασθεί να χρησιμοποιήσει τις κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους. Το ίδιο ισχύει και για τον επιτηδευματία (ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, αρκετές φορές βρίσκεται στη θέση του αγοραστή και πρέπει επίσης να ζητήσει την δική του απόδειξη!), ο οποίος εκδίδοντας βάσει νόμου την απόδειξη της συναλλαγής, δηλώνει εισόδημα προς φορολόγηση, αφενός και αφετέρου, ο ίδιος, λειτουργεί ως εισπρακτικό μέσο για την απόδοση του ΦΠΑ στο κράτος.
Αντιθέτως, αν δεν εκδοθεί η απόδειξη, κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων, αλλά και της «άτυπης» συμφωνίας του κράτους με τους πολίτες του, όχι μόνο δεν δηλώνεται εισόδημα από τον υπόχρεο επιτηδευματία, αλλά ταυτόχρονα, αυτός «κλέβει» τον ΦΠΑ. Στην «προχωρημένη» δε περίπτωση που μεσολαβεί διαπραγμάτευση, με πρόταση μη έκδοσης απόδειξης από τον επιτηδευματία, με συνακόλουθο «δώρο» την παροχή σχετικής έκπτωσης προς τον πελάτη του, το κράτος εμφανίζεται ως ο αδύναμος παίκτης, ο οποίος ούτε παρευρίσκεται στην συναλλαγή, αλλά, το σπουδαιότερο, δεν έχει την δυνατότητα να ελέγξει άμεσα τους συναλλασσόμενους, ώστε να υποστηρίξει τα συμφέροντά του, αφού οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι ανύπαρκτοι.
Αποτέλεσμα; Υστέρηση εσόδων, ελλείμματα, αδυναμία εκπλήρωσης της κοινωνικής αποστολής του κράτους.
Ας μην δυσανασχετούμε συνεπώς, πολίτες και επιτηδευματίες, όταν χρειαζόμαστε αυτές τις υπηρεσίες και η πολιτεία πλημμελώς μόνο μπορεί να τις παρέχει!
Ας μην επικρίνουμε την πολιτική του δανεισμού και την αναγκαία υπερχρέωση των επόμενων γενεών.
Ας αναλογισθούμε ότι μια εξαρτημένη οικονομία, δεν έχει ελεύθερους πολίτες!
Είναι ζήτημα παιδείας και καλής νοοτροπίας.
Πρέπει να μάθουμε επιτέλους τις υποχρεώσεις μας, ως πολίτες.
Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι αυτονόητη η έκδοση της απόδειξης…

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

Αντικατάσταση κι επέκταση δικτύου ύδρευσης στο Σέλι

Στο γραφείο του Αντιδημάρχου Τεχνικών κ. Δημήτρη Δασκάλου υπεγράφη, η σύμβαση του έργου "κατασκευή δικτύου ύδρευσης στο Τ.Δ. Κ. Βερμίου Β’ Φάση" από την ανάδοχο κ. Kων/ντινα Βασιλειου, προϋπολογισμού 300.000,00 €. Το έργο είναι ενταγμένο στο πρόγραμμα Θησέας. Αντικείμενο της παρούσας εργολαβίας αποτελούν οι εργασίες της 2ης φάσης για την αντικατάσταση και επέκταση του δικτύου ύδρευσης στο Δ.Δ. Κάτω Βερμίου (Σέλι) και την σύνδεσή του με τον υφιστάμενο εξωτερικό αγωγό ύδρευσης από την δεξαμενή "Αρσούμπασι". Προβλέπονται οι απαραίτητες εργασίες για την ολοκλήρωση του δικτύου όπως παρουσιάζονται στον προϋπολογισμό και το τιμολόγιο μελέτης, ήτοι:

-Εκσκαφή τάφρων σε έδαφος γαιώδες και βραχώδες.
-Τοποθέτηση σωλήνων HDPE DN 63, 75, 140, 160 /16 Αtm, στο δίκτυο ύδρευσης με τις εργασίες συναρμολόγησης και
-τοποθέτησης των ειδικών τεμαχίων (βάνες κλπ). Οι σωλήνες ΗDPE αντικατέστησαν τους παλαιού τύπου προβλεπόμενους pvc.
-Σύνδεση του νέου δικτύου με το υφιστάμενο.
-Κατασκευή παροχών ύδρευσης.
-Επίχωση τάφρων με μπαζοχάλικα.
-Αποκατάσταση του οδοστρώματος.
Οι εκσκαφές θα γίνουν σύμφωνα με τα εγκεκριμένα σχέδια τυπικών τομών. Σε περίπτωση εύρεσης παλαιών δικτύων αγωγών νερού ή αποχέτευσης ή ΟΤΕ ή ΔΕΗ θα γίνει προσεκτική αποκάλυψη του παλαιού αγωγού και επιμελημένη τοποθέτηση του νέου αγωγού. Το νέο δίκτυο με σωλήνες HDPE θα τοποθετηθεί κάτω από τους παλαιούς αγωγούς με ανάλογη προσοχή και επιμέλεια έτσι ώστε να γίνει η αποκατάσταση του αγωγού στην πρότερη κατάσταση. Οι εργασίες ξεκινούν από την επόμενη της υπογραφής της σύμβασης.

http://www.pliroforiodotis.gr/

Προς τα που πηγαίνει το λεωφορείο; κουίζ...

Προς τα που πηγαίνει αυτό το λεωφορείο;

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

...μήπως μετά τα νεκροταφεία και τις συναγωγές σειρά έχουν οι άνθρωποι;



Γράφει ο Γιώργος Λιόλιος

Το βράδυ της 5ης Ιανουαρίου 2010 άγνωστοι δράστες επιχείρησαν να κάψουν τη Συναγωγή Ετς Χαϊμ στα Χανιά. Η φωτιά, η οποία αν επεκτεινόταν θα κατέστρεφε ολόκληρη την Παλαιά Πόλη των Χανίων, έγινε αντιληπτή από έναν αλβανό και ένα μαροκινό μετανάστη, οι οποίοι ενημέρωσαν άμεσα την Πυροσβεστική και την Αστυνομία, ενώ βοήθησαν και στο έργο της κατάσβεσης. Εμφανής όμως ήταν η απουσία των «ντόπιων» παρά τον απίστευτο θόρυβο του συναγερμού της Συναγωγής αλλά και των σειρήνων από δυο πυροσβεστικά οχήματα που ηχούσαν στη γειτονιά.
Από τον εμπρησμό προκλήθηκαν σοβαρότατες και εκτεταμένες υλικές ζημιές στο εσωτερικό και το εξωτερικό της Συναγωγής και επιπλέον από την πυρκαγιά κινδύνευσαν με ολοσχερή καταστροφή τα ιερά βιβλία καθώς και η βιβλιοθήκη της, που φιλοξενεί πάνω από 1.500 βιβλία (τα περισσότερα από τα οποία είναι εξαιρετικά σπάνια).
Ο αντισημιτικός χαρακτήρας της επίθεσης ήταν πρόδηλος καθώς στον εξωτερικό τοίχο της Συναγωγής βρέθηκε πλάκα σαπουνιού (σαφής και κλασσικός στην Ελλάδα αντισημιτικός υπαινιγμός).
Το πρόσφατο περιστατικό στα Χανιά αποτελεί κορυφαίο σύμπτωμα μιας αντισημιτικής ακολουθίας κρουσμάτων βίας σε βάρος των εβραϊκών μνημείων και ιερών της Ελλάδας. Μια πανδημία -θα έλεγε κανείς- φαινομένων φασιστικής, νέο-ναζιστικής κοπής και ρατσιστικής βίας εκδηλώνεται σχεδόν παντού στον ελλαδικό χώρο τον τελευταίο χρόνο. Με πρόφαση τις περυσινές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας, το όργιο αντισημιτικής βίας εξαπλώνεται σταθερά και βαθμιαία και δεν καταστρέφει μόνο εβραϊκά μνημεία και ιερά (συναγωγές, νεκροταφεία, μνημεία ολοκαυτώματος κ.ά) αλλά απειλεί και την φυσική ακεραιότητα των ίδιων των Ελλήνων Εβραίων πολιτών της χώρας.
Ενδεικτικά αναφέρονται γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια μόλις ενός χρόνου:Στην Αθήνα αντισημιτικά γκράφιτι εμφανίστηκαν σε πολλούς δρόμους της πόλης, ενώ άλλο γκράφιτι στο εβραϊκό νεκροταφείο γράφει για «ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΕΒΡΑΙΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ». Επιπλέον, μεταξύ των πολλών αντιπολεμικών διαδηλώσεων ξεχωρίζουν αυτές της Χρυσής Αυγής όπου η «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» συνδυάστηκαν αρμονικά με το «Τσεκούρι και φωτιά στα εβραϊκά σκυλιά» και το «Εβραίοι, Γουρούνια, Φονιάδες των Λαών».
Στη Βέροια, πέρυσι τέτοια εποχή, άγνωστοι προσπάθησαν να πυρπολήσουν τη Συναγωγή που βρίσκεται στην εβραϊκή συνοικία της Μπαρμπούτας στην πόλη της Βέροιας. Ευτυχώς η φωτιά δεν επεκτάθηκε και μόνο η είσοδος και η βεράντα υπέστησαν ζημιές. Στην πόρτα της ίδιας Συναγωγής άγνωστοι παλαιότερα είχαν σχηματίσει με μπογιές αντισημιτικά σύμβολα.
Στο Βόλο, η εβραϊκή κοινότητα της πόλης στοχοποιήθηκε από αριστερούς «ακτιβιστές», οι οποίοι έγραψαν συνθήματα στο τοίχο της Συναγωγής στις 31/12 απαιτώντας από τους Έλληνες Εβραίους να απολογηθούν για το τι συμβαίνει σε ένα τρίτο κράτος, και ζητώντας πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων στο χώρο όπου προσέρχονταν για να προσευχηθούν. Ως αποτέλεσμα, οι λειτουργίες αναβλήθηκαν και η Συναγωγή έκλεισε μέχρι να περάσει η μπόρα. Η αριστερή οργάνωση Αντιεξουσιαστική Κίνηση, που εμφανίστηκε ως υπεύθυνη για το γεγονός, αποποιήθηκε κάθε ανάμειξη, αλλά ταυτόχρονα φρόντισε να εμφανίσει την Εβραίους σχεδόν σαν απόδημους Ισραηλινούς.
Στη Δράμα, το Μνημείο του Ολοκαυτώματος καλύφθηκε από άγνωστους με συνθήματα υπέρ της Παλαιστίνης, ενώ οι ίδιοι κάλυψαν με μπογιά και τα ονόματα των εβραϊκών κοινοτήτων της Δράμας, της Καβάλας, της Νέας Ορεστιάδας, του Διδυμότειχου, της Ξάνθης, της Κομοτηνής, των Σερρών και της Καβάλας που ξεκληρίστηκαν από τους Ναζί Γερμανούς και τους Βούλγαρους συμμάχους τους.
Στη Θεσσαλονίκη, αναβλήθηκε ημερίδα του Εβραϊκού Μουσείου μετά από «προειδοποιήσεις» φοιτητών, ενώ η Ομάδα για τη Μελέτη του Ελληνικού Εβραϊσμού στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας έγινε επίσης δέκτης «προειδοποιήσεων». Επιπλέον δεκάδες γκράφιτι «στολίζουν» τοίχους της πόλης ταυτίζοντας Ισραηλινούς ή/και Έλληνες Εβραίους με τους Ναζί, ενώ πολλές φορές κατά την διάρκεια διαδηλώσεων, διμοιρίες των ΜΑΤ αναγκάστηκαν να φρουρούν τα γραφεία της Εβραϊκής Κοινότητας και την Συναγωγή της πόλης.
Στα Ιωάννινα επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια άγνωστοι βεβηλώνουν στο εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης, σπάζοντας τάφους. Από τον Ιανουάριο του 2009 μέχρι τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου έχουν εκδηλωθεί πέντε (!) επιθέσεις στον ίδιο χώρο, μέχρι του σημείου μάλιστα να βεβηλώνουν στα ίδια τα λείψανα με σκοτωμένα ζώα.
Στην Κέρκυρα και τη Λάρισα, τον Ιανουάριο του 2009, οι Συναγωγές των πόλεων υπέστησαν βανδαλισμούς.Ειδικά, η Λάρισα υπήρξε η πόλη στην οποία η αντισημιτική παράνοια της Αριστεράς και της Δεξιάς εκδηλώθηκε με ιδιαίτερη μανία. Κατά τη διάρκεια πορείας για τις συνθήκες στις φυλακές στις 17 Ιανουαρίου του 2009, αναρχικοί και παλαιστίνιοι διαδηλωτές επιχείρησαν να βανδαλίσουν τη Συναγωγή της πόλης (κάτι που ευτυχώς απετράπη χάρη σε ορισμένα από τα μέλη της ομάδας που διαδήλωνε), ενώ την ίδια μέρα ακροδεξιές οργανώσεις συνδεδεμένες με την Χρυσή Αυγή διοργάνωσαν συγκέντρωση έξω από τον χώρο όπου βρίσκονται η Συναγωγή και το Εβραϊκό Σχολείο, με το σύνθημα «Εβραίοι Δολοφόνοι. Έξω από την Λάρισα». Μάλιστα, η συγκέντρωση κατέληξε στον βανδαλισμό του μνημείου για την εξόντωση των Λαρισαίων Εβραίων. Ταυτόχρονα κυκλοφορούσαν μηνύματα για μποϋκοτάζ των εβραϊκών καταστημάτων και μηνύματα για μαζική συμμετοχή της Χρυσής Αυγής σε διαδηλώσεις της «Πανευρωπαϊκής Επιτροπής για τον τερματισμό του αποκλεισμού της Γάζας».
Η εβραϊκή κοινότητα της πόλης μετά από αυτή την συνδυασμένη επίθεση από τους αντισημίτες αναγκάστηκε να διακόψει για κάποιο χρονικό διάστημα κάθε κοινοτική δραστηριότητα, ενώ αυξήθηκαν τα μέτρα προστασίας στο εβραϊκό σχολείο που βρίσκεται στην ίδια περιοχή.
Εάν σε αυτόν τον ενδεικτικό κατάλογο επικολλήσουμε την σκανδαλωδώς παγερή αδιαφορία και σιωπή των ΜΜΕ, των θεσμικών εκπροσώπων της πολιτείας και των κομμάτων και την εμπρηστική στάση αριστερών κι ακροδεξιών κομμάτων καθώς και εκπροσώπων της εκκλησίας, που (ω του παραλόγου) έχουν βρει κοινή στέγη κάτω από τη μαρκίζα του αντισημιτισμού, το κοκτέιλ που παράγεται δείχνει πόσο βαθιά μισαλλόδοξη παραμένει η κοινωνία μας. Αρκεί και μια περιήγηση στην μπλογκόσφαιρα του διαδικτύου αλλά και στα έντυπα ΜΜΕ, που ξερνάνε καθημερινά απύθμενο μίσος.
Να θυμίσουμε επίσης ενδεικτικά:Την αθώωση του συγγραφέα Κ. Πλεύρη και την απουσία οποιασδήποτε αντίδρασης από θεσμικούς εκπροσώπους.Τις προκλητικές δηλώσεις Καρατζαφέρη για «Εβραίους που μυρίζουν αίμα», αλλά και την ξενοφοβική παραληρηματική ρητορεία του.Την Αριστερά που καταδίκασε με μέγιστη αυστηρότητα το Ισραήλ και ταυτόχρονα αρνήθηκε να καταδικάσει τα βίαια αντισημιτικά επεισόδια στην ίδια της την χώρα.Την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει στην Εθνική Ημέρα Μνήμης Ολοκαυτώματος στις 27 Ιανουαρίου 2009.Την απόφαση του ΚΚΕ να καταλήγουν οι πορείες διαμαρτυρίας που γίνονταν στη Θεσσαλονίκη στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος, το οποίο μέλη της είχαν βανδαλίσει το 2006.Την άρνηση της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας στα Ιωάννινα να καταδικάσει την βεβήλωση του εβραϊκού νεκροταφείου της πόλης.Ή τέλος τις δηλώσεις ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως του Μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ ο οποίος αναφερόμενους στους Εβραίους μιλά «για σιωνιστικά τέρατα με γαμψά νύχια» που στηρίζονται από μασονικές στοές κατηγορώντας ευθέως τους Έλληνες Εβραίους για ανθελληνισμό, αλλά και του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης για «τους Εβραίους που τιμωρούνται επειδή σταύρωσαν τον Χριστό και είναι θεοκτόνοι».
Κι έντρομος αναρωτιέται κανείς:Μετά τη Λάρισα, τη Βέροια, τη Θεσσαλονίκη, τη Δράμα, την Κέρκυρα, την Αθήνα και το Βόλο ήρθε η σειρά των Ιωαννίνων και τώρα των Χανίων. Μήπως μετά ακολουθεί και η σειρά των ανθρώπων;
Καλούμαστε οι Έλληνες πολίτες, οι ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι, ανεξαρτήτως θρησκεύματος και απαλλαγμένοι από ιδεοληψίες, να εκφράσουμε τη θλίψη μας, την αγανάκτηση μας και την οργή μας σε όσα συμβαίνουν, όχι μόνο εις βάρος των ιερών των Εβραίων συμπολιτών μας αλλά και εις βάρος όλων όσων υφίστανται διακρίσεις λόγω εθνικότητας, καταγωγής, χρώματος, γλώσσας, θρησκείας και γενικότερα πολιτισμικής ένταξης, που το μοναδικό τους «έγκλημα» είναι ότι επιθυμούν μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Κάθε ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος νοιώθει την ίδια αηδία όταν καίγονται εκκλησίες, τεμένη ή συναγωγές. Διότι πέρα από την βάναυση προσβολή της αξιοπρέπειας που συνιστούν τέτοιες ενέργειες, τα ιερά του ελλαδικού χώρου είναι πάνω απ΄ όλα μνημεία του ίδιου μας του τόπου. Ανήκουν στην κοινή ιστορική, πολιτισμική και αρχιτεκτονική κληρονομιά μας, η οποία είναι προϊόν της συνάντησης και της συνύπαρξης στο πέρασμα των αιώνων μεταξύ διαφορετικών πολιτισμικών ομάδων.Καλούμαστε να σπάσουμε την «κρούστα της σιωπής» που χειμάζει την ελληνική κοινωνία. Όσο η ελληνική κοινωνία αδιαφορεί και σιωπά για όσα συμβαίνουν, γίνεται συνένοχη των εγκλημάτων. Να θυμίσουμε ότι η ελληνική κοινωνία 65 χρόνια μετά, απέφυγε να πλύνει «τα λερωμένα σεντόνια της» από την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής (βλέπε δοσιλογισμό, συνεργασία με τον κατακτητή, διαρπαγή εβραϊκών περιουσιών κ.ά.). Και η σιωπή και η αδιαφορία της σήμερα για όσα θλιβερά συμβαίνουν, την καθιστά διπλά υπεύθυνη και συνένοχη.
Ας πυκνώσουν οι φωνές που δεν εφησυχάζουν αλλά ανησυχούν για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ελεύθερη κι ανεμπόδιστη πολιτισμική έκφραση σε ένα περιβάλλον αλληλοσεβασμού και ειρηνικής συνύπαρξης.
Η πρωτοβουλία αυτή ξεκινά από τη Βέροια, μια πόλη με πλούσιο εβραϊκό παρελθόν, την ανάμνηση του οποίου συντηρούν σήμερα ένα ακρωτηριασμένο νεκροταφείο, μερικά σπίτια και μια συναγωγή, η οποία επίσης έγινε, ένα χρόνο πριν, στόχος μιας παρόμοιας με τα Χανιά επίθεσης.Τα Χανιά συνεπώς δε βρίσκονται μόνο στην Κρήτη αλλά και στη Βέροια και παντού όπου εκφράζεται βίαια (ή μη) το μίσος για τον Άλλο, καταστρέφοντας ιερά και μνημεία ή απειλώντας την φυσική υπόσταση ανθρώπων.
Στόχος του blog που δημιουργήθηκε είναι να ενώσει τις φωνές εκείνων που αντιτίθενται στις αθλιότητες του αντισημιτισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Και απευθύνεται σε όλους τους πολίτες, όπου κι αν ζουν. Διότι ο εμπρησμός στα Χανιά δεν είναι ούτε υπόθεση των Εβραίων, ούτε των Χανίων. Είναι ζήτημα που αφορά όλους μας.
Τη δική σας, λοιπόν, φωνή μπορείτε να ενώσετε στέλνοντας ένα μήνυμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση του blog:
chania.veria@gmail.com, υπογράφοντας το παραπάνω κείμενο αρχών.

Συνάντηση Προέδρου της Δημοκρατίας με τους τρεις ευζώνους


ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.ΚΑΡΟΛΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ

ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΕΥΖΩΝΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ

ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ

11.1.2010


Προεδρικό Μέγαρο , 11 Ιανουαρίου 2010


Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ.Κάρολος Παπούλιας δέχθηκε σήμερα, 11.1.2010, τους τρείς ευζώνους της Προεδρικής Φρουράς: Μάριο Θεοδώρου, (στρατιώτη-παρατηρητή στο Μ.Α.Σ) από τη Λειβαδιά, Βασίλειο Βερνίκο (στρατιώτη-σκοπό στο Μ.Α.Σ) από τη Νάξο και Ιωάννη Ανδρεάκο (στρατιώτη-σκοπό στο Μ.Α.Σ) από την Ελιά Μάνης.
Τους ευζώνους συνόδευαν ο Διευθυντής του Στρατιωτικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας κ.Δ.Μανδύλης και ο Υποδιοικητής της Προεδρικής Φρουράς ταγματάρχης Ν.Θάνος.


ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλημέρα. Θερμά συγχαρητήρια για την αφοσίωσή σας στο καθήκον. Μπράβο σας. Δώσατε ένα μήνυμα που, επαναλαμβάνω, ότι στα δύσκολα φαίνεται η ψυχή του Έλληνα.
Είστε λεβέντες. Και καλοί πολίτες. Γιατί είμαι βέβαιος ότι θα είστε και καλοί πολίτες.-

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Αυτοάνοσο Κέντρο (Ε.Χ.Κ.Σελίου) – Ως πότε άραγε;


άρθρο του Κ. Γ. Γιοβανοπούλου, Προέδρου του Ε.Χ.Κ.Σ.

“Πάει, θα μας χάσει ο Θεός… κατακαημένο ρωμέϊκο…” Αυτά θα ήταν τα λόγια της εκ μητρός νένης μου αν ζούσε την παράνοια των ημερών. Διότι τον ζούμε, πέρα από τη γενικότερη σχιζοφρένεια, σίγουρα τον ζούμε τον ορισμό της κατάποσης της καμήλου : Σύρθηκε ένας χαρτοπόλεμος δηλώσεων και θέσεων και εξωφύλλων για την παρουσία λέει πέντε εθελοντών δύο σαββατοκύριακα στο χιονοδρομικό. Γελοιογραφία χωρίς λόγια, τραγέλαφος βωβού κινηματογράφου, δακρύβρεχτες οιμωγές που θα ζήλευε κι ο Κουν. Απομείναμε περιδεείς και έσχατοι, οι πλέον δύστηνοι των τελευταίων, όταν πλάι μας άλλα χιονοδρομικά προσπερνούν ως σωματίδια του CERN, εξοπλίζονται με τις τελευταίες hi tech λύσεις, πεντάστερα family/sports chalet προσφέρουν τα πάντα σε προσέλκυση, συνάλλαγμα εκρέει με τη σέσουλα, εμείς εκεί : Ομφαλοσκόπηση, μικροπρέπειες, κυνηγητό, λοιδορίες, σπασμοί.
Τα φαινόμενα στο Σέλι δείχνουν να αποκτούν φακιρικώς μια δική τους δυναμιτιζόμενη τροχιά, μια εσωστρεφή σύσπαση προς την παθογένεια, ένα παραλυτικό σύνδρομο. Λες κι απʼ το μικροβιολογικό της γειτονιάς μας ξεπήδησαν μανιασμένοι ιοί στις ανεμβολίαστες και άχιονες πλαγιές μας. Τα πρίσματα υπό τα οποία διαθλάται φρικωδώς η αλήθεια, όλο και πολλαπλασιάζονται, όλο και στρεβλώνεται το δέον γενέσθαι. Τι τρέχει συνάδελφοι ; Έγινε κατολίσθηση κι έπεσε κάνας βράχος ; Από πότε αντί να τρέχουμε προς τη φωτιά, γκρινιάζουμε διπλοπόδι για τα πρίμα της σειρήνας ; Τρομάξαμε στο σουδάριο κι αδιαφορούμε για το φιλί του Εωσφόρου ;
Η δημόσια στάση των βουλευτών της συμπολίτευσης κ.κ. Σιδηροπούλου και κυρίως Γικόνογλου (και άλλων, κι άλλων χορωδών…) αποτελεί μία νέα πράξη του χιονοδράματος στην οποία και να θέλαμε να σιωπήσουμε δεν νομιμοποιούμαστε προσέτι. Με πλοηγικές κινήσεις ακριβείας το βάρος των προβλημάτων μετεωρίζεται άκαρδα προς την πολιτική κονίστρα, προς τις κομματικές παλαίστρες, ακριβώς εκεί όπου ΔΕΝ ανήκει. Τα θέματα δεν είναι πολιτικά κύριοι, πλανεύτηκαν τα μάλα οι εξ απορρήτων σας, έως θαλασσώσεως.
Άχρονοι υπαινιγμοί και αβάσιμα παράπονα για δημοσιοποίηση των ζητημάτων τώρα δήθεν, μόλις εγκαταστάθηκε το ΠΑΣΟΚ στο κυβερνείο, δοθέντος ότι η διοίκησή ορίστηκε επί ΝΔ. Ανεδαφικά ψελλίσματα και βολές κάτω της ζώνης εναντίον του Νομάρχη Ημαθίας δοθέντος ότι το ζατρίκιον των αυτοδιοικητικών εκλογών θα φθάσει σε ρουά ματ εντός 10 μόλις μηνών. Αφορισμοί τύπου pontifex maximus και τάχα κατάρρευση εμπιστοσύνης δια των ΜΜΕ στο πρόσωπο του Προέδρου του Ε.Χ.Κ.Σ., ένα είδος παραγγελιάς για ρέκβιεμ... Μα είμαστε με τα σωστά μας ; Τι σόι εφόρμηση προς παραβίαση ανοικτών θυρών είνʼ τούτη, όταν οι παραιτήσεις της διοικήσεως είχαν αυθωρεί κατατεθεί ; Εν τέλει τόσο χαοτικά πίσω είμαστε ακόμη στα δημόσια πράγματα ; Τόσο αμοραλιστικά ολίγιστους μας θεωρείτε, τέτοιους μικροπρεπείς Ταρτούφους βρήκατε συγκαλυμένους στους χαρακτήρες μας, εκεί που μόλις εξήντα (60) ημέρες πριν φερόμασταν να οιστρηλατούμε μεταξύ των λαμπρότερων τάχα διοικήσεων…; Πείτε στα παιδιά της Βέροιας ποιοι είμαστε δηλαδή εμείς και ποιοι είστε εσείς, τι ράτσας διχαστική αμετροέπεια ξεπήδησε άνευ αφορμής, ακούσατε άραγε τα ειπωθέντα ή η ηχώ έρχεται από τα χρονοντούλαπα ?
Γιατί τέτοιος εκνευρισμός πριν καν συζητήσουμε ; Τι χρεία υπάρχει για να επωφελούνται στο κατόπι μας οι επιτήδειοι προς την πλέον εξαμβλωματική προπαγάνδα στους καφενέδες ; Ποιος ήρξατο χειρών αδίκων αξιότιμοι αιρετοί άρχοντες, εμείς ή οι εύκαιροι τιμητές μας ; Ποιος κίνησε περί όνου σκιάς δήθεν θέμα εισαγγελέων, αυτοφώρων, ελεγκτών, καταγγελιών, διαπομπεύσεων, δημόσιων κατακραυγών κι αλαλαγμών, εμείς ή οι καραδοκούντες κάτω από τα γραφεία σας ψευδομεσσίες ; Ποιος διατυμπάνιζε “…θα σας το κλείσω εγώ το μαγαζί” εμείς ή κάποιος πονηρός πολιτευτής ; Μακριά και πέρα λοιπόν τα γαϊτανάκια, οι ιανισμοί, τα κρυπτόλεξα, οι αρριβισμοί. Καθήκοντα ιεροφαντών ασκήσαμε, το χρέος στον έρωτα ζωής μη κινούντες επιτελέσαμε, υπηρετισμό στη νεολαία εισφέραμε, δεν σας κάνουμε πια –δεν χάθηκε δα κι ο κόσμος. Το Σέλι όμως, γιατί να το γκριζάρουμε ; Γιατί άραγε φτερουγεί ψηλά το πουλί της υποκρισίας και έξαλλοι τάχα κάποιοι αντιδρούν στο αυτονόητο : όντως φίλοι, το Κέντρο κινδυνεύει στα ζωτικά του όργανα δεν αντέχει εσωτερικές αιμορραγίες, πόσω μάλλον αν στεκόμαστε ανελαστικά στα ψιλά, στα τιποτένια. Σε αυτά τα λερά απόνερα που ευκαιριαστί βγήκαν τώρα κάποια εργατοπατερναλιστικά -λέμε τώρα- θρασίμια να τα κάνουν μπαϊράκια και να επιδοθούν σε μικροπολιτικό κολλυβισμό. Αντίθετα, θα έπρεπε κόντρα σε τέτοιες μίζερες κακομοιριές να βρεθούν οι πολιτικές της συστοίχισης, της προοπτικής, του ανθρωποκεντρισμού. Τους ταγούς δεόμαστε που -αφήστε εμάς, ας πούμε ότι αποτύχαμε- θα ξελαμώσουν το Σέλι άμποτε από την εποχή του σιδήρου.
Κυκλοφόρησαν μέχρι κηρυγματικά τσιτάτα περί “…θλίψεων εκ καταχρήσεως εμπιστοσύνης”. Βγήκαν κι από κοντά οι νεοσοσιαλιστές της μοδός που απαγγέλουν Ανδρουλάκη αλλά αγνοούν και την ύπαρξη του προδρομικού Γράκχου Μπαμπέφ, να ψαρέψουν λίγη επαρχιώτικη δημοσιότητα ανεμίζοντας μπαγιάτικες αγωνίες. Με ανέξοδη κριτική της ημιμάθειας, φιγούρα θώκων, ρητορεία της καταστροφολαγνείας δίχως μία (1) έστω πρόταση της προκοπής και πάλι στην αλυσιτέλεια βαραθρωνόμαστε. Κι ακόμα χειρότερα, περιφέρεται η προσποίηση πως δεν βλέπουν, δεν ακούν, οι φωνές πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος κʼ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε τους φαίνονται ασήμαντες. Καθόσον και του χρόνου, και τον άλλο χρόνο πάλι εδώ θα είμαστε πρώτα ο Θεός, για να διασταυρωθεί ποιοι και πώς εργάστηκαν για το Σέλι, τίνι τρόπω στην ευχή περνάς από τη μηδενιστική φρουφρολογία στην παραγωγή. Μακάρι τότε οι δικές μας αδυναμίες, οι ανικανότητες και οι εμές παραλείψεις να αποδειχθούν πως έφταιγαν, είθε ειλικρινώς να διαφανούν οι αληθείς Κήνσορες και Θεράποντες. Πράγματι αντιμετωπίσαμε άρτι ένα μπουκέτο καταγγελτικά πυροτεχνήματα προς το Εργατικό Κέντρο, τον ΑΣΕΠ, τη ΓΓΑ, το ΥΠΠΟ, (κύριος οίδε και προς πού αλλού) ενός και μόνου συνδικαλιστίζοντα. Πάμπολλα μέλη του σωματείου του - και πάντως ΟΛΟΙ που σήμερα εργάζονται στο Σέλι, το μεν διαφωνούν μαζί του, το δε αγνοούν μέχρι χαρακιρίου οποιαδήποτε συλλογική τους απόφαση για καταγγελίες και τα ρέστα. Ας είναι, έστω κι έτσι με τη λάσπη στον ανεμιστήρα, βεβαίως να ελεγχθούμε για μία ακόμη φορά, ας προκύψουν πορίσματα μήπως και επαναπεισθούν κάποιοι για την ακεραιότητά μας, ας τεθούμε στην κρίση των μηχανισμών αν έτσι θα κατοχυρωθεί του Σελίου το άτρωτο. Ωστόσο να εξηγούμαστε, δεν θα μας υποχρεώσει σε ομαδική λοβοτομή καμία ανυπόληπτη λειχήνα, η απάντηση στον έρπητα δίνεται από το ίδιο το Κέντρο ως παραδοσιακά αυτοάνοσος οργανισμός. Ισότιμοι συνομιλητές δεν θα αξιωθούν με το “έτσι θέλω” ουδεπώποτε οι ναρκοθέτες της ιδιοτέλειας, αυτοί που δυό βήματα απ΄ το χιονοδρομικό ελοχεύουν στον αχό της προκληθείσας σύγχυσης. Ακκίζεται το βδέλυγμα της ερημώσεως εστός εν τόπω αγίω (Ματθ. 24, 15).
Ακούστε κύριοι ενδιαφερόμενοι και εισακούστε την ειλικρινή πρόσκλησή μας, θερμώς παρακαλούμε. Δεν ενέχει την παραμικρή μομφή έναντι ουδενός, οπότε μη βιαστείτε να θιγείτε. Αν σεις ανακαλύπτετε σήμερα το Κέντρο και την ενδοχώρα του, τούτο δεν είναι καθόλου μεμπτό, άλλωστε και ο υπογράφων κάποια πρόσφατη στιγμή εκ του μηδενός εκκίνησε. Έχει παραξενιές το χιονοδρομικό, χειμάζουν αγριεμένες συλφίδες και γητεμένες χίμαιρες, φιλήσυχοι δαίμονες κι απίθανα αερικά, ξωτικά και νεραϊδόσκονες βρίσκεις στα πρώτα κιόλας δένδρα. Το ότι δεν είχατε πριν καμία συμβολή στο Σέλι το γνωρίζουν οι αυτόχθονες, φαίνεται εξάλλου από το πώς τοποθετείστε, μα τούτο καθόλου δεν είναι ψόγος, δεν είναι κρίμα. Θα σας ξεναγήσουμε φιλόξενα σε κάθε του γωνιά και δεν χρειάζεστε καμία καταγγελία προς τούτο, ούτε πρόσκληση από κανέναν, ούτε άστοχες πομφόλυγες στον τύπο. Θα σας περιηγήσουμε στα οικονομικά που γεραλέα λάμπουν, στα διοικητικά που νοικοκυροβολούν, στα οργανωτικά που διαπρέπουν, στα αρχεία που μυθολογούν, στις υποδομές που όσο μπορούν υπόσχονται, στις δημόσιες σχέσεις που καλλιεργούνται, στην ενημέρωση που ηλεκτρονικοποιήθηκε, στα έργα που εξελίσσονται. Θα σας μιλήσουν οι άνθρωποι, θα σας εξηγήσουν οι μόνιμοι υπάλληλοι, θα σας φωτίσουν οι σοφοί συνταξιούχοι. Δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας μόλις αντικρύσετε τα γκρέμια του λαβύρινθου, θα απορείτε άναυδοι με τους ποταμούς ψυχής που απαιτούνται για να σταθεί κανείς όρθιος στου τέρατος τη φλογανασεμιά. Ρωτήστε, τολμήστε το πρόσχαρα και όλα θα σας τα ξεδιαλύνουν έντιμα οι εποχικώς εργαζόμενοι, θα σας τα αναλύσουν γνήσια οι επιχειρηματίες, θα σας τα φανερώσουν στα fora και στα blogs οι ανώνυμοι σελιλάτρες.
Έχουμε λοιπόν αποστολή στο Σέλι, άπαντες, και πρώτοι εμείς που οσονούπω θα παραδώσουμε. Ας εγκαταλειφθούν απ΄ όλους μας οι περίσσιες σπαθιές εναντίον ενός κοινωνικού και αθλητικού πλάτανου όπως το Ε.Χ.Κ.Σ., συλλογισμένα ας σκύψουμε με συντονισμό στις λύσεις. Όχι με ευχολόγια, αυτά τα ψάλλαμε πολλοί, από καλές προθέσεις πλάνταξε ο ντουνιάς. Με ρεαλισμό, ως ευθύνη και επιταγή. Δίχως ιδεοληψίες να αναδείξουμε την ευφυΐα στον αντίποδα του κυνισμού, την έμπνευση ως αντίδοτο στον αναχρονισμό. Και πάντως -αφήστε τις πέτρες κάτω, θα χτυπήσει κανείς- ελάτε να μιλήσουμε για τα μεγάλα, για τις ανατροπές, για το ριζοσπαστισμό στο ιδιοκτησιακό, για τη δωδεκάμηνη ανθοφορία, για τα ολυμπιακά ελιξίρια, για την συλλογική κατεργασία του διαμαντιού.
10.1.2010

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Θεοφάνεια... στο Ξηρολίβαδο



Στις 12 περίπου ξεκίνησε η λειτουργία για την ημέρα των Θεοφανείων στο Ξηρολίβαδο, αρκετός έως πολύς ο κόσμος, παρόλο τον αέρα που επικρατούσε. 

Από νωρίς  κόσμος "έπιασε" θέσεις στη λίμνη

Συνοδεία των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού Ομίλου Ξηρολιβάδου έφτασε η εικόνα στη λίμνη 


ένας ο τολμηρός τελικά

και μετά τον αγιασμό των υδάτων πλούσια τα εδέσματα στο κτίριο του Πολιτιστικού Ομίλου, τα οποία τιμήθηκαν και με το παραπάνω

και η διασκέδαση και αυτή στα ύψη

και μία όμορφη εικόνα από το δρόμο της επστροφής, "πάνω" από τα σύνεφα

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Νέος αντιδήμαρχος στο Δήμο Βέροιας

Νέος αντιδήμαρχος του Δήμου Βέροιας ορίστηκε ο Νίκος Τσαμήτρος, στη θέση του Τηλέμαχου Χατζηαθανασίου, με αρμοδιότητα τα Δημοτικά Διαμερίσματα. Οι άλλοι αντιδήμαρχοι παραμένουν ως έχουν.

Τάσο... ευχαριστούμε

Υπάρχει ανταπόκριση για όσα γίνονται στο Σέλι τελικά...

Σαν παραμύθι... γράφει ο Τηλέμαχος Χατζηαθανασίου

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε μια γειτονιά της πόλης μας κάποιος ψυχές ξεχασμένες από Θεό και ανθρώπους. Πολύ κοντά τους, δίπλα τους, οι καθώς πρέπει σαν και μας, χορτάτοι, αξιοπρεπώς ενδεδυμένοι, απρόσβλητοι από τα καιρικά φαινόμενα, γύριζαν το κεφάλι τους αλλού ή στην καλύτερη περίπτωση ντρέπονταν γι΄ αυτό που έβλεπαν. Πολλοί από τους "καθώς πρέπει" δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα αν με κάποιο τρόπο εξαφανιζόταν (αδιάφορο πως) η ασχήμια από μπροστά τους.
Πέρασαν πάνω από δύο δεκαετίες και αυτοί οι παρειές, ανάμεσα τους και 60 παιδιά, άντεξαν, ντυμένοι με τη γύμνια τους, χορτασμένοι από την πείνα τους, τυλιγμένοι με τα κουρέλια τους ή κάποια χαρισμένα ρούχα, χωμένοι κάτω από πρόχειρα στηριγμένα κομμάτια νάιλον, που το σύνολο τους το βάφτιζαν σπίτι.
Γεμάτα απορία τα παιδικά μάτια "γιατί μας ξεχνάει ο Θεός"; (όσα βεβαίως διδάχτηκαν ότι υπάρχει Θεός) αλλά κυρίως "γιατί μας ξεχνούν οι τρανοί που κάνουν κουμάντο, αλλά και αυτοί που είναι δίπλα από τους τρανούς και παριστάνουν τους σπουδαίους στο τόπο τους". Κι όσο δεν παίρνουν απάντηση φορτώνονταν με μίσος για όλους τους απέναντι, που ζούσαν καλύτερα προστατεύοντας (όχι άδικα) τα κεκτημένα τους, με κάθε τρόπο!
Έτσι πέρασαν κι άλλους χειμώνες συντροφιά με τα ποντίκια που περιφέρονταν ανάμεσα τους αναζητώντας και αυτά την τροφή τους, κι όταν δεν την έβρισκαν κατέφευγαν στ΄ αυτάκια και τις μύτες των μικρών κυρίως παιδιών.
Την ίδια στιγμή οι τρανοί και οι σπουδαίοι στον τόπο τους, ή τέλος πάντως κάποιοι από αυτούς, τους επισκέπτονταν κάνοντας πως νοιάζονται. Στην ερώτηση γιατί σας επισκέπτονται οι "τρανοί" και οι σπουδαίοι, η απάντηση αβίαστη: "για την ψήφο"
Άντεξαν και αντέχουν απ’ ότι μαθαίνουμε μέχρι σήμερα και επιβιώνουν. Οι όποιες προσπάθειες διεξόδου απ’ ότι επίσης μαθαίνουμε, σκόνταφταν σε γραφεία με αρμόδιους και αναρμόδιους οι οποίοι απαιτούσαν "παιδεία" από τους άλλους χωρίς οι ίδιοι να τη διαθέτουν. Όχι παραρτήματα σχολείων γιατί έτσι «γκετοποιούνται» λέγανε, "μα η σημερινή κατάσταση αποτελεί γκέτο" απαντούσαν άλλοι, όσο για τη δική τους "γη της επαγγελίας" που θα τους φιλοξενούσε, μαθαίνουμε ότι ακόμη αναζητείται.
Έτσι περνούσε ο καιρός και η κατάσταση παρέμενε σχεδόν αμετάβλητη. Την ίδια στιγμή οι σπουδαίοι στον τόπο τους ή κάποιοι τέλος πάντων από αυτούς, σε κάποιο μεγαλοπρεπές κτήριο, Δημαρχείο το λέγανε, δίνανε μάχη για το ποιος τα λέει καλύτερα κι όχι για τα ίδια τα προβλήματα.
Ταμπουρωμένοι στα χαρακώματα της προσωπικής προβολής το ενδιαφέρον τους περιοριζόταν στο πως θα την προωθήσουν καλύτερα.
Δε ξέρει κανείς (έτσι λέει το παραμύθι) αν γνώριζαν τη λέξη αυτοκριτική, κι αν την άκουγαν μάλλον τη θεωρούσαν "νεολεξία".
Θα διδαχθούμε άραγε από το παραμύθι αυτό, μήπως γίνουμε λίγο καλύτεροι;
Ας το ελπίσουμε……..
Κάθε ομοιότητα βεβαίως με πρόσωπα και πράγματα είναι τελείως συμπτωματική.

...............................................................................

Ο Τηλέμαχος Χατζηαθανασίου είναι Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής, Αλληλεγγύης και Εθελοντισμού του Δήμου της Βέροιας. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας "Μακεδονική".

Χιόνι στη Βέροια


Έστω και λίγο, έστω και δειλά δειλά, το χιόνι έκανε την εμφάνιση του και στη Βέροια. Πρωινό Τρίτης 5 Γενάρη 2010.

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ.. και το Σέλι

Με αρχιερατική μεγαλοπρέπεια γιορτάστηκε και φέτος την Κυριακή 3 Γενάρη 2010 η μνήμη του Όσιου Σεραφείμ του Σάρωφ, προστάτη των χιονοδρόμων ορειβατών, στον οποίο και είναι αφιερωμένη η εκκλησία του Εθνικού Χιονοδρομικού Κέντρου Σελίου.
Προεξάρχοντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας κ.κ. Παντελεήμονος, που συνοδευόταν από ιερείς, η θεία λειτουργία πραγματοποιήθηκε παρουσία αρκετού κόσμουστη πλειοψηφία νεαρών χιονοδρόμων που διανυκτέρευαν στα καταφύγια και καταλύματα της περιοχής, οι οποίοι με κατάνυξη παρακολούθησαν τη λειτουργία.


Ο μεγάλος ερημίτης και ασκητής τού Σαρώφ, αποτελεί μαζί με τούς οσίους Θεοδόσιο και Σέργιο την κορυφή τής πνευματικότητας της ρωσικής Εκκλησίας. Ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, γεννήθηκε στην πόλη Κούρσκ της Ρωσίας από θεοσεβείς και εύπορους γονείς, τον Ισίδωρο, που ήταν έμπορος και την Αγάθη Μοσνίν, στις 19 Ιουλίου 1759. Το πρώτο του όνομα ήταν Πρόχορος. Σε ηλικία τριών ετών έχασε τον πατέρα του και η ευλαβική μητέρα του, του μετέδωσε τη χριστιανική ευσέβεια και την αγάπη στη λειτουργική ζωή. Σε ηλικία 10 ετών μελετούσε τις θείες Γραφές και έδειχνε εξαίσια προσωπικότητα. Υπέφερε από επικίνδυνη αρρώστια, που θαυματουργικά θεραπεύτηκε από την Παναγία, την οποία αποκαλούσε «Χαράν τής χαράς ημών». Δέκα επτά ετών εγκατέλειψε τον κόσμο και κατέληξε σε μια Μονή στην έρημο του Σάρωφ. Στο 27ο έτος της ηλικίας του, στις 18 Αυγούστου 1786, αξιώθηκε να καρεί μοναχός με το όνομα Σεραφείμ. Μετά ενάμιση χρόνο έγινε ιεροδιάκονος και το 1793, 35 χρονών, χειροτονήθηκε ιερομόναχος. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε το κοινόβιο και άρχισε αυστηρή πνευματική ασκητική ζωή, σε ασκητήριο βαθιά στην έρημο του Σάρωφ. Για τους υψηλούς του αγώνες και τη θεάρεστη ζωή του, αξιώθηκε από τον Θεό το χάρισμα της διορατικότητας και της θαυματουργίας. Η υπερούσια ζωή του άφησε εποχή, ιδιαίτερα στη Ρωσία. Δίδαξε και έφερε στο δρόμο της σωτηρίας πολλούς. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, η απέραντη αγάπη που έτρεφε στα πλάσματα του Θεού και ιδιαίτερα στον άνθρωπο, καθώς επίσης και η χωρίς όρια ταπεινοφροσύνη του. Βρέθηκε νεκρός στο κελί, γονατισμένος με σταυρωμένα τα χέρια σε στάση προσευχής και με προσηλωμένα τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου την Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 1833, σε ηλικία 74 ετών. Και μετά τη μακάρια κοίμησή του, ο όσιος Σεραφείμ επιτελούσε θαύματα και θεράπευε όλους, όσοι με πίστη απευθύνονταν σ' αυτόν. Στις 19 Ιουλίου 1903, έγινε πανηγυρική ανακήρυξή του σε Άγιο, παρουσία του τότε Τσάρου, της Τσαρίνας, πολλών μελών της τσαρικής οικογένειας και χιλιάδων λαού. Την ήμερα αυτή έγιναν πολυάριθμες θεραπείες.

Πρωτοχρονιά στο Σέλι



Το να περνά καλά κάποιος στη ζωή είναι όμορφο. Το να προσπαθεί όμως να περνά καλά είναι ακόμη πιο πολύ. Κάπως έτσι σκεφτόμαστε τα τελευταία χρόνια, εμείς οι φίλοι του Σελίου, οι “ξεσηλόγιαστοι” όπως “θέλουμε” να μας αποκαλούν, κάποιες φορές ειρωνικά ίσως, τις πιο πολλές φορές όμως με θαυμασμό.
Για το λόγο αυτό, έτσι και φέτος, υποδεχτήκαμε στη πλατεία του χωριού μας το καινούργιο χρόνο. Με φωτιά που “άναψε“, με άφθονο κρασί, με εδέσματα, με γλυκά, με παγωτά, με μουσικές, χορούς και πυροτεχνήματα.
Από νωρίς το μεσημέρι στήθηκε το τραπέζι στη πλατεία, προσκεκλημένοι; όλος ο κόσμος, όσοι επέλεξαν μαζί με μας το Σέλι. Δεν ήταν λίγοι.
Τσίπουρο, κρασί και η “φουφού” να παίρνει φωτιά. Τα κρεατικά, τα λουκάνικα, δεν σταμάτησαν να σερβίρονται στο κόσμο. Κράτησε πολύ, σκοτείνιασε και οι ετοιμασίες για την αλλαγή του χρόνου στο ζενίθ. Το κρασί άρχισε να ζεσταίνεται, η μηχανή με τη γρανίτα και αυτή στη θέση της, τα πυροτεχνήματα, οι “ξεσηλόγιστοι ” όλοι στις θέσεις τους.
Κατά τις 10 άναψε η μεγάλη φωτιά, η νύχτα έγινε μέρα, σιγά σιγά γέμισε η πλατεία, με κόσμο, με Αι Βασίλη, με μουσική με χορό…. 12 η ώρα, 10,9,8,7,6,5,4,3,2,1… καλώς μας ήρθες 2010.
Κάπως έτσι κύλησε η τελευταία μέρα του χρόνου στο Σέλι… πολλές ευχές από όλους μας για ένα τυχερό 2010.
Μέσα από εδώ όμως θα πρέπει να ευχαριστήσουμε και όλους όσους μας βοήθησαν. Τον Στέργιο Καραφόλα και τον Τάκη Κόγια για τα αρτοσκευάσματα, τον Χρήστο Μπίκα Sabi, και τον Ταραμονλή για το “σάκο” του Αι Βασίλη, τα μαγαζιά του χωριού, τον Καραφόλα το Γιάννη, τον Καραφούσια Γιώργο, τον Ιωαννίδη Τάκη, τον Μπένα Αντώνη, τον Μπαρμπαρούση Γιώργο. Ακόμη για τα ξύλα της φωτιάς τον Κόγια Νίκο, την επιχείρηση Παπαδόπουλος – Παγούρας, αλλά και τον Συνεταιρισμό μας. Το ξενοδοχείο casa Πιτούλια για την παραχώρηση της μουσικής, τον Γιάννη Καπράρα για τον ήχο και τέλος τον Μαυρίδη Αλέξη για τις γρανίτες του.



Καλή χρονιά.

Μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας για το 2010

"Φίλες και Φίλοι,
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες κάποιοι από εμάς αναζητούμε τη ευφορία της γιορτής στην υλική της υπόσταση. Νομίζω πως μεγαλύτερη ψυχική ικανοποίηση μπορεί να έρθει, αν στραφούμε στην προσφορά. Καθένας από μας έχει κάτι να δώσει στον συνάνθρωπό του που υποφέρει από αρρώστια, από φτώχεια, από μοναξιά, από αποκλεισμό, από έλλειψη προοπτικής και ελπίδας.
Η σκέψη μου είναι πρώτα στους αδύναμους, στους ανυπεράσπιστους και στους αδικημένους. Τους μεταφέρω την αγωνία μου για όλα όσα η Πολιτεία τους οφείλει και τη λύπη μου για όλα εκείνα που έχουν στερηθεί.
Η σκέψη μου είναι επίσης στους νέους ανθρώπους που καλούνται να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον όλο και πιο ανταγωνιστικό, όλο και πιο σκληρό, όλο και περισσότερο γυμνό από ανθρωπιστικές αξίες και οράματα.
Φίλες και Φίλοι,
Θέλω ειδικά να απευθύνω τις ευχές μου σε όσους σήμερα είναι μακριά από τους δικούς τους ανθρώπους: Στους στρατιώτες μας, σε εκείνους που δουλεύουν στα νοσοκομεία και σε όσους νοσηλεύονται, στους ναυτικούς μας, σε κάθε συμπολίτη μας που δεν μετέχει στη γιορτή.
Θέλω ειδικά να απευθυνθώ στους συμπατριώτες μας που ζουν στο εξωτερικό και νοσταλγούν μια πατρίδα που συχνά τους πονά.
Έχω πλήρη βεβαιότητα για τις δημιουργικές δυνάμεις του ελληνικού λαού και για τη δυνατότητά του να αντιμετωπίζει αντιξοότητες και δυσκολίες. Αποτελεί πια κοινή συνείδηση ότι ήρθε η ώρα αποφασιστικών αλλαγών στη λειτουργία του ελληνικού κράτους και σε συλλογικές νοοτροπίες και αντιλήψεις. Στην ιστορία του ο ελληνισμός έχει δείξει ότι τα καταφέρνει στα μεγάλα περισσότερο από ό,τι στα μικρά. Στις μέρες μας κρίνονται τα μεγάλα. Και έχω την αισιοδοξία ότι το 2010 θα είναι καλύτερη χρονιά για τους πολλούς.
Με αυτές τις σκέψεις σας εύχομαι Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά".