Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Ο Γιάννης Ντισέλιας γράφει... Βλάχοι ευεργέτες

Δεν ξέρω πως να εκφραστώ για τον τρόπο που ενεργεί αυτό το κομμάτι της Ελληνικής φυλής. Ξαφνικά, στο τέλος αυτού του καλοκαιριού, ενώ έπινα καφέ στο "Μαγαζάκι" στο χωριό μου στο βλοημένο Σέλι, βλέπω κάτω στην πλατεία μιά κινητικότητα, αυτοκίνητα του δημοσίου, ευτραφείς και καλοταϊσμένοι υπάλληλοι να μιλάν να κουνάν τα κεφάλια να ξαναμπαίνουν στα οχήματα, βλέπω και πίσημα πρόσωπα, καλοντυμένα, απόρσα ολίγον τι κι ρωτάω τον μόνιμο κάτοικο και τα πάντα γνωρίζοντα Γιάννη, τί συμβαίνει κι με λέει ότι η Χαρούλα (έτσι την λέμε εμείς οι απλοί στα απλά τη Δήμαρχο, σύμφωνα με τον αρχαίο ελληνικό κώδικα συμπεριφοράς, όπου δεν υπήρχε ο όρος κύριε και ο πληθυντικός, αλλά η στον ενικό εξωτερίκευση του εσωτερικού σεβασμού προς πάντας και δια πάντα), θα εγκαινιάσει τη δωρεά του σπιτιού που έκτισε κάτω από τους Άγιους Αποστόλους η κυρά Μαρίκα η κόρη του παλιού μας παπά του Κοληπέτρη, για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες(ΑΜΕΑ). Προς στιγμήν αριτσιώθηκα τόσο πολύ, βούρκωσα, έσκυψα το κεφάλι για να μή με αντιληφτεί ο φίλος μου και με τρόπο σκούπισα τα μάτια μου. Τον ρωτάω λοιπόν αν μπορούμε να πάμε και μείς να παρακολουθήσουμε την τελετή και μου είπε ότι είναι καθήκον μας, μιας και το χωριό ήταν εκείνη την εποχή έρημο.
Πηγαίνουμε στο σπίτι και βρίσκουμε τα χαριτωμένα αυτά πλάσματα για τα οποία η κυρά Μαρίκα χάρισε το ωραίο οίκημα, να κάθονται ήσυχα να παρακολουθούν τον αγιασμό που τόσο σεμνά έκανε ο πατέρας μας Σωσίπατρος, εκπροσωπόντας τον Δεσπότη και να ακούν με προσοχή την Αντινομάρχη, την Δήμαρχο, τον Πρόεδρό του συλλόγου και τέλος την σεμνή, σεβαστή και ταπεινή συγχωριανή μας να τελειώνει την ομιλία της με το ότι τηρήθηκε ο όρος να είναι η τελετή χωρίς τυμπανοκρουσίες και φραμπαλάδες.
Τί να πω και τί να γράψω ρε παιδιά; Τόσοι και τόσοι παραμυθάδες κάνουν εγκαίνια και φουσκώνουν σαν κούρκοι χωρίς να δώσουν δεκάρα και να έχουμε και έξοδα για τα εγκαίνια και εδώ στο Σέλι μία χειρονομία ακριβή να περνά στα σκοτεινά λες και θα ταράξει τα θολά νερά της καιροσκόπου και αχόρταγης κοινωνίας μας.
Τί σόϊ ράτσα οι Βλάχοι; Ξαφνικά βγήκαν δύο αδέρφια και πρόσφεραν ένα τεράστιο ποσό για να γίνει γέφυρα στη Βέροια!! Μήπως δεν υπάρχουν πιό πλούσιοι με πάρα πολλά λεφτά να δωρίσουν ένα ποσό για γίνει κάτι; Γιατί δεν το κάνουν; Δεν σχολιάζω το τί θα μπορούσε να γίνει η Βέροια με τους λεφτάδες που διαθέτει, αν πρόσφεραν το ελάχιστο των δυνάμεών τους, παρά να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ και στα αδέρφια και στην κυρά Μαρίκα.
Θα ήθελα όμως να υπενθυμίσω στη Χαρούλα ή τη Δήμαρχο για όλους, να δώσει τις κατάλληλες οδηγίες στα αρμόδια όργανα ότι για να ανεβούν τα παιδιά εκεί ψηλά στο σπίτι τους τώρα το χειμώνα θα πρέπει να φροντίσουν να είναι καθαρός ο δρόμος όπως και για αργότερα να διαμορφωθεί ο χώρος, ώστε να μην έχουν κανένα ατύχημα.
Να σας έχει καλά ο Θεός
Γιάννης Ντισέλιας

Δεν υπάρχουν σχόλια: