άρθρο του Κ. Γ. Γιοβανοπούλου, Προέδρου του Ε.Χ.Κ.Σ.
“Πάει, θα μας χάσει ο Θεός… κατακαημένο ρωμέϊκο…” Αυτά θα ήταν τα λόγια της εκ μητρός νένης μου αν ζούσε την παράνοια των ημερών. Διότι τον ζούμε, πέρα από τη γενικότερη σχιζοφρένεια, σίγουρα τον ζούμε τον ορισμό της κατάποσης της καμήλου : Σύρθηκε ένας χαρτοπόλεμος δηλώσεων και θέσεων και εξωφύλλων για την παρουσία λέει πέντε εθελοντών δύο σαββατοκύριακα στο χιονοδρομικό. Γελοιογραφία χωρίς λόγια, τραγέλαφος βωβού κινηματογράφου, δακρύβρεχτες οιμωγές που θα ζήλευε κι ο Κουν. Απομείναμε περιδεείς και έσχατοι, οι πλέον δύστηνοι των τελευταίων, όταν πλάι μας άλλα χιονοδρομικά προσπερνούν ως σωματίδια του CERN, εξοπλίζονται με τις τελευταίες hi tech λύσεις, πεντάστερα family/sports chalet προσφέρουν τα πάντα σε προσέλκυση, συνάλλαγμα εκρέει με τη σέσουλα, εμείς εκεί : Ομφαλοσκόπηση, μικροπρέπειες, κυνηγητό, λοιδορίες, σπασμοί.
Τα φαινόμενα στο Σέλι δείχνουν να αποκτούν φακιρικώς μια δική τους δυναμιτιζόμενη τροχιά, μια εσωστρεφή σύσπαση προς την παθογένεια, ένα παραλυτικό σύνδρομο. Λες κι απʼ το μικροβιολογικό της γειτονιάς μας ξεπήδησαν μανιασμένοι ιοί στις ανεμβολίαστες και άχιονες πλαγιές μας. Τα πρίσματα υπό τα οποία διαθλάται φρικωδώς η αλήθεια, όλο και πολλαπλασιάζονται, όλο και στρεβλώνεται το δέον γενέσθαι. Τι τρέχει συνάδελφοι ; Έγινε κατολίσθηση κι έπεσε κάνας βράχος ; Από πότε αντί να τρέχουμε προς τη φωτιά, γκρινιάζουμε διπλοπόδι για τα πρίμα της σειρήνας ; Τρομάξαμε στο σουδάριο κι αδιαφορούμε για το φιλί του Εωσφόρου ;
Η δημόσια στάση των βουλευτών της συμπολίτευσης κ.κ. Σιδηροπούλου και κυρίως Γικόνογλου (και άλλων, κι άλλων χορωδών…) αποτελεί μία νέα πράξη του χιονοδράματος στην οποία και να θέλαμε να σιωπήσουμε δεν νομιμοποιούμαστε προσέτι. Με πλοηγικές κινήσεις ακριβείας το βάρος των προβλημάτων μετεωρίζεται άκαρδα προς την πολιτική κονίστρα, προς τις κομματικές παλαίστρες, ακριβώς εκεί όπου ΔΕΝ ανήκει. Τα θέματα δεν είναι πολιτικά κύριοι, πλανεύτηκαν τα μάλα οι εξ απορρήτων σας, έως θαλασσώσεως.
Άχρονοι υπαινιγμοί και αβάσιμα παράπονα για δημοσιοποίηση των ζητημάτων τώρα δήθεν, μόλις εγκαταστάθηκε το ΠΑΣΟΚ στο κυβερνείο, δοθέντος ότι η διοίκησή ορίστηκε επί ΝΔ. Ανεδαφικά ψελλίσματα και βολές κάτω της ζώνης εναντίον του Νομάρχη Ημαθίας δοθέντος ότι το ζατρίκιον των αυτοδιοικητικών εκλογών θα φθάσει σε ρουά ματ εντός 10 μόλις μηνών. Αφορισμοί τύπου pontifex maximus και τάχα κατάρρευση εμπιστοσύνης δια των ΜΜΕ στο πρόσωπο του Προέδρου του Ε.Χ.Κ.Σ., ένα είδος παραγγελιάς για ρέκβιεμ... Μα είμαστε με τα σωστά μας ; Τι σόι εφόρμηση προς παραβίαση ανοικτών θυρών είνʼ τούτη, όταν οι παραιτήσεις της διοικήσεως είχαν αυθωρεί κατατεθεί ; Εν τέλει τόσο χαοτικά πίσω είμαστε ακόμη στα δημόσια πράγματα ; Τόσο αμοραλιστικά ολίγιστους μας θεωρείτε, τέτοιους μικροπρεπείς Ταρτούφους βρήκατε συγκαλυμένους στους χαρακτήρες μας, εκεί που μόλις εξήντα (60) ημέρες πριν φερόμασταν να οιστρηλατούμε μεταξύ των λαμπρότερων τάχα διοικήσεων…; Πείτε στα παιδιά της Βέροιας ποιοι είμαστε δηλαδή εμείς και ποιοι είστε εσείς, τι ράτσας διχαστική αμετροέπεια ξεπήδησε άνευ αφορμής, ακούσατε άραγε τα ειπωθέντα ή η ηχώ έρχεται από τα χρονοντούλαπα ?
Γιατί τέτοιος εκνευρισμός πριν καν συζητήσουμε ; Τι χρεία υπάρχει για να επωφελούνται στο κατόπι μας οι επιτήδειοι προς την πλέον εξαμβλωματική προπαγάνδα στους καφενέδες ; Ποιος ήρξατο χειρών αδίκων αξιότιμοι αιρετοί άρχοντες, εμείς ή οι εύκαιροι τιμητές μας ; Ποιος κίνησε περί όνου σκιάς δήθεν θέμα εισαγγελέων, αυτοφώρων, ελεγκτών, καταγγελιών, διαπομπεύσεων, δημόσιων κατακραυγών κι αλαλαγμών, εμείς ή οι καραδοκούντες κάτω από τα γραφεία σας ψευδομεσσίες ; Ποιος διατυμπάνιζε “…θα σας το κλείσω εγώ το μαγαζί” εμείς ή κάποιος πονηρός πολιτευτής ; Μακριά και πέρα λοιπόν τα γαϊτανάκια, οι ιανισμοί, τα κρυπτόλεξα, οι αρριβισμοί. Καθήκοντα ιεροφαντών ασκήσαμε, το χρέος στον έρωτα ζωής μη κινούντες επιτελέσαμε, υπηρετισμό στη νεολαία εισφέραμε, δεν σας κάνουμε πια –δεν χάθηκε δα κι ο κόσμος. Το Σέλι όμως, γιατί να το γκριζάρουμε ; Γιατί άραγε φτερουγεί ψηλά το πουλί της υποκρισίας και έξαλλοι τάχα κάποιοι αντιδρούν στο αυτονόητο : όντως φίλοι, το Κέντρο κινδυνεύει στα ζωτικά του όργανα δεν αντέχει εσωτερικές αιμορραγίες, πόσω μάλλον αν στεκόμαστε ανελαστικά στα ψιλά, στα τιποτένια. Σε αυτά τα λερά απόνερα που ευκαιριαστί βγήκαν τώρα κάποια εργατοπατερναλιστικά -λέμε τώρα- θρασίμια να τα κάνουν μπαϊράκια και να επιδοθούν σε μικροπολιτικό κολλυβισμό. Αντίθετα, θα έπρεπε κόντρα σε τέτοιες μίζερες κακομοιριές να βρεθούν οι πολιτικές της συστοίχισης, της προοπτικής, του ανθρωποκεντρισμού. Τους ταγούς δεόμαστε που -αφήστε εμάς, ας πούμε ότι αποτύχαμε- θα ξελαμώσουν το Σέλι άμποτε από την εποχή του σιδήρου.
Κυκλοφόρησαν μέχρι κηρυγματικά τσιτάτα περί “…θλίψεων εκ καταχρήσεως εμπιστοσύνης”. Βγήκαν κι από κοντά οι νεοσοσιαλιστές της μοδός που απαγγέλουν Ανδρουλάκη αλλά αγνοούν και την ύπαρξη του προδρομικού Γράκχου Μπαμπέφ, να ψαρέψουν λίγη επαρχιώτικη δημοσιότητα ανεμίζοντας μπαγιάτικες αγωνίες. Με ανέξοδη κριτική της ημιμάθειας, φιγούρα θώκων, ρητορεία της καταστροφολαγνείας δίχως μία (1) έστω πρόταση της προκοπής και πάλι στην αλυσιτέλεια βαραθρωνόμαστε. Κι ακόμα χειρότερα, περιφέρεται η προσποίηση πως δεν βλέπουν, δεν ακούν, οι φωνές πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος κʼ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε τους φαίνονται ασήμαντες. Καθόσον και του χρόνου, και τον άλλο χρόνο πάλι εδώ θα είμαστε πρώτα ο Θεός, για να διασταυρωθεί ποιοι και πώς εργάστηκαν για το Σέλι, τίνι τρόπω στην ευχή περνάς από τη μηδενιστική φρουφρολογία στην παραγωγή. Μακάρι τότε οι δικές μας αδυναμίες, οι ανικανότητες και οι εμές παραλείψεις να αποδειχθούν πως έφταιγαν, είθε ειλικρινώς να διαφανούν οι αληθείς Κήνσορες και Θεράποντες. Πράγματι αντιμετωπίσαμε άρτι ένα μπουκέτο καταγγελτικά πυροτεχνήματα προς το Εργατικό Κέντρο, τον ΑΣΕΠ, τη ΓΓΑ, το ΥΠΠΟ, (κύριος οίδε και προς πού αλλού) ενός και μόνου συνδικαλιστίζοντα. Πάμπολλα μέλη του σωματείου του - και πάντως ΟΛΟΙ που σήμερα εργάζονται στο Σέλι, το μεν διαφωνούν μαζί του, το δε αγνοούν μέχρι χαρακιρίου οποιαδήποτε συλλογική τους απόφαση για καταγγελίες και τα ρέστα. Ας είναι, έστω κι έτσι με τη λάσπη στον ανεμιστήρα, βεβαίως να ελεγχθούμε για μία ακόμη φορά, ας προκύψουν πορίσματα μήπως και επαναπεισθούν κάποιοι για την ακεραιότητά μας, ας τεθούμε στην κρίση των μηχανισμών αν έτσι θα κατοχυρωθεί του Σελίου το άτρωτο. Ωστόσο να εξηγούμαστε, δεν θα μας υποχρεώσει σε ομαδική λοβοτομή καμία ανυπόληπτη λειχήνα, η απάντηση στον έρπητα δίνεται από το ίδιο το Κέντρο ως παραδοσιακά αυτοάνοσος οργανισμός. Ισότιμοι συνομιλητές δεν θα αξιωθούν με το “έτσι θέλω” ουδεπώποτε οι ναρκοθέτες της ιδιοτέλειας, αυτοί που δυό βήματα απ΄ το χιονοδρομικό ελοχεύουν στον αχό της προκληθείσας σύγχυσης. Ακκίζεται το βδέλυγμα της ερημώσεως εστός εν τόπω αγίω (Ματθ. 24, 15).
Ακούστε κύριοι ενδιαφερόμενοι και εισακούστε την ειλικρινή πρόσκλησή μας, θερμώς παρακαλούμε. Δεν ενέχει την παραμικρή μομφή έναντι ουδενός, οπότε μη βιαστείτε να θιγείτε. Αν σεις ανακαλύπτετε σήμερα το Κέντρο και την ενδοχώρα του, τούτο δεν είναι καθόλου μεμπτό, άλλωστε και ο υπογράφων κάποια πρόσφατη στιγμή εκ του μηδενός εκκίνησε. Έχει παραξενιές το χιονοδρομικό, χειμάζουν αγριεμένες συλφίδες και γητεμένες χίμαιρες, φιλήσυχοι δαίμονες κι απίθανα αερικά, ξωτικά και νεραϊδόσκονες βρίσκεις στα πρώτα κιόλας δένδρα. Το ότι δεν είχατε πριν καμία συμβολή στο Σέλι το γνωρίζουν οι αυτόχθονες, φαίνεται εξάλλου από το πώς τοποθετείστε, μα τούτο καθόλου δεν είναι ψόγος, δεν είναι κρίμα. Θα σας ξεναγήσουμε φιλόξενα σε κάθε του γωνιά και δεν χρειάζεστε καμία καταγγελία προς τούτο, ούτε πρόσκληση από κανέναν, ούτε άστοχες πομφόλυγες στον τύπο. Θα σας περιηγήσουμε στα οικονομικά που γεραλέα λάμπουν, στα διοικητικά που νοικοκυροβολούν, στα οργανωτικά που διαπρέπουν, στα αρχεία που μυθολογούν, στις υποδομές που όσο μπορούν υπόσχονται, στις δημόσιες σχέσεις που καλλιεργούνται, στην ενημέρωση που ηλεκτρονικοποιήθηκε, στα έργα που εξελίσσονται. Θα σας μιλήσουν οι άνθρωποι, θα σας εξηγήσουν οι μόνιμοι υπάλληλοι, θα σας φωτίσουν οι σοφοί συνταξιούχοι. Δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας μόλις αντικρύσετε τα γκρέμια του λαβύρινθου, θα απορείτε άναυδοι με τους ποταμούς ψυχής που απαιτούνται για να σταθεί κανείς όρθιος στου τέρατος τη φλογανασεμιά. Ρωτήστε, τολμήστε το πρόσχαρα και όλα θα σας τα ξεδιαλύνουν έντιμα οι εποχικώς εργαζόμενοι, θα σας τα αναλύσουν γνήσια οι επιχειρηματίες, θα σας τα φανερώσουν στα fora και στα blogs οι ανώνυμοι σελιλάτρες.
Έχουμε λοιπόν αποστολή στο Σέλι, άπαντες, και πρώτοι εμείς που οσονούπω θα παραδώσουμε. Ας εγκαταλειφθούν απ΄ όλους μας οι περίσσιες σπαθιές εναντίον ενός κοινωνικού και αθλητικού πλάτανου όπως το Ε.Χ.Κ.Σ., συλλογισμένα ας σκύψουμε με συντονισμό στις λύσεις. Όχι με ευχολόγια, αυτά τα ψάλλαμε πολλοί, από καλές προθέσεις πλάνταξε ο ντουνιάς. Με ρεαλισμό, ως ευθύνη και επιταγή. Δίχως ιδεοληψίες να αναδείξουμε την ευφυΐα στον αντίποδα του κυνισμού, την έμπνευση ως αντίδοτο στον αναχρονισμό. Και πάντως -αφήστε τις πέτρες κάτω, θα χτυπήσει κανείς- ελάτε να μιλήσουμε για τα μεγάλα, για τις ανατροπές, για το ριζοσπαστισμό στο ιδιοκτησιακό, για τη δωδεκάμηνη ανθοφορία, για τα ολυμπιακά ελιξίρια, για την συλλογική κατεργασία του διαμαντιού.
10.1.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου