Δεν είναι νούμερα, είναι ψυχές.

Της ψυχολόγου Dr. Ειρήνης Αναγνώστου 

Σύμφωνα με το International Spectator η Ελλάδα έχει το θλιβερό προνόμιο της υψηλότερης ανεργίας των νέων παγκοσμίως, με το ποσοστό να φτάνει στο 51,8%. Ακολουθεί η Ισπανία με 48,6% και Τρίτη έρχεται η Ιταλία με 40,5 %. Στις τελευταίες θέσεις κατατάσσεται η Γερμανία και η Ιαπωνία με αντίστοιχα ποσοστά 7% και 5,5%.

Παράλληλα, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ, για το Σεπτέμβριο, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι ανήλθαν στα 806.429 άτομα με το 56,9% να είναι γραμμένοι στο μητρώο του Οργανισμού πάνω από ένα χρόνο.

Την πρώτη θέση όμως, κατέχουμε και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα στοιχεία μας τα δίνει η Eurostat που σύμφωνα με τις καταγραφές της , στις χώρες της ευρωζώνης 22.000.000 πολίτες είναι εκτός αγοράς εργασίας.

Επισημαίνω εδώ, πως για τους ειδικούς, η διαρκώς αυξανόμενη ανεργία νέων 15-24 ετών, είναι «ωρολογιακή βόμβα» στα θεμέλια της Ευρώπης.

Ας αφήσουμε όμως τους αριθμούς. Φτάνει πια, η ενασχόληση μ’ αυτούς!!!! 

Γιατί πίσω από αυτούς, πίσω από τις στατιστικές και τις αριθμητικές καταγραφές, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Κι ο κάθε αριθμός, αντιστοιχεί σε μια ΨΥΧΗ και μια ΙΣΤΟΡΙΑ.

Θα ωφελήσει σε τίποτε αν μιλήσουμε για διαχρονικές πολιτικές ευθύνες απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση; Ποιος θα πρωτο-λογοδοτήσει; 

Παράλληλα με την αύξηση των αριθμών, ας αναλογιστούμε τι άλλο αυξήθηκε:

-Νέοι/ες, που ΔΕΝ επιλέγουν να μεταναστεύσουν, ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ να το κάνουν

-Νέοι/ες , που μετά από χρόνια αυτονομίας, ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ να επιστρέψουν και να ζήσουν με γονείς ή και παππούδες..

-Νέοι/ες οι οποίοι δεν κάνουν ΟΝΕΙΡΑ για το αύριο γιατί δεν μπορούν

-Νέοι/ες, που νοιώθουν τον εξευτελισμό, ζητώντας καθημερινά ένα μικρό χαρτζιλίκι από τους γονείς τους…. οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις είναι και αυτοί άνεργοι.

-Νέοι/ες οι οποίοι δεν τολμούν να σκεφτούν  λόγω ανεργίας το θεσμό του γάμου και της οικογένειας.

Ας μη συνεχίσουμε την καταγραφή… Γιατί το βασικό αποτέλεσμα, είναι Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΠΟΙΚΙΛΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ στη χώρα μας. Στοιχεία καταγραμμένα παντού. Οι επιπτώσεις αυτών των μορφών κατάθλιψης προκαλούν μακροχρόνιες δυσλειτουργίες στους ανθρώπους, αλλά και στην πολυπόθητη ανάπτυξη της χώρας.

Δεν χρειάζεται να αντιλαμβάνεται κάποιος την ανάπτυξη μόνο… δημοσιονομικά. Ας δούμε επιτέλους και το κοινωνικό δυναμικό.

Βαρύ το ερώτημα: ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕΡΙΜΝΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΣΩΣΙΒΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΝΙΓΟΥΝ ΣΤΟ «ΤΣΟΥΝΑΜΙ» ΤΗΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ;;;;

Ο χρόνος τελείωσε..

Το Υπουργείο Υγείας, Εργασίας, η Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, σε συνεργασία με όλα τα Εργατικά Κέντρα της χώρας, ΟΦΕΙΛΟΥΝ να δημιουργήσουν Προγράμματα Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης για αυτούς τους νέους. Το ότι βρίσκονται κυριολεκτικά «στο πουθενά» ούτε είναι ούτε ήταν δική τους επιλογή.

Ας μη χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα επί ώρες και μέρες, για τους νέους που αυτοκτονούν, που κάνουν απόπειρες, που εκφράζουν θυμό και οργή, που δεν μπορούν να διατηρήσουν συναισθηματικές και ερωτικές σχέσεις, που συντελούν στην αύξηση της εγκληματικότητας, που χρησιμοποιούν αλκοόλ, που είναι ευάλωτοι σε κάθε είδους εξαρτήσεις…

Πρέπει να δράσουμε αποτελεσματικά. Σοβαρά.

Οι φορείς που προανέφερα, ας καθίσουν στο ίδιο τραπέζι γι’ αυτό το τεράστιο θέμα. Αρχικά, ας δημιουργήσουν μια τοπική επιτροπή από στελέχη και επιστήμονες των δομών ψυχικής υγείας για να σχεδιάσουν άμεσα υποστηρικτικές δράσεις. Συγχρόνως, τα δύο κύρια υπουργεία, ας αναζητήσουν πόρους από Κοινοτικά Κονδύλια για να δημιουργηθούν Προγράμματα Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Νέων.

Οι οικογένειες, δεν είναι σε θέση να διαθέσουν τα χρήματα που απαιτούνται για Συμβουλευτική Αγωγή ή σε πολλές περιπτώσεις βραχυπρόθεσμη ψυχοθεραπευτική παρέμβαση την οποία έχουν ανάγκη χιλιάδες νέοι γύρω μας. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΓΙΚΑ ΧΑΠΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ «ΠΟΝΑΝΕ» ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ…. Ή για να μπορούν οι απελπισμένοι νέοι άνθρωποι να ξυπνάνε το πρωί και να βλέπουν το ουράνιο τόξο!

Σ’ όλο τον «πολιτισμένο» κόσμο χτυπά «προειδοποιητικός συναγερμός». Εμείς, οι Έλληνες επιστήμονες και οι πολιτικοί, τι σκοπεύουμε να κάνουμε; Θα συνεχίσουμε να κρατάμε κλειστά τα αυτιά και τα μάτια μας;;;;;