....Το πρώτο κύμα των Τούρκων ξεκινάει την επίθεσή του. Είναι οι άτακτοι που τους στέλνουν τροφή στα κανόνια για να στερεώσουν τις πολιορκητικές σκάλες. Πίσω τους, ακολουθούν και άλλα ατέλειωτα κύματα στρατιωτών που όλοι θέλουν να είναι οι πρώτοι που θα μπουν στην πόλη των ρωμιών.
Και όμως, σαν τα κύματα της θάλασσας που σπάνε στους βράχους, έτσι και οι Τούρκοι αφήνουν τα κουφάρια τους, μπροστά στη Βασιλεύουσα. Η αντίσταση των Βυζαντινών δεν σπάει και χιλιάδες εχθρών βρίσκουν τον θάνατο. Όσοι ακολουθούν, πρέπει να σκαρφαλώνουν σε βουνά από πτώματα, που τους έχει μείνει ορθάνοιχτο το στόμα απ' όταν τους βρήκε ο θάνατος.
Η μέρα αρχίζει να ξημερώνει και ελπίδες τρελές γεννιούνται στους υπερασπιστές. Οι πολεμιστές, οι άμαχοι, ο Αυτοκράτωρ ελπίζουν, ελπίζουν στη φονική ικανότητα των σπαθιών τους και στο θάρρος των ψυχών τους. Όμως αλίμονο, ξαφνικά σε έναν απομακρυσμένο πύργο κυματίζει η σημαία με την καταραμένη ημισέληνο. Κάποιοι Τούρκοι μπήκαν από μια μικρή πόρτα, που θα μείνει αφρούρητη, την Κερκόπορτα.
Και οι άλλοι που τους ακολουθούν και σαν τις ύαινες, χτυπούν από πίσω τους πολεμιστές στις επάλξεις, και οι άλλοι έρχονται και χύνονται μέσα στην πόλη όπου οι πρώτες κραυγές της σφαγής που αρχίζει, ακούγονται.
Οργανωμένη αντίσταση πια, δεν υπάρχει, λίγοι Βυζαντινοί εξακολουθούν να αγωνίζονται σε απομονωμένους θύλακες, ένας εναντίον είκοσι, τριάντα Τούρκων. Άλλοι προσπαθούν να ανοίξουν δρόμο, πολεμώντας ανάμεσα στις ορδές του εχθρού, και να φτάσουν στη θάλασσα. Παντού χαλασμός, παντού σφαγή και κραυγές σκοτωμένων. Είναι το τέλος.
Ο τελευταίος Παλαιολόγος ρίχνεται με το άλογό του μέσα στην ανθρωποθάλασσα του εχθρού, λίγοι ζωντανοί πιστοί του, προσπαθούν να τον φτάσουν, σκοτώνοντας και πεθαίνοντας οι ίδιοι. Είναι το τέλος. Πήραν την Πόλη! Και οι δικέφαλοι αετοί πέταξαν μακριά με ποτισμένα από αίμα εχθρών νύχια.
Πήραν την Πόλη! Και οι άγγελοι της Αγιάς Σοφιάς πετούν μακριά απ' τη νίκη των απίστων.
Πήραν την Πόλη! Και γυναίκες, παιδιά και γέροι γεμίζουν τα λιθόστρωτα δρομάκια με τις ξεσκισμένες σάρκες τους.
Πήραν την Πόλη! Και οι ήρωες πολεμιστές της, οι τουρμάρχες οι κόμητες, οι κατάφρακτοι και οι απλοί τοξότες, ξεκουράζονται αγναντεύοντας από τα γυάλινα μάτια τους, τα κορμιά των εχθρών που σκότωσαν.
Είναι το τέλος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου