Όταν το 1950 ο κόσμος όλος είχε στρέψει το βλέμμα του στην Κορέα, στον πόλεμο μεταξύ Βορείων και Νοτίων, κάποια στιγμή χρειάστηκε να σταλούν δυνάμεις απ’ όλο τον κόσμο να βοηθήσουν τους Νότιους, σύμφωνα με τον Ο.Η.Ε (λες και τώρα κάνουμε τίποτε διαφορετικό!!).
Μεταξύ των χωρών που έστειλαν εθελοντές στρατιώτες ήταν και η χώρα μας. Αρχηγός ή Διοικητής του εκστρατευτικού σώματος ήταν ο Σελιώτης Συνταγματάρχης τότε και μετέπειτα Στρατηγός και Υπουργός, Ιωάννης Δασκαλόπουλος, ο γλυκύτατος μπάρμπα Γιάννης, για τις παλιές κλάσεις του στρατού. Για όσους αγνοούν το οικόπεδο της οικογένειας, ήταν εκεί που μένει σε νεόχτιστο τώρα ο Τάσος ο Ναουσαίος, ο μάστορας, κάτω απ’ του Φουρκιώτη το σπίτι.
Πολλά βλαχάκια που υπηρετούσαν τη θητεία τους, σαν κληρωτοί, δήλωσαν εθελοντικά συμμετοχή και φύγαν για τον πόλεμο της Κορέας. Η μηνιαία αποζημίωση για κάθε οπλίτη τα χρόνια εκείνα και μάλιστα τόσο μακριά ήταν μεγάλη, η περίοδος δε ήταν τόσο δύσκολη γιατί έληξε ο δικός μας εμφύλιος, με τις τόσες συμφορές και τη μετέπειτα ανεργία. Πού να βρεις μεροκάματο, πού να βρεις καμιά δραχμή, όλα ήταν είδος προς εξαφάνιση!!!
Τότε, εδώ στο Σέλι, η βρύση που τροφοδοτούσε το χωριό με νερό, ήταν οι Μεγάλες ή Κρύες Βρύσες (Λα μ ρλι). Κάποια μέρα, την ώρα που γέμιζαν τα κορίτσια τα γκιούμια τους με νερό ή περίμεναν στη σειρά, κουτσομπολεύοντας, ήρθε η αδερφή ενός εθελοντή, να γεμίσει τις μπούκλες κι του γκιουμάκι μι νιρό. Τη βλέπουν τα κορίτσια και η πιο ξεθαρρεμένη την ρωτά:
"Λάϊ Μαρίκα, ιάστι σιϊ Γούλα του πόλιμου ντι Κουρέα; = Καλέ Μαρίκα είναι και ο Γιώργος (ο αδελφός) στον πόλεμο της Κορέας;"
και η Μαρίκα κάπως καμαρωτά και χαρούμενα απάντησε
"Ιάστι λάϊ Μουλιίτσ, σιϊ κας σιϊ σβάτ μ έλου, βα λόμου νόϊ τριατστσι ντι χιλιέρτσι = Είναι καλέ Αιμιλία και άμα σκοτωθεί θα πάρουμε εμείς τριάντα χιλιάρικα!!!"
Ποσό τεράστιο γι’ αυτούς κείνη την εποχή, αλλά και μηδαμινής αξίας το ανθρώπινο σώμα!!!
Να σας έχει καλά ο Θεός
Γιάννης Ντισέλιας (Εφημερίδα ΒΕΡΟΙΑ: Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2003 )
Μεταξύ των χωρών που έστειλαν εθελοντές στρατιώτες ήταν και η χώρα μας. Αρχηγός ή Διοικητής του εκστρατευτικού σώματος ήταν ο Σελιώτης Συνταγματάρχης τότε και μετέπειτα Στρατηγός και Υπουργός, Ιωάννης Δασκαλόπουλος, ο γλυκύτατος μπάρμπα Γιάννης, για τις παλιές κλάσεις του στρατού. Για όσους αγνοούν το οικόπεδο της οικογένειας, ήταν εκεί που μένει σε νεόχτιστο τώρα ο Τάσος ο Ναουσαίος, ο μάστορας, κάτω απ’ του Φουρκιώτη το σπίτι.
Πολλά βλαχάκια που υπηρετούσαν τη θητεία τους, σαν κληρωτοί, δήλωσαν εθελοντικά συμμετοχή και φύγαν για τον πόλεμο της Κορέας. Η μηνιαία αποζημίωση για κάθε οπλίτη τα χρόνια εκείνα και μάλιστα τόσο μακριά ήταν μεγάλη, η περίοδος δε ήταν τόσο δύσκολη γιατί έληξε ο δικός μας εμφύλιος, με τις τόσες συμφορές και τη μετέπειτα ανεργία. Πού να βρεις μεροκάματο, πού να βρεις καμιά δραχμή, όλα ήταν είδος προς εξαφάνιση!!!
Τότε, εδώ στο Σέλι, η βρύση που τροφοδοτούσε το χωριό με νερό, ήταν οι Μεγάλες ή Κρύες Βρύσες (Λα μ ρλι). Κάποια μέρα, την ώρα που γέμιζαν τα κορίτσια τα γκιούμια τους με νερό ή περίμεναν στη σειρά, κουτσομπολεύοντας, ήρθε η αδερφή ενός εθελοντή, να γεμίσει τις μπούκλες κι του γκιουμάκι μι νιρό. Τη βλέπουν τα κορίτσια και η πιο ξεθαρρεμένη την ρωτά:
"Λάϊ Μαρίκα, ιάστι σιϊ Γούλα του πόλιμου ντι Κουρέα; = Καλέ Μαρίκα είναι και ο Γιώργος (ο αδελφός) στον πόλεμο της Κορέας;"
και η Μαρίκα κάπως καμαρωτά και χαρούμενα απάντησε
"Ιάστι λάϊ Μουλιίτσ, σιϊ κας σιϊ σβάτ μ έλου, βα λόμου νόϊ τριατστσι ντι χιλιέρτσι = Είναι καλέ Αιμιλία και άμα σκοτωθεί θα πάρουμε εμείς τριάντα χιλιάρικα!!!"
Ποσό τεράστιο γι’ αυτούς κείνη την εποχή, αλλά και μηδαμινής αξίας το ανθρώπινο σώμα!!!
Να σας έχει καλά ο Θεός
Γιάννης Ντισέλιας (Εφημερίδα ΒΕΡΟΙΑ: Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2003 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου