Εκείνο που με χαλάει αφάνταστα είναι ο χρόνος υπό την έννοια της λήθης που απλόχερα προσφέρει… λες και δεν υπήρξαμε εμείς ποτέ παιδιά, ποτέ δεν κάναμε λάθη. Αυτά τα κάνουν μόνο τα σημερινά παιδιά. Εμείς ποτέ κι όμως μόνιμη παρωδός στα χείλη μας. Εγώ…. στην ηλικία σου…. και άλλα τέτοια. Ξεχνάμε όμως και αν η ζωή τα φέρει και όχι μόνο η ζωή αλλά και ένα καλό (….μέσον…) και βρεθούμε με ένα μικρόφωνο ή ένα στυλό στα χέρια εκεί να δεις λήθη.
Οι νεαροί γνωστοί άγνωστοι…. τα απομεινάρια της κοινωνίας….. Ή ερωτήματα του τύπου: που βαδίζει η νεολαία σήμερα και από Άμβωνα Πύρινοι λόγοι για τα Χριστά Ήθη και άλλα πατριωτικά καλά. Και όμως Κύριε συνάδελφε εσύ δεν ήσουν που πετούσες πέτρες στους αστυνομικούς τότε? Το ξέχασες? Εσύ δεν ήσουν που έκανες το πρώτο σου τσιγαρλίκι εκεί στην Πλατεία Ναυρίνου. Ξεχνάμε όμως, εσύ φοβόσουν που έβλεπες τροχονόμο και τώρα τον έχεις φίλο για να σου σβήνει τις κλήσεις από την καλογυαλισμένη BMW (παιδικό όνειρο). Δεν μου λες μεγάλε τα μαξιλαράκια της πεθερούλας, δεν λεω, έβγαλε ένα μήνα τα μάτια της η γυναίκα αλλά τα βρίσκεις να λένε?
Ας γυρίσω όμως λίγο πίσω τότε που ο πατέρας στην μονοκατοικία στο κίτρινο φορητό πικάπ άκουγε πλάκες με τον Διονυσίου και τον Τσετίνη και σένα μεγάλε μου σου σηκωνόταν η τρίχα κάγκελο και χάιδευες, κρατώντας στην αγκαλιά σου το TOMMY των WHO, θυμάσαι, ήταν αγορασμένο από το χαρτζιλίκι της γιαγιάς και το εικοσάρικο που έκλεψες από το πορτοφόλι της μάνας σου και όταν έφευγέ ο γέρος σου θυμάσαι χτυπιόσουν, γούσταρες χανόσουν σε άλλη διάσταση, καβαλικεύοντας την φωνή του Daltrey κι ένοιωθες δυνατός, γαμάω.
Άτιμο πράγμα ο χρόνος. Εσύ μεγάλε έγινες πατέρας, αλήθεια αναρωτήθηκες τη στιγμή εκείνη στη φτωχική γκαρσονιέρα όταν δαιμονισμένα ούρλιαζες χύνω μωράκι μου αν ήξερες ότι αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση που αφετηρία είχε τους WHO και θα κατέληγε στον Πανταζή θα έχυνες στην χούφτα μεγάλε μου. Και άντε καλά έγινες με τη σειρά σου πατέρας και άρχισες τότε τα πρώτα χρόνια σε παρέες, θυμάσαι στην γιορτή του κουμπάρου σου να λες μαλακίες του τύπου εγώ με το παιδί μου είμαι φίλος και τα λέμε όλα και άλλες μπούρδες που δυστυχώς τις λες και σήμερα μαλάκα μου.
Σήμερα αλήθεια πως περνά ο χρόνος?
Ο Διονυσίου πέθανε ζήτω ο Καρράς
Οι WHO… ποίος τους θυμάται πια? Ο χρόνος τοποθέτησε στη θέση τους τον Σφακιανάκη. Κάποτε μεγάλε μου ήθελες να αλλάξεις τον κόσμο τώρα θέλεις να αλλάξεις το αυτοκίνητο και άντε αυτό καλά (ειδικά τα μαξιλαράκια να τα αλλάξεις σίγουρα).
Το πρόβλημα μαλάκα μου είναι ότι θέλεις να αλλάξεις το παιδί σου. Να το κάνεις κατ’ εικόνα και κατ΄ ομοίωση σου. Γιατί? Εσύ τότε ήθελες να ακούς Τσετίνη?
Τι θα πει να σέβεσαι τους νόμους του κράτους, ποίου κράτους ? αυτού που εσύ δεν κατάφερες αν αλλάξεις? Μη ξεχνάς εσύ προδόθηκες, εσύ έφαγες την παπάρα της Μεταπολίτευσης, εσύ γράφτηκες στην ΚΝΕ για να γαμήσεις.
Εσύ κώλωσες , εσύ άραξες , εσύ για ένα κολωμεροκάματο έσκυψες το κεφάλι και μην ακούω μαλακίες τύπου Ξανθόπουλου το έκανα για το παιδί μου. Για τον κώλο σου το έκανες για να πιάσεις το όνειρο της Μπρεζέρας και της BMW το έκανες.
Και τρελαίνομαι να σε ακούω μεγάλε να μιλάς για ηθική στο παιδί σου. Εσύ δεν ήσουν το ‘89 εκεί στην Κρήνη στην καφετέρια με την γκόμενα που αποκαλούσες μοιχό τον Παπανδρέου, ψεύτη και υποκριτή γιατί αγανακτείς? Όταν δείχνεις με το δάκτυλο το φεγγάρι στο παιδί σου, εκείνο κοιτά το δάκτυλο, γιατί αυτό είναι η αλήθεια σου το κωλοδάκτυλο. Το φεγγάρι σου το έχασες κάπου στο ‘81 όταν πίστεψες ότι έγινες μεσαία τάξη όταν τα λόγια του Μorisson δεν έφταναν πια στην καρδιά σου όταν χτύπησες το παιδί σου για τη δικαιολογία που και εσύ έλεγες αλλά το ξέχασες ότι δεν έχουμε τίποτε να διαβάσουμε αύριο πήγαμε εκδρομή την Παρασκευή κι έχουμε τα ίδια.
Το φεγγάρι σου μαλάκα μου το έχασες όταν είπες για πρώτη φορά στο παιδί σου, που ξέρεις εσύ μια σταλιά σκατό. Όταν έβρισες τη γυναίκα σου για εκείνο το μπλε πουκάμισο calvin klain που δεν ήταν πλυμένο και ήξερες ότι σου πάει γιατί είχες ραντεβού με το πιπίνι …. όταν έσκυψες το κεφάλι στον προϊστάμενο για να μη χάσεις την προαγωγή. Όταν έβαλες την χρυσή αλυσιδίτσα μαζί με το ρολόι στο δεξί. Και τώρα θρασύτατε τολμάς να συμβουλεύεις το παιδί σου και θέλεις να σου μοιάσει κιόλας.
Ζητάς από το παιδί σου να μην προστατεύει τα ιδανικά του, τις αξίες του, που κάποτε πριν γίνεις μαλάκας ήταν και δικά σου. Όταν εσύ τα μόνα που προστατεύεις τώρα είναι να μη σου πηδηχτεί η Κυρά (τέρμα το μωράκι) και τα καθίσματα της BMW κρατώντας μετά ένα χρόνο ακόμη τα νάιλον στα καθίσματα.(μια που το ‘φερε ο λόγος δεν νομίζεις ότι είναι καιρός να τα βγάλεις). Κι εκείνο το μικρό αυτοκόλλητο καδράκι στο αυτοκίνητο κάτω από το κασετόφωνο με τη φωτογραφία του παιδιού σου (το έκανες αυτοκόλλητο για να βγαίνει, μαζί με τη βέρα, ξέρεις, πότε…) μπαμπά μην τρέχεις δεν εννοεί μαλάκα μου χιλιόμετρα ανά ώρα αλλά είναι η κραυγή αγωνίας του παιδιού σου Μπαμπά Μη Τρέχεις, Μην Χάνεσαι σε Θέλω ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ, Μπαμπά σε Χρειάζομαι,
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ. Μπαμπά μάθε με να ακούω rock θα σε μάθω να ακούς rnb.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου