του Νικόλα Χατζηδημητρίου
Αυτό το οποίο συμβαίνει είναι, δεν ξέρω γιατί, πολύ…κάπως. Τόσες χιλιάδες κόσμο στις πλατείες της χώρας ξαφνικά μόνο με ένα μήνυμα στο Facebook. Είναι ίσως επειδή άλλαξαν οι καιροί; Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θυμάμαι να είχε γίνει κάτι αντίστοιχο παλιά. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απτήν αρχή : Λένε οι αγανακτισμένοι.
-Τα λαμόγια οι πολιτικοί….
Δεκτό. Λαμόγια πολιτικούς είχαμε και τη δεκαετία του 80 δεν είναι φαινόμενο του 21ου αιώνα. Από τότε ξέραμε ότι το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο. Και συνεχίζουν οι αγανακτισμένοι:
-Χάθηκαν εκατομμύρια σε εξοπλισμούς και άλλα τόσα στις μίζες όλων αυτών…
Δεκτό. Το party των εκατομμυρίων είναι στημένο από την αρχή της μεταπολίτευσης και συνεχίζει να υφίσταται. Όλοι γνώριζαν το τι γινόταν και με ποίες διαδικασίες υπογράφονταν οι συμβάσεις.
-Τα υπερτιμολογημένα και εικονικά τιμολόγια όλων των κυβερνητικών υπηρεσιών…
Δεκτό. Δυστυχώς πάντα ο Έλληνας ήθελε να παίρνει κάτι περισσότερα απ’ ότι έπρεπε. Και ρωτώ, τι άλλαξε; Τι άλλαξε από το 80 στο 90 μέχρι το 2000 και τώρα 2010 και 1; Τίποτα. Το έργο παιζόταν κανονικά με τους ηθοποιούς να αλλάζουν ρόλους, χωρίς όμως να δίνουν σε αυτούς που αρμόζει το ρόλο τους. Και τα χρόνια περνούσαν και η Ελλάδα αναπτυσσόταν. Έχτιζε λιμάνια, αεροδρόμια, metro, έκανε Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρχε τέλος πάντων μία ανάπτυξη. Χωρίς όμως κάποιος να έρθει και να πει, να ναρωτηθεί :
-Με τι λεφτά έγιναν όλα αυτά; Ποίος πλήρωσε;
Όπως αποδείχθηκε με δανεικά λεφτά έκοβαν οι Υπουργοί όλα αυτά τα χρόνια κορδέλες εγκαινίων. Και τώρα που έρχονται να μας ζητήσουν τα λεφτά τους, εμείς λέμε όχι. Και ξάφνου οι αγανακτισμένοι ξεχύθηκαν στις πλατείες και να σου τα συνθήματα τα πανό οι σημαίες. Και διερωτάται ο απλός πολίτης «όλα αυτά τα χρόνια, πού ήσασταν εσείς; ». Δεν θυμάμαι πόσες εθνικές εκλογές πέρασαν από το 74. Αλλά γιατί τώρα; Ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά που ο κόσμος κατάλαβε ότι οι κυβερνώντες δεν έχουν να πληρώσουν ούτε μισθούς ούτε συντάξεις. Ναι ήξερε. Ο κόσμος είχε γνώση του τι συνέβαινε. Αλλά δεν τον ένοιαζε. Από τη στιγμή που κανένας δεν του πείραζε το μισθό και τη σύνταξη του κανένας δεν αντιδρούσε, μόνο τα συνδικάτα κάτι πορείες αλλά όχι κάτι σπουδαίο. Και ξαφνικά όλοι θέλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους να κάνουν συνελεύσεις να παρθούν αποφάσεις. Είναι πλέον αργά. Πολύ αργά ξύπνησε ο λαός. Γιατί το έργο τόσο καιρό έπαιζε γι’ αυτούς αλλά αυτοί κοιμόντουσαν στα καμαρίνια. Και όταν ζήτησαν ρόλο στο έργο είχαν είδη πέσει οι υπότιτλοι.
-Τα λαμόγια οι πολιτικοί….
Δεκτό. Λαμόγια πολιτικούς είχαμε και τη δεκαετία του 80 δεν είναι φαινόμενο του 21ου αιώνα. Από τότε ξέραμε ότι το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο. Και συνεχίζουν οι αγανακτισμένοι:
-Χάθηκαν εκατομμύρια σε εξοπλισμούς και άλλα τόσα στις μίζες όλων αυτών…
Δεκτό. Το party των εκατομμυρίων είναι στημένο από την αρχή της μεταπολίτευσης και συνεχίζει να υφίσταται. Όλοι γνώριζαν το τι γινόταν και με ποίες διαδικασίες υπογράφονταν οι συμβάσεις.
-Τα υπερτιμολογημένα και εικονικά τιμολόγια όλων των κυβερνητικών υπηρεσιών…
Δεκτό. Δυστυχώς πάντα ο Έλληνας ήθελε να παίρνει κάτι περισσότερα απ’ ότι έπρεπε. Και ρωτώ, τι άλλαξε; Τι άλλαξε από το 80 στο 90 μέχρι το 2000 και τώρα 2010 και 1; Τίποτα. Το έργο παιζόταν κανονικά με τους ηθοποιούς να αλλάζουν ρόλους, χωρίς όμως να δίνουν σε αυτούς που αρμόζει το ρόλο τους. Και τα χρόνια περνούσαν και η Ελλάδα αναπτυσσόταν. Έχτιζε λιμάνια, αεροδρόμια, metro, έκανε Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρχε τέλος πάντων μία ανάπτυξη. Χωρίς όμως κάποιος να έρθει και να πει, να ναρωτηθεί :
-Με τι λεφτά έγιναν όλα αυτά; Ποίος πλήρωσε;
Όπως αποδείχθηκε με δανεικά λεφτά έκοβαν οι Υπουργοί όλα αυτά τα χρόνια κορδέλες εγκαινίων. Και τώρα που έρχονται να μας ζητήσουν τα λεφτά τους, εμείς λέμε όχι. Και ξάφνου οι αγανακτισμένοι ξεχύθηκαν στις πλατείες και να σου τα συνθήματα τα πανό οι σημαίες. Και διερωτάται ο απλός πολίτης «όλα αυτά τα χρόνια, πού ήσασταν εσείς; ». Δεν θυμάμαι πόσες εθνικές εκλογές πέρασαν από το 74. Αλλά γιατί τώρα; Ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά που ο κόσμος κατάλαβε ότι οι κυβερνώντες δεν έχουν να πληρώσουν ούτε μισθούς ούτε συντάξεις. Ναι ήξερε. Ο κόσμος είχε γνώση του τι συνέβαινε. Αλλά δεν τον ένοιαζε. Από τη στιγμή που κανένας δεν του πείραζε το μισθό και τη σύνταξη του κανένας δεν αντιδρούσε, μόνο τα συνδικάτα κάτι πορείες αλλά όχι κάτι σπουδαίο. Και ξαφνικά όλοι θέλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους να κάνουν συνελεύσεις να παρθούν αποφάσεις. Είναι πλέον αργά. Πολύ αργά ξύπνησε ο λαός. Γιατί το έργο τόσο καιρό έπαιζε γι’ αυτούς αλλά αυτοί κοιμόντουσαν στα καμαρίνια. Και όταν ζήτησαν ρόλο στο έργο είχαν είδη πέσει οι υπότιτλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου