Ο Πρόεδρος που γνώρισα…

Tον πρόεδρο Κωστή Στεφανόπουλο τον “γνώρισα” την 10ετια του ΄80. που σαν υπουργός και στέλεχος της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας επισκεπτόταν την Βέροια,
Τον υποστήριξα στις εσωκομματικές εκλογές απέναντι στον Ευάγγελο Αβέρωφ και στον Κων/νο Μητσοτάκη.
Ήμουν ένα από τους πολλούς που τον ακολούθησαν το Σεπτέμβριο του 1985 στην ίδρυση της ΔΗ.ΑΝΑ.

Στις Ευρωεκλογές του 1994 πικράθηκα και γω που για ένα μικρό ποσοστό δεν μπόρεσε να εκπροσωπηθεί στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο και στάθηκα κοντά του και σεβάστηκα την απόφαση του να αποσυρθεί.
Είχα την ευκαιρία να βρίσκομαι στην Βουλή τον Μάρτιο του 1995 στην ορκωμοσία του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και είδα το βλέμμα να ψάχνει ψηλά για να δει την Τζένη που νωρίς έχασε.
Είχα την τιμή να το συναντήσω ως Πρόεδρο πλέον της Δημοκρατίας και στις δύο του επισκέψεις στη Βέροια.
Θα ήθελα να σταθώ σε δύο γεγονότα από αυτές τις συναντήσεις, στην πρώτη το “παράπονο” που ένοιωσα ότι του βγήκε λέγοντας ότι “επιθυμούσε πάντα να είναι πολιτικός της μαχόμενης πολιτικής, μέσα από τα έδρανα της Βουλής” και την δεύτερη, στο ξενοδοχείο Αιγές, λίγο πριν την παρέλαση, με όλες τις αρχές της πόλης και του Νομού, που σηκώθηκε για να υποδεχτεί τον φίλο του τον Βαγγέλη (τον Τριανταφυλλίδη) που με το μπαστούνι και με πρόβλημα υγείας θέλησε να τον χαιρετίσει.
Ζορίστηκα όταν το καλοκαίρι έμαθα για το πρόβλημα υγείας του…
Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τον άνθρωπο Κωστή Στεφανόπουλο… ήταν μεγάλη μου τιμή.

Αντίο κύριε Πρόεδρε