Αθήνα, Στρατόπεδο “Γουδί”, Κυριακή, 30 Μαρτίου (σάν σήμερα) τού 1952 ( ώρα 4 πρωΐ):
Ο Νίκος Μπελογιάννης, στα λιγώτερο από 37 χρόνια του, τουφεκίζεται από το μισαλλόδοξο μετεμφυλιακό καθεστώς τής Αμερικανοκρατίας στην Ελλάδα.
Μαζί του εκτελούνται και οι σύντροφοί του: Νίκος Καλούμενος, Ηλίας Αργυριάδης, Δημήτρης Μπάτσης.
Ο Νίκος Μπελογιάννης, στα λιγώτερο από 37 χρόνια του, τουφεκίζεται από το μισαλλόδοξο μετεμφυλιακό καθεστώς τής Αμερικανοκρατίας στην Ελλάδα.
Μαζί του εκτελούνται και οι σύντροφοί του: Νίκος Καλούμενος, Ηλίας Αργυριάδης, Δημήτρης Μπάτσης.
Η Ελλάδα έχει μείνει άφωνη από το έγκλημα. Μηνύματα από όλον τον κόσμο καταδικάζουν και στέλνουν στα τάρταρα τών εγκληματιών τούς δολοφόνους τού αλύγιστου Κομμουνιστή και Πατριώτη και τών συντρόφων του.
Σε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ τής εφημερίδος τών Αθηνών “Προοδευτική Αλλαγή”, που εκυκλοφόρησε την επομένη τής εκτέλεσης, Δευτέρα 31 Μαρτίου 1952, ο δημοσιογράφος Γιώργος Κορωναίος συγκλονίζει τους αναγνώστες:
“* Ο υπαρχιφύλαξ διαταχθείς υπό τού διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγα όπου ευρίσκοντο τα κελιά τών 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’αριθ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίον εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη:
“Νίκο, σήκω”.
Ατάραχος ο Μπελογιάννηςσηκώνεται και λέει:
“Πάμε γιά καθαρό αέρα;”
“Ναί, τού απαντά, σάς πάνε γιά εκτέλεση”
(...)*”. Κυριακή, ώρα 4 και κάτι το πρωΐ. Ούτε οι ναζί δεν εκτελούσαν τις Κυριακές!Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, Ηλίας Αργυριάδης, Νίκος Καλούμενος και Δημήτρης Μπάτσης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες τού εκτελεστικού αποσπάσματος.
Αυτή η πολιτική δολοφονία θα αποτελεί εσαεί στίγμα για το καθεστώς τής αμερικανοκρατίας στην Ελλάδα, για το δωσιλογικό μετεμφυλιακό καθεστώς τής άρχουσας τάξης στην χώρα μας και τών Αμερικανών συμμάχων της.
Η Κυβέρνηση Πλαστήρα, το Παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο στην χώρα μας, μαζί με τους Αμερικάνους Ιμπεριαλιστές θα μείνουν στην μνήμη τού Ελληνικού λαού ως οι στιγματισμένοι αυτουργοί τής πολιτικής δολοφονίας τού Νίκου Μπελογιάννη και τών συντρόφων του !
Στο στρατοδικείο ο Μπελογιάννης ξεσκέπασε τους κατηγόρους του, και μετέτρεψε τους στρατοδίκες και το μετεμφυλιακό κράτος τού δωσιλογισμού καί τής μισαλλοδοξίας, από κατηγόρους σε κατηγορούμενους:
Στο στρατοδικείο ο Μπελογιάννης ξεσκέπασε τους κατηγόρους του, και μετέτρεψε τους στρατοδίκες και το μετεμφυλιακό κράτος τού δωσιλογισμού καί τής μισαλλοδοξίας, από κατηγόρους σε κατηγορούμενους:
“Οι μάρτυρες- είπε απευθυνόμενος στους στρατοδίκες ο Μπελογιάννης- φθάσανε μέχρι τού σημείου να λένε πως κάθε κομμουνιστής είναι κατάσκοπος και πως οι κομμουνιστές δεν είναι Έλληνες, και πως το ΚΚΕ δεν είναι ελληνικό κόμμα.Τί άτιμο ψέμα!Ο Πατριωτισμός κάθε κόμματος μετριέται μόνο τότε, που η λευτεριά και η εδαφική ακεραιότητα τής χώρας μας διατρέχει κίνδυνο. Απ’ αυτό και μόνο αν βγάζατε συμπέρασμα, θα σχηματίζατε την σωστή εντύπωση για τον χαρακτήρα τού ΚΚΕ, που χωρίς καμμία αμφιβολία πρόκειται για καθαρό πατριωτικό ελληνικό κόμμα”
........................................
“Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει στο λαό βαθειές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα τού λαού και τής χώρας μας”
....................................
“ Είμαι μέλος τής ΚΕ τού ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτήν δικάζομαι, γιατί το Κόμμα παλεύει και χαράζει τον δρόμο τής Ειρήνης, τής Ανεξαρτησίας και τής Ελευθερίας...”
........................................
“ Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης, θα αθωωνόμουνα κατά πάσαν πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών... Αλλά, η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία τού ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζώ προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου,την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’αυτές. Πάντοτε προτίμησα τον δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω”
.........................................
“Αγαπάμε την Ελλάδα και τον λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στην χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για τον σκοπόν αυτόν αγωνιζόμαστε και, όταν χρειασθεί, θυσιάζουμε και την ζωή μας. Πιστεύω, ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα”.
Τα τελευταία λόγια τού Νίκου Μπελογιάννη τον Φεβρουάριο 1952, στην 2η δίκη του, λίγες ημέρες πρίν την εκτέλεσή του. Λόγια ποτισμένα στην πράξη, στο καμίνι τού πατριωτικού αγώνα.
Τα τελευταία λόγια τού Νίκου Μπελογιάννη τον Φεβρουάριο 1952, στην 2η δίκη του, λίγες ημέρες πρίν την εκτέλεσή του. Λόγια ποτισμένα στην πράξη, στο καμίνι τού πατριωτικού αγώνα.
Ένα κόκκινο γαρύφαλλο ανθρωπιάς, απέναντι στις κάνες τού εκτελεστικού αποσπάσματος τών δωσιλόγων!
Ένα αιώνιο σύμβολο για τον πατριώτη, τον διεθνιστή, τον άνθρωπο! Τον κομμουνιστή!
“ Ο Μπελογιάννης πέθανε./
Ένα αιώνιο σύμβολο για τον πατριώτη, τον διεθνιστή, τον άνθρωπο! Τον κομμουνιστή!
“ Ο Μπελογιάννης πέθανε./
Δεν θυσίασε τίποτα απότην τιμή μας./
Ούτε από την ελπίδαπου έχουμε/
στο Αύριο που αστραποβολά.”
Πώλ Ελυάρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου