ΙΕΡΗ ΣΙΝΔΟΝΗ

Η "Ιερή Σινδόνη του Τορίνο" είναι ένα κομμάτι λινού υφάσματος, με διαστάσεις 4,35 μέτρα ύψος και 1,1 μέτρα πλάτος. Την έχουν παρουσιάσει ως το ύφασμα με το οποίο καλύφτηκε ο Ιησούς μετά τον θάνατό του. Επάνω του διακρίνεται καθαρά η μορφή ενός άνδρα με μακριά μαλλιά, μούσι, 1,78 ύψος και βάρους περίπου 77 κιλών. Είναι γεμάτη από κηλίδες αίματος οπού ταιριάζουν απόλυτα με θάνατο σταύρωσης. Στο είδωλο του άνδρα αυτού, φαίνονται ολοκάθαρα τα σημεία οπού είχε καρφωθεί κατά την σταύρωση του. Το αγκαθωτό στεφάνι διακρίνεται και αυτό από το αίμα, καθώς και τα σημάδια μαστιγώματος στην πλάτη του, τα οποία ταιριάζουν και αυτά απόλυτα με το μαστίγωμα που κάνει το Ρωμαϊκό μαστίγιο Flagum.

Η Σινδόνη φέρει σημάδια πυρκαγιάς και σταγόνες νερού, τα οποία συνέβησαν με την πυρκαγιά του 1532.

Αυτή τη στιγμή η Ιερή Σινδόνη φιλοξενείται στο Τορίνο της Ιταλίας απ' όπου πήρε και το όνομά της.

Η Ιερή Σινδόνη πρωτοεμφανίζεται από τον Geoffrey De Charney το 1356 μ.Χ., στο Liery της Γαλλίας. Παρέμεινε στην κατοχή του μέχρι και το 1464 μ.Χ., όταν επωλήθει στον Λουδοβίκο Ά, δούκα της Σαβοΐας. Το 1471 μετέφεραν την Ιερή Σινδόνη στις Άλπεις και την φυλούσαν σε διάφορες πόλεις του Πεδεμοντίου μέχρι και το 1502 μ.Χ. Τότε αποφάσισε η δούκισσα της Σαβοΐας να την κρατήσει στον πύργο της, στο Chambery των Άλπεων.

Το 1535 μ.Χ. όμως η Ιερή Σινδόνη, μεταφέρθηκε πάλι στην Ιταλία, για να προφυλαχθεί από την εισβολή του Γαλλικού στρατού. Τελικά το 1578 μ.Χ μεταφέρεται στο Τορίνο της Ιταλίας όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα. Μονάχα τα έτη 1939 και 1946 μεταφέρθηκε στο μοναστήρι Montevergine, στη νότια Ιταλία.

Τα παραπάνω είναι πιστοποιημένη ιστορία. Για να ισχύσει όμως ο σκοπός της Ιερής Σινδόνης θα πρέπει η ιστορία της να ξεκινά από τον θάνατο του Ιησού.

Η πιο πιθανή εκδοχή είναι ότι μετά τον θάνατο του Ιησού, η Ιερή Σινδόνη μεταφέρθηκε στην Urfa της Τουρκίας. Λίγοι γνώριζαν τι ακριβώς ήταν αυτό το διπλωμένο σεντόνι οπού φαινόταν μονάχα ένα πρόσωπο. Τότε το αποκαλούσαν "Μανδύλιον" ή "Εικόνα της Έδεσσας" (τωρινή Urfa).

To 944 μ.Χ. όμως ο Βυζαντινός Αυτοκρατορικός στρατός εισέβαλε στην Urfa για να αποκτήσουν την Ιερή Σινδόνη και να την κρατήσουν στην Κωνσταντινούπολη. Το πέτυχαν, κι έτσι η Ιερή Σινδόνη παρέμεινε εκεί μέχρι το 1204 μ.Χ όπου η Κωνσταντινούπολη λεηλατήθηκε από την Τέταρτη Σταυροφορία. Μαζί με την Κωνσταντινούπολη χάθηκε και Ιερή Σινδόνη κάνοντας πάλι την εμφάνισή της το 1356 μ.Χ.

Η αλήθεια είναι ότι εάν παρατηρήσουμε την Ιερή Σινδόνη δεν θα διακρίνουμε εύκολα την εικόνα. Το 1898 μ.Χ όμως επέτρεψαν την φωτογράφησή της, κι όταν όλοι αντίκρισαν τα αρνητικά της πραγματικής εικόνας, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για την αυθεντικότητα της. Παρουσιαζόταν με φανταστική λεπτομέρεια η εικόνα του άνδρα, κάτι που είναι αδύνατον να δημιουργηθεί από την τέχνη της ζωγραφικής όση τεχνολογία και αν έχει κανείς στο πλάι του.

Πολλά χρόνια προσπαθούσαν να πείσουν το Βατικανό να τους την παραδώσει για μελέτες. Φυσικά το Βατικανό αρνήθηκε και μόνο μετά από πάρα πολλά χρόνια, το 1978 συγκεκριμένα, επέτρεψαν την μελέτη της. 63 διαφορετικοί κλάδοι ασχολήθηκαν με την εικόνα του υφάσματος. Οι επιστήμονες παρατήρησαν τα εξής: Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος χρώματος.

Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος από πέρασμα πινέλου.

Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος στερέωσης του υφάσματος, όπου απαιτείται για να ζωγραφιστεί.

Η εικόνα έχει αποτυπωθεί μονάχα στα δύο πρώτα επίπεδα του υφάσματος, σε αντίθεση με το χρώμα που θα είχε ποτίσει περισσότερο.

Τα σημάδια στο σώμα του άνδρα (μαστιγώματος, σταύρωσης, αγκαθωτό στεφάνι) ταιριάζουν απόλυτα με αυτά του Ιησού.

Έτσι λοιπόν, η Χριστιανική θρησκεία κέρδισε τον αγώνα προς το παρόν. Η φήμη της ενισχύθηκε και οι προσκυνητές αυξήθηκαν. Οι επιστήμονες όμως δεν είχαν πεισθεί. Το ότι κάποια στοιχεία ταυτίζονται με τα γεγονότα της εποχής, δεν σημαίνει ότι αποτελούν την απόδειξη. Και καμία επιστήμη δεν προχωρά χωρίς αποδείξεις.

Οι επίμονοι επιστήμονες λοιπόν ζήτησαν ξανά την Ιερή Σινδόνη, για να υποβληθεί στη δοκιμασία του Άνθρακα 14. Ο Άνθρακας 14 (C14), είναι ραδιενεργό ισότοπο του άνθρακα. Υπάρχει (ακτινοβολεί) σε κάθε υλικό σώμα και η ηλικία του είναι πάντα ίση με το αντικείμενο από το οποίο ακτινοβολείται. Η δοκιμασία του Άνθρακα 14 χρησιμοποιείται ευρέως στις μέρες μας, και σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις έχει δώσει λανθασμένα αποτελέσματα, για τα οποία βέβαια δεν ευθύνεται το ίδιο, αλλά η παραπλάνηση των μελετητών (ή αρχαιολόγων) από παράγοντες που δεν έλαβαν υπόψη τους.

Το Βατικανό δεν παρέδωσε την Ιερή Σινδόνη, παρά έκοψε τρία πολύ μικρά κομμάτια της από τις γωνίες της, τα οποία μεταφέρθηκαν σε τρία διαφορετικά εργαστήρια.

Το 1988 μ.Χ, η Ιερή Σινδόνη υποβλήθηκε στο πολυ-αναμενόμενη ραδιομετρική δοκιμασία. Και στα τρία εργαστήρια οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η καταγωγή του υφάσματος είναι Ευρωπαϊκή και ότι η δημιουργία της χρονολογείτε μεταξύ 1260μ.Χ-1390μ.Χ. Όλοι δέχθηκαν τα αποτελέσματα χωρίς πολλές αμφισβητήσεις, ακόμη και το Βατικανό.

Μετά από μερικά χρονιά όμως κατάλαβαν ότι υπήρχαν πάνω στα κομμάτια, κάποιοι παράγοντες οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στη ραδιοχρονολόγηση.

Οι επιστήμονες Avinoan Danin και Uri Baruch (Ισραηλινοί) απέδειξαν ότι επάνω στο ύφασμα, με το πέρασμα των χρόνων, αναπτύχθηκε ένα στρώμα από μύκητες και βακτήρια τα οποία όπως είναι λογικό, δίνουν την δική τους ηλικία στη ραδιομετρική δοκιμασία. Επίσης, από την πυρκαγιά στην οποία είχε εκτεθεί το ύφασμα, το 1532, ο άνθρακας έχει αυξηθεί. Γεγονός που μπορεί να δώσει και αυτό λανθασμένο αποτέλεσμα.

Όλα τα παραπάνω δημοσιεύτηκαν από τον Danin τον Αύγουστο του 1999 στο Διεθνές Βοτανολογικό συνέδριο. Επίσης υποστήριξε ότι επάνω στην Ιερή Σινδόνη, μετά από έρευνες 5 ετών, βρέθηκαν ίχνη γύρης από φυτά τα οποία ευδοκιμούν μονάχα στην Ιερουσαλήμ, την περίοδο που σταυρώθηκε ο Ιησούς. Αναγνωρίστηκαν περίπου τριάντα διαφορετικά είδη φυτών. Η μεγαλύτερη ποσότητα γύρης, προέρχεται από τα φυτά:

Zygophyllum dumosum

Gundelia tournefortii

Cistus creticus

Cappariw aegyptia

Το τελευταίο φυτό μάλιστα, ανοίγει τα μπουμπούκια του την ώρα που σταυρώθηκε ο Ιησούς.

Αξίζει να σημειωθεί και η έρευνα του Nicholas Allen η οποία εκδόθηκε το 1998 σε βιβλίο με τίτλο "The Tourin Shroud and the Crystal Lens". Ο Nicholas μετά από δέκα χρόνια έρευνας, υποστηρίζει οτί είναι εφικτό με την τεχνολογία 13ου αιώνα (ας μην μπερδέψουμε όμως τεχνολογία με γνώση), να δημιουργηθεί η εικόνα, με φωτογραφικό τέχνασμα. Αυτό σημαίνει ότι η Ιερή Σινδόνη, ίσως να είναι η πρώτη φωτογραφία του κόσμου!!

Στο βιβλίο του περιγράφει τις τεχνικές, για ποιους λόγους δημιουργήθηκε και από ποιους