Οι πλάσαντες τα ερείπια

του Σταύρου θεοδωράκη

Θα σας το πω αλλά μην το πείτε. Σήμερα το απόγευμα ο Δήμος της Αθήνας θα στήσει στην Ομόνοια ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δωδεκάμισι μέτρα θα είναι. Και μην αρχίσετε, πού το βρήκε, ποιος το αγόρασε, γιατί στις αποθήκες το είχε. Είναι αυτό που έστηνε κάποτε στο Σύνταγμα. Την Τρίτη το βράδυ, αν όλα πάνε καλά, θα ανάψουν και τα φωτάκια του. Στην ρίζα του θα υπάρχει και μια φάτνη, να πηγαίνουν τα παιδάκια να φωτογραφίζονται. Θα μου πείτε, ποια παιδάκια πάνε πια στην Ομόνοια; Αυτά τέλος πάντων που έχουν τολμηρούς γονείς. Ή μάλλον, φτωχούς - που δεν έχουν πού αλλού να πάνε. Οι άνθρωποι που δουλεύουν στην Ομόνοια, πρώτα πρώτα, θα πάρουν ένα απόγευμα τα παιδιά τους και θα τα φέρουν να δουν το στολισμένο δέντρο. Οι γρανίτες της άσχημης πλατείας μπορούν να φανούν στα παιδικά μάτια, σαν ο τόπος που προσγειώνονται τα έλκηθρα. Και θα νομίζουν ότι ο πατέρας τους, η μάνα τους, δουλεύει στην γειτονιά του Αι Βασίλη. Και μετά ίσως κατηφορίσουν και τίποτα τουρίστες. Μια ευθεία από την Ακρόπολη είναι. Να 'χουν να λένε ότι πάτησαν την Ομόνοια...


...Μαζί τους θα χωθούν μαυράκια, φιλιπινεζάκια, αλβανάκια. Θα φύγουν στολισμένα από τα διαμερίσματα του Σταθμού Λαρίσης, της πλατείας Βάθης, του Μεταξουργείου, του Κεραμικού και θα πάνε να στηθούν μπροστά στην φάτνη. Να στείλουν την φωτογραφία στην γιαγιά, να νομίζει ότι στην χώρα που πήγαν, υπάρχουν μόνο χαμόγελα και στολίδια.

Εκεί προς τα Χριστούγεννα θα έρθουν και οικογένειες από το Αιγάλεω, τον Ρέντη, την Κυψέλη. Ζευγαράκια από τον Ταύρο, τον Νέο Κόσμο, την Αχαρνών. Εφηβικές παρέες από τους Αμπελόκηπους. Επαρχιώτες φοιτητές από του Ζωγράφου. Όλοι αυτοί που πήγαιναν κάθε Χριστούγεννα στο Σύνταγμα. Οι ουρές στο δωρεάν «καρουζέλ» και ακόμη περισσότεροι. Μέχρι που κάηκε το δέντρο. Ποιος το έκαψε και γιατί, ούτε που θυμάμαι. «Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια» που λέει και ο ποιητής. Εκείνους αμυδρά τους θυμάμαι. Δημοσιογράφοι και διανοούμενοι που ύμνησαν τη φωτιά στο δέντρο. Και όταν ο Δήμος έβαλε ένα καινούργιο δέντρο, σατίριζαν τις διμοιρίες που το φύλαγαν κάθε βράδυ. Βέβαια μετά έφυγαν, πήγαν να κάνουν Χριστούγεννα στα χιόνια, στα εξοχικά και στα σαλέ, φωτογραφήθηκαν κάτω από δέντρα στα Λονδίνα, τα Παρίσια, τις Αυστρίες, αλλά δεν υποχώρησαν. Γύρισαν και υπερασπίστηκαν αυτούς που πέταξαν σάπια κρέατα στο δέντρο. Ούτε αυτούς τους θυμάστε; Φοιτητές λέει της Καλών Τεχνών. Μάζεψαν σάπια κρέατα από την αγορά και πήγαν παραμονή Χριστουγέννων και τα πέταξαν στο δέντρο και στους μπάτσους που το φύλαγαν. Αντίσταση και κάτι τέτοιο. Τα ίδια ακούστηκαν και αυτές τις μέρες που διαλύθηκε και πάλι η πλατεία Συντάγματος. Με σφυριά έσπασαν τα καινούρια μάρμαρα και κάποιοι πάλι, πανηγύριζαν που οι μαθητές άφησαν τα νεράντζια και έπιασαν τα μάρμαρα. Στο ταραγμένο τους μυαλό τα νεράντζια και τα μάρμαρα είναι το ίδιο πράγμα. Και το δέντρο του καπιταλισμού είναι το δέντρο της Αθήνας.

Γι' αυτό σας λέω, μην το πείτε πως στήθηκε το δέντρο στην Ομόνοια. Αν το μάθουν «οι πλάσαντες τα ερείπια» δεν θα προλάβει να το χαρεί η φτωχή μας πόλη. 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών