Ο Σύλλογος Βλάχων Βέροιας για την απώλεια του Γιώργου Πράπα

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Βλάχων Βέροιας με βαθιά θλίψη και συντριβή πληροφορήθηκε τον αδόκητο θάνατο του επίλεκτου μέλους και πρώην προέδρου Γιώργου Πράπα και σε έκτακτη συνεδρίαση (24/3/2013) αποφάσισε: 

1. να συμμετάσχει σύσσωμο το Δ/Σ στην εκφορά, 

2. να καταθέσει στεφάνι, 

3. να εκφωνήσει μέλος του Συλλόγου επικήδειο λόγο, 

4. να εκφράσει και δια του τύπου τα βαθιά και ειλικρινή του  συλλυπητήρια προς τους οικείους του, 

5. να αφιερώσει μελλοντικές εκδηλώσεις στη μνήμη του. 

Λίγα λόγια για τον εκλιπώντα... 

Οι δρόμοι της ζωής και του θανάτου είναι μπερδεμένοι. Χθες τον είχαμε μαζί μας και κάναμε σχέδια, σήμερα ο Γιώργος Πράπας βρίσκεται κιόλας κοντά στους προγόνους μας και συνομιλεί μαζί τους. Οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν στο Σέλι που τόσο αγαπούσε. Ο Γιώργος έζησε και πέθανε όρθιος. Όρθιος σε όλη του τη ζωή. Αντιμετώπισε με θάρρος και δύναμη τα πέτρινα χρόνια της νιότης του, είδε τη χαρούμενη όψη της ζωής και δεν τη φοβήθηκε. Σπούδασε, κάτω από δύσκολες συνθήκες, στην πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, τη Βιέννη, αγωνίστηκε σε όλη τη ζωή του ενάντια σε κάθε αντιξοότητα και συνέδεσε τη ζωή του με μια λαμπρή επαγγελματική καριέρα , με κύρια χαρακτηριστικά την επιστημονική πληρότητα και την ανθρωπιά. Μα ο πανδαμάτορας χρόνος, η φυσική φθορά και ο θάνατος μπόρεσαν να τον νικήσουν και να υφαρπάξουν τη ζωή του.  Το Γιώργο τον ξέραμε χρόνια ως επιτυχημένο επιστήμονα, τίμιο και ανιδιοτελή θεράποντα του Ασκληπιού, λαμπρό οικογενειάρχη και πιστό φίλο, γενικά ως άνθρωπο με αρχές. Τον γνωρίσαμε όμως από όλες τις πλευρές του, την τελευταία δεκαετία, στο Σύλλογο Βλάχων. Άνθρωπος παθιασμένος με τη διατήρηση της βλάχικης παράδοσης και ταυτότητας, ακούραστος, ακαταπόνητος, πραγματικά χαλκέντερος. Άνθρωπος της ευθύνης και της πράξης. Δεν έμενε στα λόγια ποτέ. Ήταν συνεπής , ιδεολόγος και οραματιστής, παράδειγμα για τους νεότερους.

Έζησε στην Ευρώπη για χρόνια με την οποία δεν έκοψε, μέσω των παιδιών του, ποτέ τους δεσμούς. Δεν τον αφομοίωσε όμως . Πήρε ό,τι θετικό είχε, μα κράτησε πάνω από όλα τις βλάχικες αρχές . Ήταν ένα κράμα ανθρώπου με βαθιές ρίζες στη βλάχικη παράδοση και ταυτότητα, εμπλουτισμένη όμως με σύγχρονες ευρωπαϊκές ιδέες, άνθρωπος με ανοιχτούς ορίζοντες. Πολλές φορές η σκέψη του ήταν πολύ πιο προχωρημένη από πολλούς νέους. Ήταν , με ένα λόγο, λεβέντης άνθρωπος, αρχοντάνθρωπος.

Το θάνατο δεν τον φοβόταν. Τη φθορά την έβλεπε ως αποτέλεσμα του αδήριτου χρόνου. Κοντά ακόμη και στις τελευταίες εκδηλώσεις του Συλλόγου, μετέφραζε από την ξένη βιβλιογραφία σπάνια άρθρα για τους Βλάχους και για την πόλη της Βέροιας που δεν πρόλαβαν να εκδοθούν. Αποτελούν όμως παρακαταθήκη για τους νεότερους να συνεχίσουν το έργο του και να αναδείξουν τον πολιτιστικό πλούτο του τόπου μας .

Η θλίψη που προκάλεσε ο θάνατός του δεν αφορά μόνο στους δικούς του ανθρώπους, τη γυναίκα του, τα παιδιά, τις αδελφές του. Ο Γιώργος είχε φίλους σε όλα τα Βαλκάνια, σε όλο τον κόσμο. Από σήμερα ο Σύλλογος είναι πιο φτωχός. Το κενό του είναι δυσαναπλήρωτο. Για μας όμως δεν πέθανε . Ζουν οι στιγμές που ζήσαμε μαζί , οι προσπάθειες, οι αγωνίες και οι έγνοιες να δυναμώσουμε το Σύλλογο. Θα ζει για πάντα στη σκέψη, στην ψυχή και στην καρδιά μας.



Ο πρόεδρος                                 Ο γεν. γραμματέας

Πίσκος Δημήτρης                        Τούσικος Αντώνης