Επιστολή στην εφημερίδα ΛΑΟΣ
Κύριε Διευθυντά,
"Άναυδη παρακολούθησα την περασμένη Δευτέρα μέρος της συναυλίας του συνθέτη σπουδαίων, ομολογουμένως, τραγουδιών Σταμάτη Κραουνάκη στο Χώρο Τεχνών.
Δε θα σταθώ στο μουσικό ούτε και στο λεκτικό κομμάτι της παρουσίας του, μιας και αποδέχομαι την ανάγκη που έχουν κάποιοι καλλιτέχνες να φωνασκούν (προσποιούμενοι μια εκφραστικότητα) και να αθυροστομούν αναιτίως προκειμένου να προκαλέσουν γέλιο (όλοι έχουμε δικαίωμα στο μεροκάματο).
Αυτό που με τρομοκράτησε ήταν η βάναυση συμπεριφορά του στο πιάνο του θεάτρου. Εδώ, ίσως, πρέπει να πούμε λίγα λόγια για το όργανο αυτό. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα πιάνα στην Ελλάδα, της κορυφαίας εταιρίας του κόσμου (Steinway and sons), που η αξία του είναι γύρω στα 100.000 ευρώ. Τ ο όργανο αυτό αγοράστηκε μόλις κατασκευάστηκε ο Χώρος Τεχνών.
Κατά τη διάρκεια των χρόνων που φιλοξενείται στην πόλη μας, έχουν παίξει σε αυτό σημαντικοί καλλιτέχνες που έχουν περάσει ατελείωτες ώρες μελετώντας, δηλαδή άνθρωποι που ήξεραν πολύ καλά γιατί ήταν πάνω στη σκηνή.
Ο κύριος Κραουνάκης χρησιμοποίησε όχι μόνο τα χέρια του για να ερμηνεύσει κατά τη διάρκεια της συναυλίας του, αλλά και τα οπίσθια του καθώς και τα πόδια του. Άναψε το τσιγάρο του, πετώντας το πακέτο πάνω στα πλήκτρα, τα οποία είχε καταβρέξει νωρίτερα με νερό από το φλιτζάνι που εκτόξευσε επιδεικτικά στο φινάλε κάποιου τραγουδιού.
Χρησιμοποίησε με επιθετικότητα τις χορδές της ουράς, από την οποία είχε αφαιρεθεί το καπάκι, γεγονός που του επέτρεπε να κάνει πιο έντονες κινήσεις.
Και όλα αυτά χωρίς να εξυπηρετούν το μουσικό αποτέλεσμα ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ, εξυπηρετώντας μόνο μια πιο έντονη σκηνική παρουσία.
Ο θεός με έχει αξιώσει να παρακολουθήσω επαλειμμένα, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καλλιτέχνες πρωτοπόρους που με τον άμεσο τρόπο έκφρασής τους σοκάρουν. Χωρίς ίχνος σεμνοτυφίας και με απόλυτη επίγνωση του αισθητικού αποτελέσματος αυτής της τόσο κακής χρήσης του οργάνου,
θέλω να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για το "βιασμό" του πιάνου και να παρακαλέσω θερμά τους διοργανωτές να είναι πιο προσεκτικοί με τους ανθρώπους που εμπιστεύονται την περιουσία της πόλης. Μιας πόλης που ετοιμάζεται να γιορτάσει τα εκατόχρονα από την απελευθέρωσης της.
Σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία για τον τόπο δεν έχουμε ανάγκη από δηθενιές, ούτε από εξτραβαγκάντζες. Χρειαζόμαστε πράξεις ουσίας που να μας δίνουν μια ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει μες το σαθρό περιβάλλον μας, κάτι που θα μας δημιουργήσει ψυχική ανάταση."
Κύριε Διευθυντά,
"Άναυδη παρακολούθησα την περασμένη Δευτέρα μέρος της συναυλίας του συνθέτη σπουδαίων, ομολογουμένως, τραγουδιών Σταμάτη Κραουνάκη στο Χώρο Τεχνών.
Δε θα σταθώ στο μουσικό ούτε και στο λεκτικό κομμάτι της παρουσίας του, μιας και αποδέχομαι την ανάγκη που έχουν κάποιοι καλλιτέχνες να φωνασκούν (προσποιούμενοι μια εκφραστικότητα) και να αθυροστομούν αναιτίως προκειμένου να προκαλέσουν γέλιο (όλοι έχουμε δικαίωμα στο μεροκάματο).
Αυτό που με τρομοκράτησε ήταν η βάναυση συμπεριφορά του στο πιάνο του θεάτρου. Εδώ, ίσως, πρέπει να πούμε λίγα λόγια για το όργανο αυτό. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα πιάνα στην Ελλάδα, της κορυφαίας εταιρίας του κόσμου (Steinway and sons), που η αξία του είναι γύρω στα 100.000 ευρώ. Τ ο όργανο αυτό αγοράστηκε μόλις κατασκευάστηκε ο Χώρος Τεχνών.
Κατά τη διάρκεια των χρόνων που φιλοξενείται στην πόλη μας, έχουν παίξει σε αυτό σημαντικοί καλλιτέχνες που έχουν περάσει ατελείωτες ώρες μελετώντας, δηλαδή άνθρωποι που ήξεραν πολύ καλά γιατί ήταν πάνω στη σκηνή.
Ο κύριος Κραουνάκης χρησιμοποίησε όχι μόνο τα χέρια του για να ερμηνεύσει κατά τη διάρκεια της συναυλίας του, αλλά και τα οπίσθια του καθώς και τα πόδια του. Άναψε το τσιγάρο του, πετώντας το πακέτο πάνω στα πλήκτρα, τα οποία είχε καταβρέξει νωρίτερα με νερό από το φλιτζάνι που εκτόξευσε επιδεικτικά στο φινάλε κάποιου τραγουδιού.
Χρησιμοποίησε με επιθετικότητα τις χορδές της ουράς, από την οποία είχε αφαιρεθεί το καπάκι, γεγονός που του επέτρεπε να κάνει πιο έντονες κινήσεις.
Και όλα αυτά χωρίς να εξυπηρετούν το μουσικό αποτέλεσμα ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ, εξυπηρετώντας μόνο μια πιο έντονη σκηνική παρουσία.
Ο θεός με έχει αξιώσει να παρακολουθήσω επαλειμμένα, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καλλιτέχνες πρωτοπόρους που με τον άμεσο τρόπο έκφρασής τους σοκάρουν. Χωρίς ίχνος σεμνοτυφίας και με απόλυτη επίγνωση του αισθητικού αποτελέσματος αυτής της τόσο κακής χρήσης του οργάνου,
θέλω να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για το "βιασμό" του πιάνου και να παρακαλέσω θερμά τους διοργανωτές να είναι πιο προσεκτικοί με τους ανθρώπους που εμπιστεύονται την περιουσία της πόλης. Μιας πόλης που ετοιμάζεται να γιορτάσει τα εκατόχρονα από την απελευθέρωσης της.
Σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία για τον τόπο δεν έχουμε ανάγκη από δηθενιές, ούτε από εξτραβαγκάντζες. Χρειαζόμαστε πράξεις ουσίας που να μας δίνουν μια ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει μες το σαθρό περιβάλλον μας, κάτι που θα μας δημιουργήσει ψυχική ανάταση."
www.laosver.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου