του Θέμου Αναστασιάδη
Ελπίζουμε να μην ξημερώσει η Δευτέρα με διερευνητική εντολή για το αν υπάρχει συναίνεση μεταξύ Παπανδρέου και... Ε. Βενιζέλου για το τι δέον γενέσθαι με την Δανειακή Σύμβαση. Προς το παρόν, αυτή την εβδομάδα καταφέραμε τρία μοναδικά πολιτικά ρεκόρ:
Πρώτον, προκηρύξαμε δημοψήφισμα για ένα θέμα που κανένας δεν είχε θέσει, το ευρώ. Και μετά το πήραμε πίσω.
Δεύτερον, δόθηκε ψήφος εμπιστοσύνης σε μία κυβέρνηση με το επιχείρημα ότι ο πρωθυπουργός έχει υποσχεθεί ότι θα παραιτηθεί! Κι ακόμα τον περιμένουμε.
Τρίτον, επιχειρούμε κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας, χωρίς να υπάρχει κανένα κόμμα πρόθυμο να συνεργασθεί! Αρα είτε θα 'χουμε διακομματική κυβέρνηση με ένα κόμμα, είτε πιο πολλά κόμματα, χωρίς κυβέρνηση.
Εάν ο κ. Παπανδρέου με τον κ. Βενιζέλο είχαν τουλάχιστον την δυνατότητα να επαναλάβουν το μοντέλο Πούτιν-Μεντβέγιεφ θα υπήρχε ένα σοβαρό περιθώριο συζήτησης. Αλλά πώς να εμφανισθούν στις Βρυξέλλες με τον Ευάγγελο πρωθυπουργό και τον Γιώργο υπουργό Οικονομικών; Ομως στη Δύση τέτοιες εναλλαγές εκλαμβάνονται σαν φάρσα και είναι πολύ πιθανό, πριν ξημερώσει η Δευτέρα που λέγαμε να διαπιστώσουν οι εταίροι μας το πιο οφθαλμοφανές: Οτι δεν είμαστε σε θέση να πετύχουμε κυβέρνηση συνεργασίας, όπως μας ζήτησαν, και γι' αυτό εφαρμόζουμε το σύστημα "άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς".
Αυτό θα χει τα ίδια τραγικά αποτελέσματα με την αποτυχημένη εξαγγελία δημοψηφίσματος, γιατί θα επιβεβαιώσει ότι οι Ελληνες δεν είναι σε θέση να συνεννοηθούν ακόμη και προ του εκτελεστικού αποσπάσματος.
Κι όμως μας το κατέστησαν απολύτως σαφές: Αν δεν υπάρξει ευρύτερη συναίνεση, που θα τους δημιουργήσει βεβαιότητα ότι θα εφαρμοσθεί διακομματικά η νέα εθνική συμφωνία, μας έχουν έτοιμους για πτώχευση και δραχμή. Δυστυχώς ούτε μπροστά σ' αυτή την απειλή, η οποία έρχεται όλο και πιο κοντά στην υλοποίηση της, μπορέσαμε να υπερβούμε τον εαυτό μας και να βρούμε κοινή γλώσσα.
Επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, ευχόμαστε ειλικρινά, μέσα απ' αυτόν τον παραλογισμό, να υπάρξει μια ρεαλιστική λύση που να πείθει τους δανειστές μας. Μακάρι ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου που προς το παρόν δεν έχει παραιτηθεί, ο Ε. Βενιζέλος που φέρεται να αναλάβει εν συνεχεία την πρωτοβουλία ανεύρεσης συναίνεσης, ή οιοσδήποτε άλλος εμφανισθεί να πετύχει αυτό που σήμερα φαίνεται αδιανόητο. Να φέρει την Νέα Δημοκρατία στο τραπέζι, γιατί χωρίς την Ν.Δ. δεν γίνεται σοβαρή συζήτηση, ούτε για ενότητα, ούτε για οτιδήποτε άλλο.
Μακάρι να συμβεί λοιπόν αυτό που φαίνεται απίθανο. Προς το παρόν τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να επικρατήσει η εικόνα ότι πρόκειται για ένα ακόμη χοντρό ελληνικό ψέμα (greek fat lie) όπως εκείνο με το Δημοψήφισμα. Και τότε αντί για τις Κάννες θα 'μαστε για κάνες. Δηλαδή για "εκτέλεση" κυριολεκτικά.
Υ.Γ: Την πιο απλή εκδοχή τη σκεφτήκατε; Όπως ο Καραμανλής βρήκε το Γιώργο και του πάσαρε την κυβέρνηση, έτσι κι ο Γιώργος βρήκε τον επόμενο και την ξεφορτώθηκε;
Πρώτον, προκηρύξαμε δημοψήφισμα για ένα θέμα που κανένας δεν είχε θέσει, το ευρώ. Και μετά το πήραμε πίσω.
Δεύτερον, δόθηκε ψήφος εμπιστοσύνης σε μία κυβέρνηση με το επιχείρημα ότι ο πρωθυπουργός έχει υποσχεθεί ότι θα παραιτηθεί! Κι ακόμα τον περιμένουμε.
Τρίτον, επιχειρούμε κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας, χωρίς να υπάρχει κανένα κόμμα πρόθυμο να συνεργασθεί! Αρα είτε θα 'χουμε διακομματική κυβέρνηση με ένα κόμμα, είτε πιο πολλά κόμματα, χωρίς κυβέρνηση.
Εάν ο κ. Παπανδρέου με τον κ. Βενιζέλο είχαν τουλάχιστον την δυνατότητα να επαναλάβουν το μοντέλο Πούτιν-Μεντβέγιεφ θα υπήρχε ένα σοβαρό περιθώριο συζήτησης. Αλλά πώς να εμφανισθούν στις Βρυξέλλες με τον Ευάγγελο πρωθυπουργό και τον Γιώργο υπουργό Οικονομικών; Ομως στη Δύση τέτοιες εναλλαγές εκλαμβάνονται σαν φάρσα και είναι πολύ πιθανό, πριν ξημερώσει η Δευτέρα που λέγαμε να διαπιστώσουν οι εταίροι μας το πιο οφθαλμοφανές: Οτι δεν είμαστε σε θέση να πετύχουμε κυβέρνηση συνεργασίας, όπως μας ζήτησαν, και γι' αυτό εφαρμόζουμε το σύστημα "άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς".
Αυτό θα χει τα ίδια τραγικά αποτελέσματα με την αποτυχημένη εξαγγελία δημοψηφίσματος, γιατί θα επιβεβαιώσει ότι οι Ελληνες δεν είναι σε θέση να συνεννοηθούν ακόμη και προ του εκτελεστικού αποσπάσματος.
Κι όμως μας το κατέστησαν απολύτως σαφές: Αν δεν υπάρξει ευρύτερη συναίνεση, που θα τους δημιουργήσει βεβαιότητα ότι θα εφαρμοσθεί διακομματικά η νέα εθνική συμφωνία, μας έχουν έτοιμους για πτώχευση και δραχμή. Δυστυχώς ούτε μπροστά σ' αυτή την απειλή, η οποία έρχεται όλο και πιο κοντά στην υλοποίηση της, μπορέσαμε να υπερβούμε τον εαυτό μας και να βρούμε κοινή γλώσσα.
Επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, ευχόμαστε ειλικρινά, μέσα απ' αυτόν τον παραλογισμό, να υπάρξει μια ρεαλιστική λύση που να πείθει τους δανειστές μας. Μακάρι ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου που προς το παρόν δεν έχει παραιτηθεί, ο Ε. Βενιζέλος που φέρεται να αναλάβει εν συνεχεία την πρωτοβουλία ανεύρεσης συναίνεσης, ή οιοσδήποτε άλλος εμφανισθεί να πετύχει αυτό που σήμερα φαίνεται αδιανόητο. Να φέρει την Νέα Δημοκρατία στο τραπέζι, γιατί χωρίς την Ν.Δ. δεν γίνεται σοβαρή συζήτηση, ούτε για ενότητα, ούτε για οτιδήποτε άλλο.
Μακάρι να συμβεί λοιπόν αυτό που φαίνεται απίθανο. Προς το παρόν τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να επικρατήσει η εικόνα ότι πρόκειται για ένα ακόμη χοντρό ελληνικό ψέμα (greek fat lie) όπως εκείνο με το Δημοψήφισμα. Και τότε αντί για τις Κάννες θα 'μαστε για κάνες. Δηλαδή για "εκτέλεση" κυριολεκτικά.
Υ.Γ: Την πιο απλή εκδοχή τη σκεφτήκατε; Όπως ο Καραμανλής βρήκε το Γιώργο και του πάσαρε την κυβέρνηση, έτσι κι ο Γιώργος βρήκε τον επόμενο και την ξεφορτώθηκε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου