Ως τακτικό μέλος της εφορευτικής επιτροπής σε ένα εκλογικό τμήμα του Περιστερίου διαπίστωσα κάποια ενδιαφέροντα πράγματα:
- ακόμα και εν έτει 2012, έξω από το εκλογικό κέντρο, τόνοι ιλλουστρασιόν χαρτιών με τις φάτσες των υποψηφίων προσπαθούν να πείσουν για την πολιτική πραμάτεια τους (λες και όσο πιο πολύ ρυπαίνουν το περιβάλλον, τόσο πιο πολύ θα πείσουν για το πολιτικό τους «όραμα»).
- ακόμα και εν έτει 2012, έξω από το εκλογικό κέντρο, τόνοι ιλλουστρασιόν χαρτιών με τις φάτσες των υποψηφίων προσπαθούν να πείσουν για την πολιτική πραμάτεια τους (λες και όσο πιο πολύ ρυπαίνουν το περιβάλλον, τόσο πιο πολύ θα πείσουν για το πολιτικό τους «όραμα»).
- ακόμα καλά κρατούν, στην είσοδο των εκλογικών κέντρων, οι γνωστοί αυτοσχέδιοι πάγκοι με τους παρατρεχάμενους κάθε υποψηφίου (όλοι τους προσδοκούν –ακόμα-σε μια θεσούλα στον καταχρεωμένο ελληνικό δημόσιο).
- ακόμα καλά κρατεί η επαρχιώτικη νοοτροπία διάφοροι υποψήφιοι να παρελαύνουν σα βλαχοδήμαρχοι από τα διάφορα εκλογικά τμήματα χαιρετώντας ως νεόκοποι Μαυρογιαλούροι τους κλακαδόρους τους δημιουργώντας εντυπώσεις –φαιδρές.
- ακόμα καλά κρατεί η «θεριακλίδικη» νοοτροπία του Νεοέλληνα ήτοι το ρεντίκολο της απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους εν ώρα εκλογικής διαδικασίας.
- ένα 50% των ψηφοφόρων, όχι απαραιτήτως μόνο ηλικιωμένων, δεν μπορούσε να βρει την αίθουσα που ψήφιζε ακολουθώντας απλά βήματα εντοπισμού του ονόματός τους, αρχικά στην είσοδο του εκλογικού κέντρου και μετά στον εκάστοτε όροφο, με τις αίθουσες να έχουν θυροκολλημένα το πρώτο και το τελευταίο όνομα των πολιτών που ψηφίζουν σε αυτές.
- ένα 40%, επίσης ανεξαρτήτως ηλικίας, δεν μπορούσε να καταλάβει πως κλείνει ο εκλογικός φάκελος (εδώ, το γνωστό «σάλιωμα» έδωσε και πήρε).
- ένα 30%, κυρίως νεαρότερων ηλικιών, δεν γνώριζε πως σε αυτές τις εκλογές δεν βάζουμε σταυρούς, αναζητώντας εναγωνίως στυλό μέσα στα εκλογικά παραβάν.
- ένα 10%, κυρίως μεσηλίκων, έλαμψε δια των κακών τρόπων του και της ανυπομονησίας του.
- μόνο 1 ψηφοφόρος έβαλε τάξη στο χαμό των αχρησιμοποίητων ψηφοδελτίων μέσα στο παραβάν σε ώρα αιχμής, όταν η εφορευτική επιτροπή δεν προλάβαινε να μπει μέσα να τακτοποιήσει (αυτή η στάση σε μένα λέει πολλά περί «ατομικής ευθύνης» και «εγγενούς αίσθησης νοικοκυρέματος»).
- το 100% των ψηφοφόρων-γονέων μικρών ή εφήβων παιδιών (όχι βρεφών) δεν τα αποχωρίστηκε ούτε μέσα στο εκλογικό παραβάν –πράγμα τυπικά παράνομο.
- φίλη δημόσιος υπάλληλος παρουσιάστηκε σε εκλογικό κέντρο ως τακτικό μέλος της εφορευτικής επιτροπής, μετά την επίσημη κλήτευσή της από το ελληνικό κράτος, για να της ανακοινωθεί από τη δικαστική αντιπρόσωπο ότι κάτι τέτοιο αποτελεί «ασυμβίβαστο» σύμφωνα με το νόμο (σύμφωνα με το νόμο οι δημόσιοι υπάλληλοι, ακόμα και οι συνταξιούχοι, δεν μπορούν να διαθέσουν εαυτόν στις υπηρεσίες του ελληνικού κράτους κατά τη διεξαγωγή εκλογών δωρεάν παρά μόνο μέσω της έμμισθης θέσης του γραμματέως).
Οι άνωθεν παρατηρήσεις αφορούν μία συγκεκριμένη αίθουσα, ενός συγκεκριμένου εκλογικού τμήματος. Φαντάζομαι το ελληνικό δαιμόνιο θα μεγαλούργησε με διάφορους τρόπους σε άλλες εκλογικές αίθουσες.
Και εις άλλα με υγείαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου