Για όσους καταλαβαίνουν!

Του Γιάννη Βελέντζα Υπ. Δημοτικού Συμβούλου – "Δράση με Γνώση"

Αγαπητοί μου συμπολίτες

την προηγούμενη εβδομάδα ο φίλος μου ο Μητσάρας με προσκάλεσε στην οικία του για ένα βραδινό συνωστισμό.

Δεν έρχεσαι ρε Γιάννη μου λέει, θα υπάρχουν και άλλοι υποψήφιοι. Θα δημιουργήσουμε μία όμορφη ατμόσφαιρα. Καθότι μηχανικός, άκουσα για δημιουργία και "τσίμπησα". Ενδιαφέρον μου ακούγεται, ψιθύρισα από μέσα μου (μεταξύ μας επειδή ο Μητσάρας είναι και καλοφαγάς ήλπιζα και σε κάτι πέρα από τη συζήτηση (ένα καλό τσιμπουσάκι ας πούμε!).

Φόρεσα λοιπόν και εγώ τις τιράντες μου και τα κολάν, και να έφθασα να κτυπώ το κομβίον. Εισέρχομαι, γίνονται οι πρώτες συστάσεις και, ...................ωχ μάνα μου.

Μόλις ο Μήτσος ανακοίνωσε ότι είμαι υποψήφιος με τον Κωστή τον μηχανικό, "ορμήσανε".

Καλά ρε, δεν ντρέπεσαι λίγο. Με ποιους πήγες; Με τη συνέχεια. Με την μπόχα. Δεν μυρίζεις. Δεν βλέπεις τα ερείπια.
Ερείπια μόνο για τον Δήμο, άστραψε και βρόντηξε ο έτερος ομοτράπεζος (όχι υπάλληλος του τραπεζικού συστήματος κύριοι!). Ο νομός είναι "γεμάτος" από έργα. Εκατόν πενήντα στο σύνολό τους. Δεν τα βλέπετε; Θα κάνουμε και διοικητήριο;

Ξύπνα ρε..........., μην τρως κουτόχορτο αναφώνησε μία συμπαθέστατη κυρία.
Καλά απορώ με σας, είπε ένας νεαρός. "Μορφωμένος" άνθρωπος, δεν ακούτε τι γίνεται στην πόλη; Συναγερμός. Πρέπει να βγούμε από το τέλμα. Δεν μπορούμε να βγούμε είπε η κοπέλα του, γιατί έχει λακκούβες. "Φάγατε τα χρήματα" των λακκουβών και τα κάνατε ανάπλαση (πλάθω κουλουράκια με τα δυό χεράκια!).

Η ώρα πέρασε ακούγοντας διάφορα γαλλικά, μην τολμώντας να αρθρώσω λεξούλες και το κυριότερο μην αγγίζοντας την όμορφη συκωταριά!
Ευχαρίστησα τον φίλο μου τον Δημήτρη και καληνύχτισα. Άκουσα και ένα ούστ φεύγοντας.

Κατευθυνόμενος στην οικία μου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρέπει να επισκεφθώ κάποιους ιατρούς. Αφού δεν βλέπω, δεν ακούω, δεν μυρίζω, δεν ......................, προφανώς είμαι άρρωστος. Έτσι την άλλη κιόλας μέρα ξεκίνησα!

Δεν μυρίζω την μπόχα, τη βρώμα, τη δυσωδία, άρα πρόβλημα με την όσφρηση. Δύσκολο το ψάξιμο σε αυτή την περίπτωση. Ακόμα και αλλεργίες τσεκάραμε. Δε βρήκαμε τίποτα (υπάρχει βέβαια μία περίπτωση που δεν είναι ιατρικής φύσεως. Να είμαι αλλεργικός στο ψέμα και στην κοροϊδία).
Δεν βλέπω τα έργα. Δεν βλέπω τα ερείπια. Τα αποτελέσματα ίδια. Δεν τα έβλεπε ούτε ο οφθαλμίατρος. Τσεκάραμε και τα ματογυάλια, αλλά τίποτα. Μέχρι και καταρράκτη (όχι της Εδέσσης) ψάξαμε. Η αλήθεια είναι ότι δε φορώ φακούς επαφής, αλλά ο γιατρός μου διαβεβαίωσε, ότι πάλι δεν θα γίνει τίποτα.

Υπάρχει μία κάποια στραβομάρα, αλλά είναι αμελητέα, οπότε συνεχίζουμε:
Δεν ακούω τι συμβαίνει στην πόλη μου, άρα κάτι δεν πάει καλά με την ακοή μου. Πήγα λοιπόν στον ωριλά και με έκπληξη διαπίστωσα ότι και αυτός δεν ακούει τίποτα. Άρα, από ακοή είμαι ταύρος. Έκανα και μία μελέτη ηχομόνωσης, μέτρησα και τα ντεσιμπέλ και όλα καλά.

Τρώω κουτόχορτο και άχυρα και δεν καταλαβαίνω. Έφαγα και τα χρήματα από τις λακκούβες. Στην αρχή πέρασε από το πτωχό μου μυαλό ότι έχω πρόβλημα γεύσης, αλλά γρήγορα συνήλθα. Εδώ μωρό μου σόρρυ (δεν έχω βρει καλύτερο αγόρι!) αλλά γιατρός δεν χρειάζεται. Είναι δυνατόν με τόσα κυβικά, (τέτοιο εκτόπισμα!) και να έχω πρόβλημα γεύσης; Αποκλείεται. Τι μας έμεινε;

Αφή. Πήγα στον οικογενειακό μας γιατρό και του είπα. Γιατρέ υπάρχει πρόβλημα αφής. Χθες το βράδυ κατάλαβα ότι δεν πιάνω πουλιά στον αέρα, όπως έχουν την ικανότητα κάποιοι άλλοι υποψήφιοι. Κάτι πρέπει να κάνεις, του λέω. Εντάξει να μην πιάνω, αλλά τουλάχιστον να ακουμπάω. Να μπορώ ρε αδελφέ να αγγίξω κάτι από τη σβελτάδα, την μεθοδικότητα, την εξυπνάδα, τη διορατικότητα, τη σοβαρότητα, ....... των άλλων.

Ο φίλος μου ο ντοτόρε με κοίταζε απορημένος, καθώς εγώ ακάθεκτος συνέχιζα. Γιατρέ του είπα, πρέπει να πάω και σε φροντιστήριο μαθηματικών, πάλι. Μιλάνε διαρκώς για συνέχεια και ολοκληρώματα και διαφορικά και δεν καταλαβαίνω. Τα ξέχασα. Πρέπει να τα ξαναθυμηθώ!

Ο γιατρός μου αφού στην αρχή θορυβήθηκε, μου θύμισε ποιοι είναι υποψήφιοι, μου διάβασε τα ονόματα των υποψηφίων των άλλων συνδυασμών και τότε .................. συνήλθα και βροντοφώναξα:

Ναι γιατρέ μου θα νικήσουμε, διότι είμαστε οι καλύτεροι, γιατί έχουμε σοβαρότητα, γιατί δεν υποσχόμαστε, γιατί γνωρίζουμε την πραγματικότητα, γιατί δεν πετάμε στα σύννεφα (είμαι ανεβασμένος στα σύννεφα πετάω, όταν αγκαλιά μου, μωρό μου σε κρατάω!).
Καλή συνέχεια στο όμορφο ταξίδι!