Παραμύθι, μύθι, μύθι…το κουκί και το ρεβύθι

Της Όλγας Χολέβα, υπ. Δημοτικής Συμβούλου Δημ. Ενότητας Απ. Παύλου

 

Στο νηπιαγωγείο είναι ένας από τους τρόπους που χρησιμοποιούμε για να εισάγουμε τα παιδιά στη μαγεία του παραμυθιού.

Το παραμύθι αρέσει, συναρπάζει μικρούς και μεγάλους. Σε κάνει να ονειρεύεσαι, να ταξιδεύεις σε χώρες μυθικές, να πηγαίνεις εκεί όπου όλα τελικά λειτουργούν τέλεια. Σε όλους αρέσει να ακούν παραμύθια. Γιατί ακριβώς δεν είναι αληθινά. Μέχρι εδώ όλα καλά.

Τι γίνεται, όμως, όταν το παραμύθι και οι παραμυθάδες αποζητούν εναγωνίως να αντικαταστήσουν την πραγματική ζωή; Όταν θέλουν να αντικαταστήσουν την αλήθεια με τα ψέματα, εισβάλλοντας με το χειρότερο τρόπο στη ζωή σου;

Τότε έχουμε την εξέλιξη: από το παραμύθι στο δράμα. Ένα πραγματικό δράμα για όλους αυτούς που πίστεψαν στις υποσχέσεις και στα πολλά τα «θα».
Ίσως λοιπόν πρέπει να είμαστε πιο υποψιασμένοι, όταν ακούμε ανθρώπους να μας υπόσχονται. "Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι". O ελληνικός λαός δεν έπεσε ποτέ έξω στις ρήσεις και τα αποφθέγματά του. Ας αμφιβάλλουμε λίγο. Άλλωστε οι αμφιβολίες βάζουν τους ανθρώπους να σκέφτονται.

Τι μας αξίζει λοιπόν; Ας σκεφτούμε. Ένα παραμύθι που θα καταλήξει δράμα στην αληθινή μας ζωή ή τη ρεαλιστική ματιά ανθρώπων που ξέρουν να λένε την αλήθεια;

Αυτές οι εκλογές είναι πρόκληση για μένα. Πρόκληση σ' ένα μονοπάτι που έχει καρδιά, αγάπη, δύναμη, θέληση, γνώση. Και αυτό το μονοπάτι θέλω να το περπατήσω χωρίς ανάσα, έχοντας παρέα μου ανθρώπους που σέβομαι, εκτιμώ και ξέρω ότι δεν είναι παραμυθάδες. Για τα παραμύθια υπάρχουν τα βιβλία και οι γιαγιάδες.

Οι εκλογές και οι επιλογές μας δεν ανήκουν στην κατηγορία ενός φανταστικού κόσμου, αλλά στην πραγματική ζωή. Προσοχή λοιπόν.

Για να μην αναγκαστούμε να πούμε: "μια φορά και έναν καιρό μπορούσα, ήθελα αλλά..."